|
< terug
Speelbal 7
Bertje klopte aan wachtte niet totdat er "kom maar binnen" werd geroepen maar stond pardoes voor het zware donker bureaumeubel. Verbluft over het niet aanwezig zijn van moeder overste draaide hij zich om en verliet dit vertrek zoals hij gekomen was met bebloed hemd en hand. Verbaasd omdat de persoon die hij zocht niet aanwezig was liep Bertje de weg niet kennende doelloos door de gangen. Hij stuitte op die jonge novice die hem meteen meenam naar een soort doctorskabinet bracht en onderweg een andere zuster om raad vroeg
Het toeval wilde dat juist op dat moment een arts in het gebouw aanwezig was die Bertje kon verzorgen. Hoe ben je daaraan geraakt, wilde de doctor weten waarop Bertje vertelde wat en hoe dit kon gebeuren en dat hij pas vandaag hier was aangekomen. Vrij en onomwonden vertelde hij wat hij vandaag al allemaal had meegemaakt en waarom hij vermoedde dat hij naar hier werd verbannen. Der arts een man van om en nabij de veertig luisterde aandachtig naar het schuchtere ventje voor hem en bemerkte dat deze jongen vertrouwen tot hem had.
"Voor dat je bijna veertien bent ben je wel klein van stuk, zijn je ouders ook zo klein".
Bertje hoofd schudde van nee, waarop de doktor Bertjes hoofd even stil hield en hem vermande, "Zeg maar zo kan ik het verband niet vastmaken, je moet je wel even stil houden".
Toen de jongen verzorgd was vroeg de arts in welk lokaal de knaap ondergebracht werd en bij welke zuster. "O, dat weet ik wel, meende de novice, ik zal hem wel tot daar brengen". Nee meende de arts dit was te ernstig daar moet ik het mijne van weten. Even later betraden de doktor en Bertje samen het lokaal waar alle kinderen nog even stijf en stil op hun stoelen voor
zich uit zaten te staren. Niemand van allen durfde ook maar een blik naar de deur te werpen
terwijl de non niet begrijpend naar de binnenkomers op keek. De arts hield Bertje voor zich en tegen hem aan en met beide handen op de jongen zijn schouders en schudde zijn hoofd waarbij hij de non streng aankeek maar verder niets zei. Zet je maar weer op die plaats die je zoëven in nam zei de doktor en duwde de jongen in de richting van de tafel waar al de anderen zaten. Nu eerst doordat iedereen Bertje zag men verband en een pleister op het oor
durfde de jongen die hem van te voren aan het lachen bracht heel stilletjes en bijna onhoorbaar vragen waar hij dat had laten doen. Bertje zag dat de non hem fixeerde en sloeg zijn ogen neer en hield zich verder stil. De jonge novice kwam ook het lokaal ingelopen en verontschuldigde zich al schouderophalend lachte verlegen waarbij ze een bijna onzichtbaar knipoogje naar Bertje stuurde. De arts liep op zijn patiënt en bekeek zijn werk nog eens draaide zijn hoofd voor de laatste maal in de richting van de non en verdween zonder ook maar een woord tegen haar gesproken te hebben. Amanda stond van achter haar bureau op schoof dit weer een beetje terzijde liep door het lokaal zonder ook maar een blik op de haar toevertrouwde kinderen te werpen. Ze was nog maar net buiten op de gang of iedereen wilde het verband zien en de jongen die zomaar zonder toelating het lokaal verliet en op eigen houtje naar de doktor liep.
feedback van andere lezers- elpe
Dit is zo een verhaal uit de tijd dat de "nonnen" nog zeer actief waren in het onderwijs. Zelf heb ik de "kleuterklasjes" mogen doorlopen in de nonnenschool en herinner me nog steeds de indringende blikken van bepaalde zusters enzovoort. Mooi beschreven Willy in een spreektaal die nostalgisch overkomt.
Hoeselaar: Mag ik je danken voor het mooi opbouwende commentaar, wat mijn taalgebruik betreft denk ik nog steeds in het duits en met mijn vijf en zeventig lentes zal daar ook weinig verandering in komen.
Willy - julien_maleur
Terwijl ik lees zie ik het gebeuren. Kijk uit naar het vervolg.
groeten JM
Hoeselaar: Ben blij dat ik je boeien kan en naar nog meer verlangt, hoop dan ook dat ik je niet teleur stel
Willy - ivo
wat een verhaal en wat een gruwel, en waar ook menselijkheid nog een beetje menselijkheid kon zijn ... verbluffend, zou zo verfilmd moeten worden om de clerus eens op hun verantwoordelijkheden te wijzen verdorie
Hoeselaar: Vandaag de dag is het veel transparanter geworden omdat de jeugd mondiger is geworden.
Bedankt dat je volgde
Willy - Mistaker
Weer zeer graag gelezen Willy.
Groet,
Greta
Hoeselaar: Dank je wel ben blij dat het je bevalt
Willy - Dora
Wat deden die kinderen daar eigenlijk? Alleen maar zitten? Hadden ze allemaal een soort 'straf'of moesten ze huiswerk maken?
meteen (meenam) naar een soort doctorskabinet bracht en onderweg een andere zuster om raad vroeg
meteen meenam naar een soort doctorskabinet (bracht) en onderweg een andere zuster om raad vroeg
Hoeselaar: Je bent een opmerkelijk lezer Dora, ja er hapert soms wel eens iets met mijn taalvaardigheid maar ik leer bij dank zij mensen zoals jij die me attent maken.
Dank je wel
Willy - GoNo2
Doe zo voort hé?
Hoeselaar: Ja Noêl morgen gaan we verder, bedankt dat je me las
Willy - hettie35
Je schrijft zo beeldend dat ik het zo voor me zie gebeuren,
Groetjes Hettie
Hoeselaar: Het heeft ook heel wat voeten in de aarde gehad voor dat ik daartoe in staat was. Gelukkig ben ik nog steeds een spons die alle leerstof aanzuigt en gebruikt als de tijd daarvoor rijp is.
Willy
|
