|
< terug
Die wereld achter één zinnetje
"Zijn opgeruimde vrolijkheid viel collega's op. Het was bekend dat hij voor het eerst vader werd en iedereen was positief. Niemand had door wat er werkelijk aan de hand was," hoorde ik iemand in het eetcafé tegen zijn tafelgenote zeggen. Hoewel ik de rest niet meer kon volgen, was ik geïntrigeerd, daar aan de leestafel. Ik klapte de Volkskrant dicht om me aan mijn mijmeringen over te geven boven de verse kop koffie. Wat ik luistervinkte was zo'n aanzet waar mijn fantasie van op hol slaat. Het is zelfs een steengoede beginzin om een roman achteraan te plakken, dacht ik. Als ik erop los ga kan het varieren van een detective tot een suikerzoet 'boeketreeks-romannetje' van het alleklefste soort. Oneindig veel scenario's schuilen er in. Een zwaar psychologische liefdesintrige wellicht? Of een schalkenroman. Harde porno of van het soft-erotische genre? Roept u maar en het schema van het plot valt binnen twee weken in uw postbus. Je zou denken dat ik al die boeken had gelezen, maar ik weet dat de werkelijkheid surrealistischer is dan ik het kan verzinnen.
De week daarop:
"Mijn moeder was altijd zo blij met mij." zei hij trots en ik knikte.
We waren na het werk neergestreken in de bruine kroeg om de hoek en het gesprek was net begonnen.
"Ik maakte op mijn vierde mijn broekje al niet meer vuil in de zandbak," plofte hij met de deur in huis en verwachtte schijnbaar bijval. Je zal zo'n moeder hebben, dacht ik. De aanzet vond ik weinig stimulerend om over door te vragen. In de stilte zag hij voldoende reden om het verhaal af te maken.
"Nee, ik was gelukkig niet zoals mijn broer." vervolgde hij vastbesloten en bestraffend. Ach ja, dacht ik, zolang mijn wijntje nog niet op is. Met hoog vastgevroren wenkbrauwen staarde ik naar zijn gezicht. Hij was niet lelijk, leek een 'echte' man en had ook nog eens een goede reputatie. Wat wilde ik nog meer?
"Mijn moeder werd vaak kwaad als hij weer met gescheurde kleren thuis kwam," vertelde hij enthousiast en nu ik er toch midden in verzeild was geraakt besloot ik de rest maar aan te horen. Hij liet nog een wijntje aanrukken zonder dat ik daar om had gevraagd en ik zuchtte. Als ik beleefd bleef was ik niet binnen een uur weg, wist ik en voor de vorm vroeg ik hoe oud zijn broer toen was.
"Weet je, ik moest altijd op hem passen want mijn moeder had inmiddels Anouk al gekregen en de baby vergde uiteraard veel tijd. Mijn vader had ze toen al op laten nemen omdat hij eh... gestoord was."
Kennelijk vond hij het niet nodig to the point te komen op mijn vraag.
"Hoe oud was je broer toen?" probeerde ik opnieuw, want bakten ze nog zandtaartjes of waren ze inmiddels een stel pubers die kattenkwaad uithaalden, belletje lelden en dergelijke.
"Hij is ruim een jaar jonger dan ik." zei hij en leek verstoord toen ik vroeg of het over de zandbak ging. Ja, zijn schone broekje was nog het item en ik zag het stel jonkies stappen. Hij met dat blonde krullenkoppie toen hij vier was. Op weg naar de speeltuin met het broertje van drie aan de hand. Daarachter zag ik een moeder die pappa had weggestuurd en hem tot gezinshoofd had gebombardeerd.
"Ze was vaak kortaf om al het werk dat ze met de kinderen had," verduidelijkte hij waarom hij haar lieveling was. Dat ze hem tot voorbeeld stelde en dat... en dat... Hij was klaar, verwachtte iets van mij…
Ik keek hem lang aan, knikte en pakte vast mijn tas. Hoewel hij me me beter wilde leren kennen zei ik dat hij dat tweede wijntje wel zelf op mocht drinken. "Hoezo dan?" klonk het verbaasd.
"Ik heb nog veel werk te corrigeren en het was leuk even uit te blazen, na een lange werkdag, maar jij nog veel plezier. Heb je trouwens dat vrouwtje met die leuke krullen aan de overkant gezien?" fluisterde ik en glipte van de barkruk. "Ze zit echt naar je te lonken." lispelde ik in zijn oor en klopte hem even op de schouder. Ik zou hem morgen op school weer tegenkomen. Hij stond bekend als verstokte vrijgezel en ik was al veel te lang alleen geweest met een dochter van twaalf die ook over een half uur thuis kwam.
feedback van andere lezers- Hoeselaar
Onze vroegere buurvrouw toen nog in Maastricht was verlekkerd op weekendromannetjes. sommige vrouwen nemen dat leven voor waar!
Het zijn gelukkig niet altijd de mannen die het initiatief nemen, vrouwen kunnen dat naar mijn gevoel veel beter en subtieler
Willy
Dora: Ik weet het niet, hoe ouder ik word, hoe minder ik weet, Willy - Runner
Leuk mooi geschreven!
WE waren na het werk neergestreken ? Ik lees verder dat je alleen was.
Dora: Kennelijk is het onduidelijk dat het om twee verschillende gelegenheden gaat. Het een is een eetcafé en het andere de kroeg om de hoek...
Maar dank je voor het lezen en het compliment - hettie35
Heel mooi uitgetekend, en zo waar het komt zoveel ook nog voor.
Groetjes Hettie
Dora: Ja, soms hoor je wel eens iets... of je maakt het zelf mee.
Dank je - Mistaker
Ja, je zal zo'n moeder maar hebben...
G
Dora: Die is op zijn vierde al voor eeuwig met mamsie getrouwd - Ivan
Ja met Ivo eens schittrend heb je het neer gezet, afschuwelijk die flodderblaadjes, 'boeketreeks-romannetje'maar o zo veel gelezen,
graag gelezen Ivan
Dora: Dank je wel Ivan - ivo
love is in the air en de liefdesgedichten zijn niet te stoppen ..
mooi hoor hoe je het hier weer eens schildert met al die pijnregels die in het wit de emotie beschrijven
Dora: Dank je... er zijn veel werelden die niemand benoemt, en toch kennen we ze allemaal.
|
