Volg ons op facebook
|
< terug
Thekla's geheim 8
"Ik weet niet waar ze het vandaan haalde, maar je hoefde haar maar iets te vragen dan ze wist je een gedegen antwoord te geven. Zo heeft ze me het dansen geleerd, ja, ja! Ik kon het zelf niet geloven maar op een warme zomeravond haalde ze onder de bergen van stoffen een opwindbare grammofoonspeler voor den dag, Ik wist niet wat ik zag. Toen zei ze tegen me, Jeffrey jongen heb je al eens in je leven een wals gedanst? Nee! Natuurlijk niet, waar moest ik dat wel geleerd hebben, nu dan, dan ga ik je deze en nog andere dansen leren. Ik sputterde fel tegen maar daar was geen ontkomen aan. Ze zwengelde dat ding aan, legde een langspeelplaat erop en begon rond om me heen te dansen. "Zo, kijk zo moet je dansen, kom ik zal het je leren". En terwijl ze danspasjes rond me heen deed, zong ze Walsing-Mathilde, walsing mathilda met een mooi stemmetje, effin in zoverre ik dat beoordelen kon. Ach, die vrouw kon zoveel omdat ze in alles wat ze tegen kwam geďnteresseerd was.
"Je was wel sterk onder de indruk van deze vrouw, is 't niet. Verliefd misschien? Een schalkse glimlach verscheen op haar gezicht en de jonge vrouw vervolgde; je bent er nog steeds niet overheen, het treft je nog steeds, hé? Heeft ze je nooit aangemoedigd, of heb jij je nooit eens laten gaan? Het moet toch pijn gedaan hebben, om de vrouw van je leven tegen te komen, en dan genoegen te nemen met een platonische beleving. Je was toch vrij, je kon doen en laten wat je wilde, ja en zij zal toch ook wel gevoelens voor je getoond hebben, anders had ze je toch niet het dansen geleerd,of denk je van niet?
Jeffrey stond versteld van deze woorden, als hij eerlijk tegenover zichzelf was, moest hij haar wel gelijk geven. Ja, het wel zo maar dat wilde hij niet voor waar nemen. Hij bekeek het tweetal tegenover hem en voelde hoe dat een innerlijke woede zich van hem meester maakte. Hoe kon hij al die jaren voor zich uit leven en niet bemerken dat die persoon die hij in feite aanbad nooit een schijn van kans had gegeven om haar gevoelens te uiten. Hij overwoog de woorden van Thekla die toen ter tijd aangaf, nooit met een man in zee te willen gaan vanwege de vele teleurstellingen die ze in haar jonge leven al had moeten verwerken.
Hij voelde nog en dat zoveel jaren later hoe dat Thekla nu nog altijd zijn leven beheerste. Met dit gesprek maar jammer genoeg jaren te laat voelde hij hoe zeer ze zich in zijn leven en denken had ingenesteld. Nu eerst voelde hij een wrange pijn die hij niet plaatsen kon maar toch geweldig smarten deed. Kon men de tijd terug draaien en van voor af aan opnieuw beginnen, hoeveel anders zou dan alles verlopen zijn. Flauwe kul, schoot het door zijn hoofd wat ben ik ermee, foert, met deze gedachten ze helpen nu toch niet meer.
Hij schoof op zijn stoel heen en weer en voelde zich niet op zijn gemak. Het liefst zou hij meteen opstappen en het tweetal achter zich laten. De kastelein die genoeg mensenkennis bezat om zulke situaties naar zijn had te zetten kwam op het tafeltje af en gaf Jeffrey een schouderklopje en fluisterde aan zijn oor dat het bierviltje nog vol met genoten consumpties stond die toch dringend eens afgerekend dienden te worden.
Het koppel tegenover hem nog steeds gewapend met microfoon en agenda, bleek geamuseerd toe te kijken hoe dat het gezicht en handelingen van hun tafelgenoot van asgrijs naar levendiger kleuren veranderde.
"Ja, ja, oké Jack, komt in orde, straks of morgen, oké?"
feedback van andere lezers- hettie35
Jammer dat dit het laatste deel is Willy, ik heb er van genoten.
Groetjes Hettie
Hoeselaar: Heb daarmee gestopt omdat er geen reactie's kwamen maar zal je de rest per mail over laten komen
Willy - Anjer
spijtig dat ik niet meer gevolgd heb willy, maar stuk op stuk altijd graag gelezen hoor. Dramaturch of zoiets? haha grapje grt Anjer
Hoeselaar: Beste Anjer als je op mijn gedichten klikt dan moet je eens helemaal naar beneden scrollen daar vind je dan mijn verhalen, en geloof me dat zijn er een hele boel.
Daar vind je de vorige afleveringen van Thekla's geheim
Groetje Willy - Dora
Oef Willy, wat komt er nu in ene omhoog... en dat door de doordringende vragen van een buitenstaander.Kijk jij wel eens naar "Memories", waar liefdes van vijftig jaar geleden elkaar opnieuw ontmoeten? ...en dan roept men dat tijd alle wonden heelt, haha. Men laat eerst het leven makkelijk verwateren waar men bij staat en heeft er dan een leven later spijt van. In het NU leven dus he?
Hoeselaar: Ja Dora, je hebt gelijk maar in dit verhaal blijft het een onbeantwoordde liefde, jammer voor het hoofdpersonage, ik hou van drama weetje.
Willy
|
