Volg ons op facebook
|
< terug
De val
Noor. Ach ja.
Klein van stuk was zij groot. Nora kwam binnen en de ruimte was bomvol. Pas later merkte ik dat ze dat zelf niet in de gaten had. Ik was ook niet de enige die dacht dat ze ons expres het gevoel gaf te falen.
Al zou ik dagen over haar verhalen, dan nog zou het absoluut geen volledig beeld geven.
Na al die jaren weet ik echter zeker dat het puur onze eigen invulling was 'fout' te zijn. Wonderlijk.
Naast haar leek ik een nietig stofje dat zij wegblies. Terwijl ze niets deed. Ze was niet eens opvallend mooi, maar zelfs als zij in een grote groep wilde onderduiken werd ze automatisch voor de leider aangezien. Dat zal ze niet altijd prettig gevonden hebben want ze wilde harmonieus met ons door het leven.
Bij iedereen riep ze geheel andere gevoelens op, meestal onze verborgen kanten. Zelden was dat liefde. Het was alsof zij, zonder er een vinger voor te verroeren, een loep op ons innerlijk zette en ons open brak. De meesten hadden het gevoel te kijk staan, of ze intiemste geheimen op straat gooide terwijl een geheim juist door Noor werd bewaakt als kroonjuwelen. Nooit merkte ik dat ze iets afkeurde en toch voelde menigeen zich bij haar de mindere. Iemand zei eens: "Door Noor word je naakt in het openbaar".
Anderen konden niet wachten om haar bewonderend op een voetstuk te zetten. Ze glimachtte verlegen, zei dat ze dat NIET wilde en men vond dat ze bescheidenheid 'speelde'. Zij lieten haar echter ook met het grootste gemak weer vallen zodra ze niet aan hun hooggespannen verwachtingen voldeed. Niemand was zich er van bewust dat Noor die hoge plaats nooit had geambieerd. Op een dag, als bij toverslag, loste mijn behoefte om Noor de schuld te geven van onzekerheden op. Vanaf het moment dat ik doorkreeg dat de mythe van kleinheid in mijzelf school zag ik Noor pas echt. Ik moest er alert op blijven mezelf niet met haar te vergelijken want dat was funest voor mijn gevoel van eigenwaarde. Zodra ik open stond, luisterde en keek zonder vooroordeel, groeide ik aan haar. Pas veel later heb ik het begrepen. Denk ik. Ik werd sterker, leerde mezelf kennen bij Noor, maar alleen als ik geen wantrouwige weerstand bood. Ze was ook altijd heel verbaasd over andermans invullingen. Ik heb Noor er nooit op betrapt te roddelen over haar ex. Ze was enkel perplex van de laster die men over haar rond bazuinde. Het was ook volkomen uit de lucht gegrepen, maar de mensen die dat wisten hadden geen vat op haar vijanden.
"Hoe kan Cock zo gemeen over mij denken?" was ze wanhopig. Hij had geroepen dat ze zijn relatie met Gemma wilde vernietigen. Ik weet dat ze de verwondering daarover niet speelde. Het schokte haar echt want ze deed niets in die richting. Deze zinloosheid, die zo schadelijk was voor Maartje, begreep ze niet. Het kwetste haar, maar ze wende er aan omdat het ZIJN behoefte was om haar de grond in te boren.
"Als mensen je omlaag trappen hopen ze zelf omhoog te komen. Margie. Zelfrespect heb je. Of niet en in dat geval moet je die eigenliefde zelf kweken. Dat is hard werken en niemand kan dat voor je doen. Houdt van de ander zoals van jezelf. Kijk maar eens vanuit dát perspektief. Zie je hoe weinig Cock van zichzelf houdt? Het is meer dan zielig. En zo zijn er veel. In die zin is hooghartigheid niets anders dan het kunstmatige omhoogklauwen van iemand wiens gevoel van eigenwaarde niet is ontplooid."
Ze benoemde het eenvoudig als kennis waar men al dan niet iets van opstak. De meesten verwierpen haar inzicht en zagen het als persoonlijke aanval. Zelfs als ze iemand een vraag stelde kon het gebeuren dat men zich verdedigde alsof zij hen had veroordeeld. Dat begreep zij net zo min als ik.
Paradoxaal genoeg was het haar naďviteit die ons een spiegel voorhield.
Persoonlijk denk ik dat ze hoogbegaafd was zonder dat zijzelf of iemand van haar familie dat wist.
Ze had behoefde aan liefde en troost, aan begrip, net als wij allemaal, maar ik ben bang dat er maar een enkeling was die haar tempo van denken bij kon benen. Ik ben tenminste niemand tegengekomen die niet in eerste instantie bang werd van haar kracht. Pas als men de tijd nam haar te leren kennen kon ze af en toe begrip ontvangen, maar meestal werd ze op voorhand weggewerkt. De wetenschap dat ze niet bij ons hoorde heeft haar diep doordrongen van het feit dat eenzaamheid bij haar lot hoorde. Haar zintuigen werkten als bij een medium die diep voelde in al haar vezels. Het lag aan haar noch ons, wist ze. Het was haar les in dit leven en al dacht iedereen dat ze alles aan kon, als er verraad werd gepleegd voelde het voor haar alsof ze werd gefileerd. Of men haar ziel afschraapte tot er geen greintje leven meer in vibreerde. Geestelijk sloegen minderbeschaafden haar neer met achterbaksheden en als onkruid stond ze weer op. Ze verzoop bijna, kroop aan de kant, schudde zich droog als een Golden Retriever en overdacht het gebeuren. Daarna ging het met dezelfde kracht verder. Een ander was al lang verlept of had het opgegeven.
Maartje had diezelfde kracht. Ik herkende het meteen. Hun band was er al lang voordat het kind werd geboren en ik zag ook dat de kleuter bijzondere talenten had. Waarschijnlijk zou ze in de toekomst een paar klassen overslaan, dacht ik toen ze drie was. Als Noors hartsvriendin hield ik mijn hart vast. Cock was tegenovergesteld aan die twee en door de jaren heen had ik een beeld van hem gekregen. Het was geen kwade man, geen misdadiger of slechterik, maar de ontwikkeling van zijn emotionele intelligentie was in de puberteit gestopt. Hij liet zich sturen door de vrouw waarmee hij was. In wezen hing hij als een parasiet aan de energie van zijn partner. Daardoor leek er lange tijd in zijn karakter weinig passie meegebakken. Het flamboyante en gedurfd avontuurlijke had Noor in hun huwelijk gebracht. Hij had te weinig zelfrespect en cognitief was zijn intelligentie ook nogal middelmatig. De gemiste kansen haalde hij nu blindelings in. Zijn onzekerheid was minder opgevallen toen hij Noors echtgenoot was, maar tot in de haarzakjes van zijn slappe haar verliefd op de nieuwe vlam veranderde de goedzak als een blad aan de boom. Beeldhouderswas in Gemma's handen liet hij zich weerloos naar haar wensen kneden zoals een ware droomprins betaamt. Voor de op macht beluste Gemma was hij het sprookje dat iedere kleuter zich uitdenkt bij het grimmig fantaseren over lang en gelukkig claimen.
feedback van andere lezers- Hoeselaar
Sta versteld hoe dat jij het klaar speelt om je personages een eigen leven te geven, ieder zo apart
Willy
Dora: Dank je wel, Willy, poehee wat een complimenten - bessy
prachtige aflevering, ik ga even terug want ik was er een paar niet.
Dora: Dank je Bessy, de de vorige afleveringen hadden een andere naam. - koyaanisqatsi
Ik begrijp niet waarom mensen bang van zijn van iemand als Noor. In mjn ogen stelt toont zo iemand zonder meer zijn kwetsbaarheid; door de aard vh beestje weliswaar onbewust, maar dat ontgaat de anderen dan blijkaar weer... Hoe dan ook: een persoon naar mijn hart, zeker weten.
Dora: Misschien is Noor een te duidelijke spiegel? Het verkrijgen van zelfkennis is over het algemeen bij weinig mensen een gewilde doelstelling. Ikzelf denk dat ik alleen kan groeien door hen die me aan het denken zetten. Fijn wel, dat je niet bang bent van zo iemand als Noor - greta
Noor is sterk maar ook onevenredig dominant. Vaak is dat om onzekerheid te verhullen. Toch is er een hooggevoeligheid te bespeuren. HSP, ken je dat?
[sessie voltooid, zei Greta de amateurpsycholoog ;-) ]
Goed geschreven stuk Dora.
Dora: HSP? Nooit van gehoord. Noor denk ik ook niet haha....
Iets met high sensibel perplex?
Dank je Greta. - hope
Zo raak zoals jij die sterke vrouw beschrijft en dan die partner, die denkt omhoog te komen door haar omlaag te trappen. Ik ken ook echt zulke mensen en denk dan steeds: hoge bomen vangen veel wind en zijn dikwijls eenzaam. Zeer mooi getypeerd en met veel interesse gelezen.
Dora: Bloos, dieprood en warm, dank je wel voor je mooie compliment Hope. - Runner
Mooi geschreven en ingeleefd
Dora: Dank je Runner.
Ben je al onderweg? Ik hoop niet dat er iets tussen is gekomen - ivo
ook graag gelezen Dora, je hebt een stevige hand die deze dingen heel goed managed.
Dora: Dank je ivo, - Mistaker
Weer heel graag gelezen.
Bij de naam Cock moet ik denken aan mijn eerste vriendje (ik was toen al 21). Niet dat hij Cock heette, maar een tante van hem wel. Ze gaf in eigen beheer boekjes uit die geloof ik nooit iemand las.
G
Dora: Ja, dat met die boekjes, ik geloof dat dat nog steeds zo gaat, maar bedankt voor je compliment. Mis taker
|
