writehi(s)story Passie voor schrijven
home   wat is writehi(s)story?   bladeren   uitgeven   gezamenlijke publicaties   boekenwinkel   manuscriptanalyse   inschrijven   contact   
top 10   wedstrijden   forum   hulp   
 
naam:  
pass:  


wachtwoord vergeten?
 
 

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Betere leesbaarheid

Het komplot (16)

door julien_maleur

14. een mogelijk verband.

Na zijn gesprek met hoofdinspecteur Verbiest keerde Verdonck terug naar huis. De zon scheen en het was drukkend warm. Er was onweer voorspeld. Hij had geen zin in de drukte op kantoor.
Verdonck woonde met zijn echtgenote op een appartement aan de Kunstlaan, nabij het Madouplein. Hij keerde te voet huiswaarts. Het was amper een half uur stappen van zijn stamcafé verwijderd. Onderweg dacht hij na over zijn gesprek met die hoofdinspecteur van de lokale politie. Veel was hij niet te weten gekomen. Verbiest had vooral zitten klagen over de grote werkdruk, veroorzaakt door de vele nog niet opgehelderde gewapende overvallen. Het feit, dat tijdens een van die overvallen een vrouwelijke gijzelaar werd gedood, maakte de burgemeester ongenietbaar wegens de persaandacht. Verdonck moest even glimlachen als hij hieraan terugdacht. De lokale recherche had dus ook last van de media. Verbiest had hem echter ook verteld, dat bij die overval met dodelijk slachtoffer een auto Alfa Romeo in de buurt was opgemerkt. Dat zat hem dwars. Getuigen hadden het toen vreemd gevonden, dat die auto daar in de buurt stond met draaiende motor en chauffeur aan het stuur. Wat commissaris Verdonck echter bijzonder bezighield was het feit, dat volgens de getuige die Alfa Romeo een "CD"-kenteken voerde. De man had spijtig genoeg de nummerplaat niet genoteerd. Misschien was het toeval, maar toch vond Verdonck het vreemd, dat op het ogenblik van die overval daar een auto met dergelijke nummerplaat in de buurt was. Zou het kunnen, dat er een verband bestond tussen die overval en de moord op volksvertegenwoordiger Jan Vanhees? Die gedachte liet Verdonck niet meer los. Nog voor hij thuis kwam telefoneerde hij naar zijn medewerker, inspecteur Gruytens, en gelaste hem om het dossier op te vragen bij de lokale recherche van de overval op het postkantoor in de Bordeaustraat in Sint Gilles.
"Zeg maar dat ik alles in verband met die overval en de dodelijke gijzeling van Louise Bernard tegen morgen negen uur op mijn bureau wil. Zonodig bel je maar naar de onderzoeksrechter voor een bevelschrift."
Inspecteur Gruytens zei dat hij het nodige zou doen en vroeg:
"Zien we jou vandaag nog terug op kantoor?"
"Neen! Indien nodig kun je mij bereiken op mijn gsm."
Commissaris Verdonck wilde naar huis, bij zijn vrouw. Gedurende al die jaren, dat hij bij de gerechtelijke politie was, had hij steeds zijn werk op de eerste plaats laten komen. Veel te dikwijls was dat ten koste geweest van zijn vrouw en gezin. Daardoor had hun sociaal leven nooit veel voorgesteld. Hij had er nooit bij stil gestaan. Immers, hij stond ten dienste van de maatschappij en het vatten van een moordenaar kreeg altijd voorrang. Hij had nooit beseft, dat hij zijn vrouw en gezin tekort deed.
Vroeger, heel wat jaren terug, maakte zijn vrouw hem daarover soms verwijten. Ze had toen allusie gemaakt op sommige collega's die wel tijd hadden voor hun gezin. Op het einde van de maand ontvangen zij toch ook hun loon, had ze toen gezegd. Hij was daar echter nooit op ingegaan. Een paar keer had hij de schouders opgehaald en geantwoord:
"Dat is dan hun zaak. Ik doe mijn werk goed. De slachtoffers rekenen op mij."
Zijn vrouw had zich uiteindelijk bij het onvermijdelijke neergelegd. Ze had begrepen dat haar commissaris gewoon de beste wilde zijn.
Sinds de politiehervorming was Verdonck echter veranderd. Hij was ontgoocheld en voelde zich vernederd. Hij kon het niet verkroppen, dat de gerechtelijke directeur, zijn hiërarchische overste, een gewezen onderofficier van de Rijkswacht was, een adjudant van de voormalige BOB.
Commissaris Verdonck, voormalig officier-gerechtelijk afdelingscommissaris van de gerechtelijke politie bij het Parket, deed nog steeds voorbeeldig zijn werk. Maar het vuur was enigszins geblust. Meer en meer verlangde hij naar de gezelligheid van een avond of weekend samen met zijn vrouw. Hij had haar al veel te lang verwaarloosd omwille van zijn werk.

(wordt vervolgd)

 

feedback van andere lezers

  • Dora
    Ze had toen allusie gemaakt??? Ken die uitdrukking niet. Kun je me die uitleggen, ik leer er graag wat bij.
    Lekker stuk weer. Ook aardig dat hij nadenkt over zijn gezin...Ik kan me best voorstellen dat je zo in je werk opgaat dat zoiets wel eens in de verdrukking raakt, maar ja...
    julien_maleur: dank voor fb en lezen, Dora. Allusie maken op betekent hetzelfde als een toespeling maken op, verwijzen naar...(Ik weet niet hoe men dat in Nederland zegt) In dit stuk betekent dit dus dat zijn vrouw soms toespelingen had gemaakt op collega's..., opmerkingen had gemaakt op collega's die .....
    groeten,
    Julien
  • Wee
    '... dat hij zijn vrouw en gezin tekort deed.'
    In deel 14 schrijf je dat hij (Verdonck) en zijn vrouw geen kinderen hebben.
    Wie zijn dan zijn gezin? Of lees ik je verkeerd?

    julien_maleur: Dank voor het lezen en ook voor je opmerking. Ik was blijkbaar vergeten dat hij geen kinderen heeft, maar dat er geen kinderen zijn betekent niet dat er geen gezin is. Man en vrouw vormen ook een gezin. Maar in de definitieve versie zal ik de term gezin maar laten vallen.
    groeten
    JM
  • Hoeselaar
    Je hebt natuurlijk mensen die alles op alles zetten om toch hun zin te krijgen

    Willy
    julien_maleur: Zo is dat, Willy.
    groeten
    Julien
Er zijn bezoekers online, waarvan leden: .