|
< terug
Afrit 31 vervolg
Het busje vertrok langzaam zonder lichten en reed ongeveer drie a vier minuten langs de kade om bij een ander loods halt te houden. Er stond een groepje mannen verdekt opgesteld die bij het zien van het voertuig te voorschijn kwamen. Een van de mannen liep naar het voorste portier en tikte op het raampje. De bestuurder schroefde het venster naar beneden en luisterde naar wat hem toegesproken werd.
"Nee! Nee, nee, daar komt niks van in. Ge meent toch niet dat ge het hier met gekken te doen hebt zekers" liet de persoon lang de chauffeur zich ontvallen. "Het moet van Jean, ge kent hem toch, ge weet als ge u verzet dat ge dan vroeg of laat met hem te doen krijgt. Als ik u was zou ik de twee gasten meenemen, ge zult zien dat ge geen problemen met hun krijgt. Ze weten niet eens waar ze nu zijn en ge moet ook gene angst hebben want ze verstaan geen woord van wat we hier zeggen".
"Vanwaar komen die mannen dan", vroeg de chauffeur.
"Ze begrijpen toch wat we tegen hen zeggen of moeten we alles in gebarentaal overbrengen?" "Nee, zei de woordvoerder buiten, ge geeft hen maar een por dan weten ze hoe laat het is, ze lijken precies op twee stomme koeien, ha ha"."Ja, allee dan dat ze maar instappen, maar zeg hen dat ze zich stil moeten houden, en als er ergens een controle is moeten ze zich van de vensters houden. Denk ge dat ge dat aan die koeien doorgeven kunt?" De twee mannen voorin zagen een heel groot iemand aan voorlangs lopen en naast hem iemand van normaal postuur.
De chauffeur riep naar de woordvoerder van zojuist wat die reus bij hen te zoeken had, maar kreeg geen antwoord terug.
Het schuifportier werd zachtjes opengetrokken zodat twee jonge mannen konden instappen. Dit instappen ging toch niet zonder gevloek en geduw want een van de nieuwen bleek een boom van een vent te zijn die zeker twee zitjes voor zijn rekening zou nemen. de kleinste had achterin een plaatje gevonden en zette zich voorzichtig naast de twee anderen en groette met een "Hi!"
Op de voorste rij in het achtercompartiment was het wat anders. De grote man moest zich in alle bochten wringen om de nog open plaats te bemachtigen. Hij werd op gevloek onthaald maar trok zich weinig van de krielkip naast zich aan
De twee op de achterste rij stoelen spraken een andere taal het leek op Portugees of Spaans maar een ding hadden ze gemeen, ze waren allen niet ouder dan hooguit dertig
. De man die voorin naast de chauffeur zat sprak met enkele van de mannen achterin in gebrekkig Spaans. Een van de mannen hij was fors gebouwd wilde weten waar de reis naartoe ging maar kreeg daarop geen antwoord. Het voertuig vertrok doorheen de stad nu wel met ontstoken lichten in de richting van de autoweg. Achterin werd het rumoerig omdat een van de passagiers zijn darmgassen niet onder controle had. Er werd geduwd en getrokken en er vielen zelfs klappen waardoor de chauffeur gedwongen werd ergens een parkeergelegenheid op te zoeken. Het was al een uur voorbij vooraleer het busje de autoweg opreed en richting Luik als einddoel nam. Het werd stil in de VW busje op uitzondering na van die dikke voorin, van wie het opflakkerend gesnurk wreven veroorzaakt.
Het regende pijpenstelen en de ruitenwissers konden de grote hoeveelheid hemelwater niet verwerken.
Noodgedwongen hield de bestuurder aan want het was te levensgevaarlijk om zo deze reis verder te zetten. De man naast de bestuurder stak een sigaret op en liet de chauffeur ook daaraan trekken. Vanachter uit werd gereclameerd omdat de lucht te snijden was.
feedback van andere lezers- hettie35
Heerlijk lezen dat zangerige Vlaams, mooi hoor!
groetjes Hettie
Hoeselaar: Ben Nederlander maar woon hier al zeven en veertig jaar, dus al geacclamatiseerd hé
Willy - Anjer
ik volg terug hoeselaar, naar luik dus, en je hebt er nog als decorateur gewerkt, zo komt een mens weer eens iets te weten zie, grt Anjer
Hoeselaar: Zo is het Sandra met dit verschil dat het niet zo ver komt
Leuke dag nu er geen regen is,dus geniet ervan
Willy - Dora
Lekker dat Vlaams, ik houd daar wel van en ik ben benieuwd wat er in Luik te wachten staat. Momenteel staat de boel er onder water, dacht ik.
Hoeselaar: Ja Luik is de stad waarin ik jarenlang gewerkt heb en me goed gevoeld. Het was de tijd dat we naar Luik mochten gaan werken want hier was het wat het loon betrof maar povertjes gesteld.
Trouwens als decorateur kon ik hier niks beginnen maar daar waren de mogelijkheden en de mensen te vinden die daarvan hielden.
Jammer dat het zover gekomen is want België is en blijft een mooi land waar zoveel culturen jarenlang in harmonie met elkaar leefden
Willy
|
