Volg ons op facebook
|
< terug
Het hol van de leeuw
Noor en ik voelden ons beiden machteloos. Voor mij was mijn mams de energie slurpende boosdoener. Ik had haar na een half jaar toch maar weer eens bezocht, maar…
"Noor, ik erger me scheel aan dat mens. Kom ik daar met de beste bedoelingen, jij weet als geen ander hoe ik me ertoe heb moeten zetten. Nou, ik wist het wel. Binnen tien minuten was het weer raak. Nondeju. Moet ze me echt altijd het gevoel geven dom te zijn?"
Ik verwachtte uiteraard dikke bijval maar Noor vroeg doodleuk: "Doet ze dat?" De gemoedelijke sfeer ontplofte, vloog in één klap door de glazen schuifpui, die op een kier stond en met brandende blikken doorboorde ik haar. Snapte ze het niet? Medeleven wilde ik. Géén politieverhoor. Ze moest niet in twijfel trekken of het waar was. Niet nu. Nee!!! Het was nog te vers, mijn in de bodem getrapte hoop lag nog te scherp aan splinters en als ze niet bijdraaide stapte ik op. Wat had ze mij binnen twee seconden woest gekregen en zij zat in alle rust te wachten. Ik had me notabene op háár aanraden in het stinkende hol van de leeuw gewaagd. Dáárom sprong ik nu gemarteld op de kast. Noor, die last had van haar oor, zag dat ik woest was maar ik had geen zin in de advocaat van de duivel! Stoïcijns ging ze door en vroeg poeslief:
"Of vul jij het zo in?" Ik snoof er kwaad om en snauwde. "Ja maar, jij, nee of jawel... ach jij!"
"Is het haar bedoeling je te kleineren of voel jij dat alleen maar zo?"
"Alleen maar? Denk je dat ik.. ik het verzin of zo?" schoot mijn teleurstelling als hete kogels dwars door haar heen. Ze stak haar handen op, gaf zich over, maar zuchtte weer zo irritant en ik negeerde pissig de hardnekkige jeuk aan haar oor.
"Marg, lieverd, haal even adem." vroeg ze. Twintig seconden zinderende spanning. Het leek een uur te duren tot ze kurkdroog vroeg: "Hoe doet je moeder dat dan?" Eindelijk had ik haar onverdeelde aandacht.
"Nu riep ze dat ik het had kunnen weten van die flapdrol omdat hij bladiebla. En dat het tijd werd dat ik… en op mijn leeftijd en toen had ik het alweer HE-LE-maal gehad. Binnen vijf minuten. Leert ze het nooit? Het gaat haar niets aan dat ik mannen uit de kroeg pluk, Godsamme zeg, ben ik dertig of niet?" Noor knikte zwijgend. Na de werkdagen, waarin het naar de achtergrond leek geschoven, was ik weer net zo woest als toen ik van mijn bezoek aan ma thuiskwam.
"En dat: Margiemeid, djéésssusss. Zoals ze zei: ik heb je gewaarschuwd! Ik wist het wel. Bah. Noor," bouwde ik haar nijdig na, slurpte mijn glas in een keer leeg en besliste á la minuut.
"Ik ga er niet meer heen." Nog steeds zat Noor doodkalm te bekijken hoe ik mijn woede als gloeiende granaten door haar kamer smeet, maar ze liet zich niet vaak verleiden om er aan mee te doen en terugvechten kwam niet eens in haar op. (-Het gaat op dat moment niet om een strijd tussen ons, had ze ooit eerder gezegd.-) Ik hijgde van de zenuwen.
"Zo hé… dat was wel weer een heftig bezoekje. Je bent zeker meteen weer opgestapt?" vroeg ze. Het voelde alsof ze me met een plens koud water bij mijn positieven bracht en ik kon haar dat bijna verholen lachje wel van haar kop rammen. Verdorie, was ik er weer ingetrapt?
"Weggaan?" kon ik nog net uitbrengen voor mijn mond openviel.
"Ja, je biezen pakken. Binnen vijf minuten wegwezen." fluisterde ze met die raadselachtige ondeugende ogen. Het leek of ik ineens met lege handen zat, geen argumenten meer had.
"Hoezo, ophoepelen. Zomaar?"
"Je kwam toch voor de lol? Blijf je graag in het hol van de leeuw als het er niet gezellig is?"
Waar wilde ze heen? Noor kon soms echt stom wezen. Meestal had ze het wel in de hand, maar nu raakte ik nog méér opgedraaid en zweeg verslagen. Plotseling kon ik me voorstellen dat haar andere vriendin, hoewel ik het een stom wijf vond, het niet had volgehouden. Noor had twee weken terug met Nienke gebroken toen ze merkte dat die trut haar verraden had, maar ik moest het verdorie op één of andere behekste manier wel een genot vinden om met haar in die voordurende emo-rollercoaster te zitten, pruilde ik miskend.
feedback van andere lezers- bessy
en zo gebeurd het, je gaat voor de gezelligheid het wordt een puinhoop en je laat het gebeuren......
niet iedereen kan dit woorden geven...
Dora: Dank je Bessy, daarom probeer ik het toch in woorden te vatten, opdat anderen het wellicht herkennen - Mistaker
The lion sleeps tonight... nou volgens mij sleept-ie nooit.
G
Dora: Ik vind het zelf wel fijn om eerlijke vrienden te hebben, aan elkaar en onze eigenheid te groeien... Maar die twee zijn jong... Dank je de leeuw sleept inderdaad zijn welpen naar een veilige plek... - Runner
Eerlijke raadgeving kan hard aankomen. Maar toch...
Dora: Zachte heelmeesters... ik mag die lui niet zo, ze laten troep in de wonden achter en dat maakt stinkende wonden immers. Dank je Runner. - ivo
emoties lezen altijd emoties ...
Dora: Margie 'leest' veel eigen emoties,
vooral in die van de anderen,
maar dat zal ooit veranderen
|
