Volg ons op facebook
|
< terug
Refrein in lichaamstaal
Het was al twaalf uur geweest en onze vriendschap leek een nieuwe dimensie te krijgen. Ziel en zaligheid lag bloot. Ik had Noor genadeloos haar vet gegeven. Of eigenlijk had ik haar bedolven onder mijn belevingen waarvan ik vond dat zij de schuld was. Ze luisterde, precies zoals het boek het had voorspeld en ging er geen gevecht over aan. Geen wellis-nietis. Zou mijn puberen nu pas losbarsten, dacht ik stiekem.
"Ja, wie naar een psycholoog moet is gek, dat is ook zo'n mythe, maar ondertussen worstel ik nog wel met onze vriendschap." gooide ik er uit. Noor schrok, ging verzitten en fronste nu ik dit aansneed.
"Ik weet namelijk niet of ik er wel zin in heb om van dichtbij mee te maken hoe die stomme 'oorlog' van Cock hier wordt uitgevochten. Ik kan niet goed tegen getreiter, maar ja..." Noor schokschouderde en zuchtte diep. Ineens kreeg ik een ingeving als een ongeleid projectiel dat los kwam van mijn bekentenis. Zo onverwacht schoot ik naar voren dat zij automatisch achteruit deinsde.
"Weet je wat ik nu ineens bedenk Noor?" Ze schudde haar hoofd en grimaste ikke-nie-weet-nie.
"Misschien is Cock wel net zo onzeker als ik." Zelf vond ik het een geheel nieuw inzicht, een vondst.
"Dat zou maar zo kunnen Margie." zei ze simpel. " Onzekerheid verklaart vaak wel veel, ja."
"Het is me vanwege hem hier soms te ingewikkeld. Die lastercampagne over jou bracht mij ook aan het twijfelen hoor, want waar rook is … Ik ken je langer dan vandaag, weet dat het niet klopt, maar toch... Misschien wil zijn vrouw jou hier wegpesten." opperde ik maar Noor, overal buitengehouden, had alleen vermoedens en wist niets van de hoed en de rand in Gemmaland. Moe stond ze op om te gaan plassen. In het voorbijgaan aaide ze me licht over mijn arm. Het voelde warm als ze dat deed. Snel was ze terug.
"Dan zie ik Maartje die wordt gemangeld terwijl jij haar probeert te beschermen. Er moet een eind aan komen, maar hoe?" mijmerde ik voor me heen. Een zorgelijke schaduw schoof over Noors gezicht. Ze trok de schouders hoog op en schonk te haastig onze glazen vol, morste wijn die ze liet liggen.
"Ik weet het óók niet meer. Heb het opgegeven te hopen dat ze mee zullen werken, maar eh, zullen we eerst jouw verhaal afmaken? Wat in dat boek heeft uiteindelijk dit effect gehad? Je bent zo vrij."
"Oké. Normaliter zou ik de telefoon hebben gepakt, maar nu vertikte ik het. Toen belde jij voor Witlof met ham en kaas en deed of er niets was voorgevallen. Dat had me aan het denken moeten zetten, maar nee. Margie de Grote Haatdragende Zwierzwaaier toverde als vanzelf een rotsmoes uit haar mond. Erg plausibel was het niet, dat met mijn moeder, maar jij vroeg enkel of het goed met me ging. Ik wilde snel van je af en schrok er zelf van. Met het grootste gemak spelde ik je op de mouw dat ik die afspraak in de stad had en dat ik gauw bellen zou. Dwars door alles heen voelde ik hoe teleurgesteld je was. Noor, ik lóóg! Glashard! Ik was namelijk niet van plan ooit nog één voet hier binnen de deur te zetten, zo kwaad was ik. Had jij dat met jouw alom gevierde inlevingsvermogen echt allemaal door?"
"Wat allemaal?"
"Dat ik loog?"
"Als die uitnodiging om bij mij je lievelingskostje te eten het wonder niet kan verrichten, plus jij rukt moeder uit de mottenballen waar je vreselijk ruzie mee hebt, weet ik dat je worstelt. Maar niet waarmee. Ik dacht dat het boek je bezig hield. Dat ik was afgeschreven had ik niet door, nee."
"Het boek, ach Noor, daar was ik nog lang niet klaar voor. Bah bah, ik voelde me vies na jouw uitnodiging. Een slap wijf die wel een grote bek kon opzetten, maar als puntje bij paaltje kwam..."
"Tuttut Marg, boor jezelf niet zo ver de grond in. Joh, je zat midden in een proces."
"Ja, ineens vond ik het te belachelijk voor woorden. Bang zijn voor een goedkoop beduimeld en vaak gelezen boekwerkje. Het was verdorie toch het laatste oordeel niet? Als ik iets las waar ik het niet mee eens was kon ik het naast me neerleggen. Toch?" Noor knikte.
"Laat ik maar eerlijk wezen Noor: Ik zag er als een berg tegenop want, stel,... jij wist het beter dan ik. Stel dat ik me belachelijk had gemaakt met dat idiote veroordelende etiketje 'geestesziek."
"Ja nou en? Iedereen schat toch wel eens iets verkeerd in?" bleek Noor verbaasd.
"Oh nee Noor. Zo simpel was het niet, want in dat geval zou ik me voor eeuwig schamen."
Noors opengesperde ogen weerspiegelden verbijstering en ze schoot doortastend rechtop.
"Schamen? Ach kom nou. Omdat je in onmacht, ik denk ook bezorgdheid, iets hebt geroepen? Het kwam verdomd rottig je strot uit en je timing was niet best. Je lette totaal niet op mij, maar ja, het zat je hoog. Op zo'n moment zegt iedereen wel eens iets verkeerds, toch?"vergoelijkte ze me.
Nu zweeg ik. Het kwam er bij haar zo vanzelfsprekend uitgerold. Dat kon ze nooit hebben ingestudeerd om indruk te maken of mij te paaien en nu nam Noor op haar beurt een te opgewonden ferme slok.
Was ze geschrokken? Ik wachtte af en ontdekte ineens, dat ik me nooit eerder had afgevraagd wat haar lichaamstaal te zeggen had. Door mijn onzekerheden in beslag genomen had ik haar reacties bijna nooit meegewogen. Het was of er opnieuw een inzicht opdrong, een deur in mijn hoofd openging.
"Margie, als vriendschap zo flinterdun is dat het een afwijkende mening niet kan doorstaan, wat hebben we er dan aan?" vroeg ze en, in beslag genomen door mijn ontdekking, bleef ik het antwoord schuldig.
"Kijk eens, ik ben een 'leefmonster' en ken mezelf. Ieder die zegt HET over mij beter te weten laat ik kletsen als het nergens op slaat. Zolang het iets met MIJ te maken heeft sta ik open voor kritiek, maar angsten en vooroordelen die men van zichzelf op mij projecteert leg ik naast me neer. Vandaag heb ik het gevoel dat jij mij opeens wel ziet, misschien zelfs wel voor het eerst?" Het was of ze doorhad wat ik zojuist had ontdekt. Een kubiekemeter warmte stuwde door mijn bloed. Ik bloosde verlegen, een tikje betrapt.
"Ik denk ook dat vriendachap niets voorstelt als je elkaar niet de waarheid mag zeggen, ook al sla ik dan de plank mis." gaf ik toe en onze handen vonden elkaar in een high five, blij met ons beider gelijk. Noor kwam weinig vlot uit de bank en maakte aanstalte om op te ruimen, maar ik was nog klaarwakker.
feedback van andere lezers- koyaanisqatsi
Ja, die Noor, ik blijf ze super vinden hoor. (rijmt verdorie nog ook)
Dora: Mannen roepen vaak dat ze vrouwen niet begrijpen, maar volgens mij zit er diep in iedere man ook een stukje vrouw.
Leuk, ik mag het wel als een man 'vrouwenlectuur' waardeert, Dank je. - Mistaker
Ik heb eerlijk gezegd maar één echte vriend (buiten mijn vaste vriend bedoel ik), die ken ik al sinds we 19 waren. Ik heb één vriendin die dichtbij 'echte vriendin' komt, maar toch niet meer dan dichtbij.
G
Dora: Ja, zo zit dat met mij ook ongeveer. Dank je Mis T. - hettie35
Een mooie wijze vingerwijzing, vlot geschreven.
Groetjes Hettie
Dora: Ik ben blij met 'vlot geschrevern'
Vind ik een fijn compliment. Dank je Hettie. - bessy
zolang mensen samen praten en luisteren naar elkaar blijven er openingen, deze gesprekken zijn van levensbelang in elke relatie. niet iedereen kan het maar dit verhaal zou een leidraad kunnen zijn om het in elk geval te proberen...
je schrijft het duidelijk en met gevoel op...
Dora: Fijne feed van je Bessy. Ik probeer in dit verhaal inderdaad iets over interactie en lichaamstaal mee te nemen.
En over hoe we soms reageren puur vanuit innerlijk...over hoe we ongewild op andermans tenen staan zonder die bedoeling te hebben.
|
