|
< terug
Speelbal 5
Bertje wist echt niet wat te zeggen, zijn hoofd stond bol van gevoelens die om hun eigen bestaansrecht vochten. De beelden uit het recente verleden waren nog zo echt en nabij dat ze hem elk moment weer konden verwonden. Hij voelde hoe de handen van hen die hem raken konden, elk moment door de deur naar binnen stormden en hem weer in de tang nemen.
De non die voor hem zat, bezat echt wel genoeg medelijden met dat jochie dat daar voor haar stond en beefde als een espenblad. Ze moest op de tekst te werk gaan die voor haar lag en zo onmenselijk was neergepend. Het was alsof het hier niet om een jonge jongen ging maar om een misdadiger die de hele trukendoos aan uitvluchten had opengetrokken.
Bij elke nieuweling werd de eerste kennismaking stroef gehouden. Zo kon men de ordehandhaving een steuntje in de rug geven en voor de nonnen die de kinderen begeleiden moesten hun werk gemakkelijker maken, maar daar Bertje nu geen boodschap aan.
Moeder overste nam een klein bronzen belletje en liet dit rinkelen, meteen daarna het geroezemoes van stemmen achter de gesloten deur. Bertje hoorde ook het benepen bijna niet hoorbare geklop dat op de buitenkant van de zware eikendeur werd gedaan, en na het "Kom maar binnen" van moeder overste de deur openging, en een jonge niet als de andere nonnen geklede vrouw in de opening te zien was. De jonge novice die de plaats betrad, bloosde van opwinding als was de duivel achter haar aan gelopen en vroeg; "U hebt gebeld moeder, sorry, waarbij ze een buiging maakte, geloofd zij Jezus christus, sorry, dat ik dat weer vergat. Wat kan ik voor u doen"
"Deze jongen, Bertje is zijn naam, moet naar zuster Amanda gebracht worden, zorg jij daarvoor, zoek ook een leeg kastje voor zijn kleding en de spulletjes van hem, wil je?"
Het jonge nonnetje nam Bertje aan de hand en verliet het bureau. Ze liepen door verschillende gangen en kwamen bij een zaal terecht waar nog meerdere jongens heel stil aan een tafel zaten. Het nonnetje klopte op de deur opende ze tegelijk en duwde Bertje voor haar uit naar binnen toe. Bertje vond dit maar niks,niemand zei iets en allen bleven star voor zich uit kijken. In het midden van deze grote plaats bijna tegen de muur aan en tussen twee grote vensters in zat een zware non aan een lichtgekleurd bureau de binnendringers afkeurend aan te staren. Zonder ook maar een woord te zeggen gebood ze de novice zich terug te trekken en aan Bertje wees ze met haar vlezige hand naar een stoel die nog onbezet was. Bertje had al eens een schilderij of was het een ets of zoiets gezien,waar veel mensen met een slot op de mond aan een grote tafel zaten en naar niets staarden. Het was een kil gevoel dat hem de haren in zijn nek deed rijzen. Ongewild draaide hij zich naar de buurjongen en lachte verlegen waarop een hard gekuch van de middentafel kwam. Alsof hij het al aangeleerd kreeg zette ook hij zich recht zoals de anderen zaten en keek ook recht voor zich uit.
feedback van andere lezers- Mistaker
Ik blijf volgen!
Groet,
Greta
Hoeselaar: Ik hou je aan je woord, ofschoon het soms ook rustiger toegaat want het moet de werkelijkheid weergeven.
Willy - Dora
Ik blijf het volgen, wellicht doet het jonge nonnetje wel iets aardigs voor hem? ( hoop ik stiekempjes dan toch)
Hoeselaar: Afwachten is de boodschap Dora, afwachten
Willy - julien_maleur
doet me denken aan mijn eerste dag op college. Het is vlot geschreven en leest lekker.
vgr Julien.
Hoeselaar: dank je voor het lezen, groetje
Willy - Runner
Blijft een boeiend verhaal!
Hoeselaar: Vind het fijn dat je me volgt, dank je wel - GoNo2
'k Blijf volgen...
Hoeselaar: Fijn dit te mogen lezen, goede avond
Willy - Wee
Weer graag gelezen.
x
Hoeselaar: Dank je wel Wee, leuk dat je me blijft volgen
Willy - ivo
de realiteit die barst omdat iedereen weet dat dit waarheid is maar hijzelf zo nooit zou zijn, en toch bestaan ze zulke mensen
Hoeselaar: Ja, dat is op waarheid gebazeerd, bedankt dat je me kwam lezen
Willy - hettie35
Het is goed dat er over deze waarheden geschreven wordt,
zoiets mag niet verstopt blijven.
Groetjes Hettie
Hoeselaar: Beste Hettie gelukkig zijn de tijden en de gedragregels in kindertehuizen zoveel beter geworden dat men er niets aan heeft dit nog aan te klagen, maar om het verleden te verwerken heeft het wel nog zijn geldigheid behouden.
Willy
|
