Volg ons op facebook
|
< terug
Het komplot (11)
Commissaris Verdonck was een oude rot in het vak. Hij was vier en vijftig jaren oud en had al een lange carrière achter de rug bij de gerechtelijke politie van Brussel, toen naar aanleiding van de politiehervorming, gerechtelijke politie en BOB van de Rijkswacht werden samengevoegd tot de federale gerechtelijke politie. Tijdens die twintigjarige loopbaan had hij zowat alle soorten misdrijven behandeld, maar het was toch vooral als diensthoofd van de moordafdeling dat hij naam en faam verwierf.
Deze commissaris ging niet onopgemerkt voorbij. Waar hij kwam trok hij de aandacht. Met zijn lengte van een meter vijf en tachtig en een gewicht van om en bij de honderd kilo boezemde hij ontzag in bij vriend en vijand. Het was geen toeval, dat de gerechtelijke directeur hem het onderzoek betreffende de moord op volksvertegenwoordiger Jan Vanhees had toevertrouwd. Als iemand die moord kon oplossen was hij het wel.
Helaas! Op de plaats waar het lijk werd ontdekt waren geen sporen gevonden die naar de dader konden leiden.
Enkele uren later werd de auto van het slachtoffer teruggevonden op een verlaten parking, in de omgeving van de oprit van de snelweg naar Namen. De contactsleutels staken nog in het contactslot en de portieren waren niet slotvast Een minutieus onderzoek door de technische recherche bleef zonder positief resultaat. In de auto werden alleen vingersporen gevonden van het slachtoffer zelf. Verdonck liet zich echter niet ontmoedigen. Hij had een lijk. Dat was eens een levende mens; een mens met een geschiedenis. Hij zou uitvlooien wat Jan Vanhees gedaan had de dagen en weken voor zijn dood en hij zou zijn collega's en politieke vrienden laten ondervragen. Misschien was Vanhees vermoord omwille van zijn politieke overtuiging.
**
De dag dat het lijk werd ontdekt, laat in de namiddag, trok commissaris Verdonck naar het appartement van de vermoorde volksvertegenwoordiger. Er was niemand. Immers, Jan Vanhees was vrijgezel. De commissaris opende de toegangsdeur van het appartement met de huissleutels, gevonden in de auto van de ongelukkige.
Hij was vergezeld van twee van zijn vroegere medewerkers, de rechercheurs Verhoeven en Gruytens. Beiden hadden deel uitgemaakt van de afdeling moorden, voor deze werd afgeschaft. Verdonck werkte graag met hen. Verhoeven, een hoofdinspecteur met bijzondere bevoegdheden, was achtendertig jaren oud en gescheiden sinds twee jaar. Hij had geen kinderen, hield van het uitgaansleven en van de vrouwtjes. Indien nodig kon altijd op hem beroep worden gedaan. Hoofdinspecteur Gruytens was pas dertig jaar oud geworden, niet getrouwd en had geen relatie. Hij leefde alleen voor zijn werk en misdaadbestrijding was zijn passie.
Het appartement van de vermoorde volksvertegenwoordiger bevond zich op de vijfde verdieping van een immens torengebouw, gelegen aan de Woluwelaan in Sint Lambrechts-Woluwe. Het bestond uit een grote woonkamer, een moderne keuken, een luxueuze badkamer met whirlpool en sauna en twee slaapkamers, waarvan een gebruikt werd als kantoor.
Commissaris Verdonck en zijn medewerkers doorzochten grondig heel het appartement. Briefwisseling en andere documenten werden aandachtig gelezen, in de hoop dat ze informatie zouden bevatten die naar de moordenaar kon leiden. Veel succes hadden ze niet. Wel kwam de commissaris wat meer te weten over het verleden van de dode. Zo bleek Jan Vanhees nog tot voor kort lid te zijn geweest van een vereniging zonder winstbejag, die tot doel had om de samenwerking van Vlaanderen met Wallonië te verstevigen en hoopte op termijn terug te kunnen komen tot een unitaire Belgische staat.
"Die geloven nog in sprookjes" opperde de commissaris toen hij de statuten van die vereniging had gelezen.
"Hoe is de naam van die VZW?" wilde Verhoeven weten.
"Alles voor België"
"Ik denk, dat het daarvoor al veel te laat is. Onze politici slagen er zelfs niet in om een compromis te sluiten met betrekking tot de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde." liet Gruytens zich horen.
Commissaris Verdonck vroeg zich af of het in politieke kringen bekend was, dat Jan Vanhees er unitaire ideeën op nahield. Mogelijks was dit het motief voor de moord en moest de moordenaar worden gezocht bij een partij die streefde naar een zelfstandig Vlaanderen. Toen echter bleek, uit sommige documenten, welke keurig waren weggeborgen in een bureaumeubel, dat de vermoorde volksvertegenwoordiger al van op jonge leeftijd was toegetreden tot een extreem linkse loge met heel progressieve ideeën, kon de commissaris ook deze informatie niet afdoen als onbelangrijk. Het werd steeds duidelijker dat er heel wat verborgen kantjes waren aan het leven van de vermoorde politicus. Dat maakte het onderzoek niet eenvoudiger. Echt concrete sporen naar de dader werden echter niet gevonden. Of toch? Toen rechercheur Gruytens nog even de papiermand onderste boven keerde en papiertje na papiertje onderzocht, vond hij een verfrommelde brief. Daarin werd Jan Vanhees op nogal dreigende toon afspraak gegeven in een volkscafé in Grimbergen. Opvallend genoeg: die afspraak was gepland de dag voor het lijk van de politicus werd ontdekt.
"Dat is ook toevallig,' meende Gruytens, "die afspraak was juist de dag voor Vanhees dood werd gevonden, vermoord."
"En dat zijn auto werd achtergelaten, sleutels in het contact en niet afgesloten, op een verlaten parking niet ver van dat café verwijderd, lijkt mij toch ook verdacht." merkte Verhoeven op.
Commissaris Verdonck zei niets. Ook hij had echter dat nare gevoel in zijn buik, namelijk dat het wel eens zou kunnen, dat de volksvertegen-woordiger zijn moordenaar in dat café in Grimbergen had ontmoet en dat deze hem dan onder het een of ander voorwendsel had kunnen overhalen om naar die parking te rijden, waar hij dan werd vermoord.
Het bleef een hele poos stil. Beide rechercheurs vroegen zich af of Verdonck hun opmerkingen had gehoord. Maar na enige tijd zei deze:
"Ik denk dat we best onmiddellijk een bezoekje brengen aan café De Volle Pot. Misschien kan men ons daar meer vertellen."
(wordt vervolgd)
feedback van andere lezers- Hoeselaar
Alles loopt in het honderd en jammer maar zo ie het nu eenmaal in het echt
Willy
julien_maleur: dank voor lezen en fb.
groeten Julien - Anjer
ja het wordt spannend, Alles voor België, klinkt bekent julien? maar kan het niet thuisbrengen momenteel, graag gelezen, grt Anjer
julien_maleur: Dank voor lezen Anjer. Alles voor België=antwoord op vraag hoe de vereniging noemt, dus de naam is 'Alles voor België'
groeten
Julien - Dora
't wordt spannend
julien_maleur: Dank je Dora. Met die feestdagen heb ik wat weinig tijd om te schrijven, maar ik doe mijn best.
groetjes Julien
|
