writehi(s)story Passie voor schrijven
home   wat is writehi(s)story?   bladeren   uitgeven   gezamenlijke publicaties   boekenwinkel   manuscriptanalyse   inschrijven   contact   
top 10   wedstrijden   forum   hulp   
 
naam:  
pass:  


wachtwoord vergeten?
 
 

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Betere leesbaarheid

Vis bij de Boter Kaas en (Paas) eieren

door Dora

Door scha en schand wijzer wil ik een maatje, waarmee ik géén vette haring bedoel. Alhoewel, met een fijngesnipperd uitje op een beroomboterd sneetje, mmmjammie. Boter bij de vis hoor, daar kom ik graag voor uit bed. Nee, ik bedoel zo'n tweelingziel. Men beweert dat ze bestaan. Ik hoef er maar één voor mij alleen, die me gelijkwaardig, een beetje aardig bij kan benen. Iemand die mijn principes aanhangt, mee is geëvolueerd. Die niet alleen beweert dat emancipatie omkeerbaar is, maar het ook in de praktijk beleidt. Het is fijn als hij zonder problemen toe kan geven een fout te hebben gemaakt. Iemand die een robbertje kan debatteren, een sparringpartner zogezegd, die met mij een boom opzet. Of kan mediteren, maar dan zonder een halve meter boven de vloer te zweven. Ik sta graag met de voeten op de grond. Ik tuimel zo gauw naïef op mijn muiltje.Een man die beseft wat liefde is. Nee, die weet wat mijn liefde waard is zoals de waard zijn gasten vertrouwt. Een kerel uit één stuk, die geen moeder zoekt, noch een afhankelijk kind. Die trouw kan wezen, zonder te graaien naar de buurvrouw die groener is van jaloezie op haar gazonnetje. Mijmeren mag wel. Kan liefde ook part-time? Aan bezette heren ben ik zelf nimmer begonnen want het lijkt me zo'n rompslomp. Dat wachten totdat hij voor thuis de beste smoes heeft uitgedacht. Dat gekonkelde lopen op eieren in de angst te worden ontdekt omdat je het goed met zijn vrouw kunt vinden. Al ken ik haar niet, dan nog heb ik het met haar te doen om zijn bloedjes van kinderen die niet weten dat papa dubbel leeft. Lijdensweg. Bah nee. Alleen al het idee. Ik ben wel goed maar niet gek en ga liever gewoon dood.

Wachten op de dood is ook geen boter bij de vis.
Ik kan iemand in zijn waarde maar ook in liefde laten. Overvloedig, origineel en smaakvol. Gulzig proeven kan ik, zoals met goed bereid eten, waarvan het smakelijk vet lang de lippen lummelt. Te grote brokken krijg ik echter niet door mijn keel, daarom kauw ik nauwkeurig ieder hapje. Zo verslik ik me niet, stik ik ook niet en het eten krijgt er vanzelf meer smaak van rond de papillen. Mits oppervlakkige onverlaten het niet uitbuiten, kan ik liefde toelaten en geven. Kostbaar ben ik, maar geen bokaal die je in één teug leeg slurpt. Ik kan er niet tegen als mijn lief halverwege al uitkijkt naar de volgende beker omdat die wellicht gevuld is met een fijner drankje. Lekkerder, zoeterder of rondborstigerder. Of heet het dan juist frisfruitigerder. Ik geef liever een boek uit dat over leven spreekt. Overleven. Of gaat het echter over slechter overdreven? In ieder geval ben ik mijn eigen dromen trouw.
Ja, een man, zodra mijn hart kwetsbaar genoeg is. Of is het tegendeel beter? Moet het minder gevoelig zijn, juist andersom? Ach Dora-Dotkom-Rommeldebom. Wie maalt er ene jota om? Misschien is wachten op de dood toch wel boter bij de vis.

Sommige verteer ik wat slechter. Iemand die beweert dat leven zonder stuf meerminnetjes zou zijn. Of mensen met een hang naar chagrijn, zo'n klagend zeurgordijn, mokkende prullen die graag bitterheid onthullen. Kletsmajorende dure-woorden-blaters, die echter geen lollig bruggetje kunnen slaan tussen komen of gaan met die banaan. Voor mij is de tijd, dat een vluggertje verklapte hoe goed ik in de markt lag, een gepasseerd station. Ik ben wel lekker pittig, zoals goede oude kaas, maar ik noem het liever levenservaren. Voor de snelle snack in den vleze word ik onderhand wat te belegen. Zonder kleren aan is het al snel rillend zenuwachtig zijn. Loshangend vel lijkt me geen aantrekkelijk middel om wellustig drillend aan de volgende verkering te beginnen. Waardig oud worden. Dat is best een goed doel. Niet zo bejaardig klaaglijk van: niets is hier nog goed genoeg, maar soms schrik ik wel van al het snelle virtuelige gekrakelige existensionelige gezoek. Hoeveel vrienden heb jij inmiddels al op Facebook? Wat zeg je? Heb jij er maar vierhonderd? Oef, ik heb er daar maar twee. Daar lees en schrijf ik dan ook mee.

 

feedback van andere lezers

  • Danvoieanne
    Leuk en graag gelezen ...
    Dora: Ja. ik dacht: even een luchtiger ommeletje voor tussendoor, dank je.
  • ivo
    weerom wat een emotie Dora ... gedachtensprongetjes hangen aan de wasdraad te drogen en te overwegen .. wat een kerf in een ziel die zich hier weer blootgeeft
    Dora: Dank wel
    Ivo, dank je wel
    ik vind dit zelf humor... om te lachen...Het zijn meer die pagina's die aan de schuine draden hangen bij tempels in Nepal
    met een laag over laag gelegde saus eigenheid, die gepeperd de maatlat legt van mijn wezen in alle eerlijkheid....
  • warket
    Ik las het in de ochtendschemer bij een kop koffie met veel suiker. Mooi om hiermee de dag te beginnen.
    Dora: Kijk eens aan, zie ik mij zitten ontbijten in gezelschap van warket, een pittige koffie plus broodje roomboter met jam, mmmjammie
    Dank je wel
  • Mistaker
    Ik lees het na een kop zwarte koffie op het balkon waar het veel te heet was.
    Genoten!

    Groet,
    Greta en fijne paasdagen Door.
    Dora: Dank je Mis T Zo af en toe doe ik wel eens een loslopend tekstje...
Er zijn bezoekers online, waarvan leden: .