Volg ons op facebook
|
< terug
Autobio, Concept of Fictie
Als je met een veelbetekenend nummer op de wereld komt en een start hebt die uit marmer lijkt gebeiteld is er geen tijd of ruimte voor drammend verlammend zelfmedelijden. Je leert vlug wat je plaats is en zet je kiezen op elkaar ook als je die nog niet hebt. God is goed. Gelukkig kreeg ik hulpmiddelen mee. Vanaf de conceptie was duidelijk dat ik er niet hoorde te zijn. Wellicht ontwikkelde mijn wezen daarom al een oerdrift voordat het daadwerkelijke wereldse bestaan begon? Wie zal het zeggen? Dat is geen bijzondere prestatie maar pure noodzaak en je word er spelenderwijs sterk van.
Het ene kind laat meteen weten dat het er is, anderen zijn van nature stil, braaf, meegaand en timide. Wellicht omdat zij wel negen maanden lang warm gekoesterd woelden en voelden dat ze welkom waren? Het lullige is dat moeders het in het begin met kracht en regelgeving altijd winnen en dáár heeft ieder kind een eigen antwoord op. Mijn broer werd achterbaks om de druk van moeders harde methode te ontvluchten en ik kwam hem op zijn vijfde ook best gelegen. Nu was er iets kleiners, weerlozers om de woede op bot te vieren. Hij heeft me er nooit voor bedankt. Dat vind ik niet zo aardig van hem maar het zegt wel wat. Het zal ook wel jaloezie zijn geweest omdat ik me door een pak slaag niet liet intimideren. Ik keek ma recht in de ogen. Niets hoef je te zeggen, dat kijken heet al brutaal voordat je woorden tot je beschikking hebt. De blik van een onschuldig kind van twee zal hebben gestoken, denk ik nu. Het wekte in die grote bazin vast het besef dat de spiegel waarin zij keek sterker was dan haar eigen machteloze onvermogen. Stel je voor: Een moeder die merkt dat haar tweejarige nazaat zich met klappen nooit laat overwinnen. Dat moet ontmoedigend zijn geweest. Commanderen, negeren of kleineren. Ze wist echt niet dat ze met kleine kinderen lief kon doen. Het betekende dat ik al heel jong begreep dat er alleen mijn vader was om op terug te vallen. Gelukkig maar, denk ik achteraf. Wat als hij was opgestapt? Zo leuk zal hij het ook niet hebben gehad met een bloedmooie dominante vrouw die seks verafschuwde en alleen in materiële zin wist wat liefde was. Ze deed haar best, werkte hard en regelde veel, maar liefde? Nee, dat was haar vreemd. Pa hield van haar, hoe dan ook en dat is ook een groot goed om als kind van dichtbij te zien.
Zijn goed voorbeeld doet…
Iemand recht aankijken is vaak te veel. Vermoedt men wat ik zie? Ik hoef niets te vertellen want de reactie van de ander verklapt of ik het goed inschat. Het blijft wel een minder geslaagde manier om vriendinnetjes of vriendjes te maken, maar altijd naar de grond of wegkijken is vreemd en sommige dingen veranderen nimmer... Sinds kort weet ik waardoor ik overal goed doorheen ben gerold, maar die kennis verandert niets. Veel heb ik gelezen en geschreven, gespeeld met verf, kleur en taal. Er lag in mijn geheugen heel vroeg materiaal voor het grijpen dat in woorden kon worden gegoten. Het wordt een roman over Nora Weltevree waarvan de hoofdstukken puzzelstukken vormen dwars doorheen zestig jaar leven. Het moet een schildering geven van nooit verloren moed. Soms ruw en in grove lijnen, een andere keer zeer naturel en precies. Een tijdsbeeld ook van vroeger, na de oorlog. Rake woorden van gebeurtenissen. Pentekeningen van emoties, feiten in aquatinten, vierkleuren etsen van het leven in voor en tegenspoed.
Ik leerde het meest van de dingen die mislukten en van onvervulde verlangens.
Pa gaf me veel levenskunstige handvatten en door mijn moeders aanpak leerde ik hoe het niet moest.
Meer mogelijkheden om optimaal te ontwikkelen kan een mens zich niet wensen, lijkt me.
Mijn vader hield gelukkig pas op met leven toen ik alles, met zijn hulp, al op een rij had staan, maar toch stierf hij veel te jong. Met mijn moeder heb ik daarna via humor en zelfspot een prima band opgebouwd. Het boek gaat ook over het heilige geloof in God, over hoe ANDERS iedereen probeert het geluk en geloof in zichzelf te koesteren. Misschien wordt Nora Weltevree een feest of een nachtmerrie van herkenning…
Versplinterde Spiegels gaat het heten en één en ander heeft u er al van kunnen lezen. Ik zoek alleen nog naar een pakkend alias plus een deskundige manager met een goed marketingconcept… een waterdichte methode waardoor de wereld het debuut met open armen ontvangt.
feedback van andere lezers- Mistaker
Lang leve Nora!
Debuteren is een schone zaak en geeft het mensdom veel vermaak.
G
Dora: Hoera hoera hoera, en als het lukt geef ik een feestje voor Nora...
Dank je wel Greta - Anjer
Alles is al gezegd Dora lief, alles gezegd! grt Anjer xx
Dora: Dank je Anjer... Soms blijf ik in teksten werken, schuiven met gemier op de milimeter, ook af en toe... - koyaanisqatsi
Het debuut... Ach... ;-)
Dora: Lach niet zo Koyaan sanni.
Debuuhuutuuut ja, laatbloeiers moeten er ook zijn immers , < : ))) hihi en wihi niet in iehiets gelohooft komt nihiets niehieuws tehegen, gatsi ik heb de hik.. - julien_maleur
Een mooi stuk. Zo te lezen heb je een nogal harde leerschool als kind gehad en was mama niet altijd die lieve moeder. Ikzelf had daar geen last van. Ik kreeg mijn leerschool later, toen ik in het leven stapte. Maar als al die minder goede ervaringen helpen om een goede schrijver te zijn, dan is er toch iets positiefs aan.
groetjes
Julien
Dora: Hard en zeer onrechtvaardig, voor een klein kind maar het is een pracht fundament om op verder te bouwen. Ik heb door het lezen begrepen dat ik er de schuld niet van was, anders kun je er je leven lang last van houden. Ik had een zeer vroef functionerend autobiografisch geheugen en dat heeft me 'gered' Dank je voor het compliment. - Runner
Treffend geschreven!
Dora: Dank je wel Runner, ook al ken je het verhaal onderhand wel - bessy
dit is dus bijna de achterflap, goed geschreven vind ik, het maakt nieuwsgierig naar deze Nora. ik heb er al stukjes uitgelezen en ga nu even terugzoeken of ik er gemist heb...
Dora: Dank je wel Bessy, ik zal eens kijken wat er inderdaad bruikbaar is voor de achterflap, want nu is het nog te veel. - greta
Een mens moet zijn plek op aarde veroveren en zien te behouden.
Dat heet 'leven'. Soms is het slechts 'overleven'.
Bedenk dat 'cogito ergo sum' een spreuk is die een levenlang houdbaar is.
Dora: Doe ik, dank je - jack
Als je ooit die waterdichte methode vindt, laat het me vooral weten! ;-)
Dora: Doe ik, reken maar dat ik het van de daken zal schreeuwen, haha,
Een wonder moet men wereldkundig maken, toch? dank je - Hoeselaar
Ik heb ooit en dat is jaren geleden een drama gezien dat zich Nora noemde en van Henrik Ibsen was. drama en treurspel tegelijk.
Willy
Dora: Ibsen ja, dan noem je ook wel even iemand zeg. Vaak is de humor in een drama de pittige kers op de taart waardoor het nog schrijnender en pakkender wordt, vind je niet? Dank je wel. - ivo
de pijn van een kind van twee kan je soms vanuit het kijken van het kind meten en laat de echte realiteit zien, zelfs van voor de geboorte weet een kind of het welkom is of niet en weet het kind al wat er hem of haar te wachten staat ... een onbeschreven blad wordt er nooit geboren, er is al een hele roman aan voorafgegaan.
het tragische is dat kinderen worden gemaakt en gebroken nog voor ze een hapje lucht hebben genoten ...
Dora: Iki ben vaak uitgelachen als ik zei dat ik mijn levenlust heb omdat mijn moeder maanden ontkende dat ik op komst was. Dat ik te klein ben gebleven omdat zij zo bang was aan de geboorte dood te gaan. Leuk om een gelijkdenkende te zien, dank je..
|
