|
< terug
Speelbal 10
Iedereen moest in de richting van het kruisbeeld dat langs de deur hing gaan knielen. Na een kort gebed mochten ze allen in het bed kruipen. Het was een heldere zaal met meerdere vensters die uitzicht gaven naar de tuin. Op het laatst van april was het om acht uur 's avonds nog niet echt donker te noemen, maar wel tijd om een stel tieners onder de wol te stoppen.
Voor Bertje was deze zaal waarin hij een zestiental jongens als slaapkamervriendjes had
een echte verademing. Verleden nacht sliep hij nog onder in de kelder in dat patersklooster op een vochtige matras. Ook zijn kleding die anders in een metalenkastje hing lag langs hem in de zak die hij ook vandaar uit had meegenomen. Het kastje waarin nu zijn kleding hing en het metalen doosje met een foto van zijn mama en waarin hij ook knikkers in allerlei kleuren en enkele knoopjes touwtjes zaten was opgeborgen in het kastje nummer vier. Hij kon het vanuit zijn bed zien en morgen zouden nog meer kledingsstukken bijkomen want dat had moeder overste al gezegd. Het was niet zuster Amanda die het slaapvertrek beheerde maar een andere zuster. Deze non zag niet zo dik en snurkte ook niet tijdens het praten, en ze lachte soms ook wel eens naar hem. Ze had hem naar zijn naam gevraagd en hem daarbij over het hoofd gestreeld dat voelde net zo fijn als toen hij nog bij mama woonde. Mama woonde in een logement in de stokstraat daar waar die dikke meisjes van de hospita hem altijd aan het pesten waren. De bedden daar in Maastricht waren vies en de man die bij mama en mij sliep maakte altijd van die rare geluiden als hij met mama speelde. Bertje hield dan zijn oren dicht en hoopte snel in te slapen. Soms sloeg hij mama en dan werd Bertje heel kwaad en dan schopte hij die vent waar hij hem maar raken kon. Die man stonk altijd naar bier, en hij liet van die vieze vettige scheten, waarbij hij dan lachte, en hem men onder de dekens trok totdat Bertje moest overgeven. Bah, dat was een vieze man.
Ligt iedereen goed onder de wol want ik maak het licht uit, en denk eraan handen boven de dekens, dat geldt ook voor onze nieuwe slaper, begrepen. Oh voor ik het vergeet, hij die zich niet gedraagt of lawaai maakt moet de nacht op de gang slapen, nu wel te rusten en slaap zacht. Knip en het licht ging uit, en de zuster verdween achter de deur die kort bij Bertjes bed was. Hij hoorde hoe dat de non achter de deur een diepe zucht van zich gaf en de deur heel zachtjes dicht trok.
Het was Bertjes buurman die heel zacht in zijn bed begon te huilen en tegen de nieuweling naast hem snikkend zei, mijn mama is de zondag weer niet gekomen en ik wil haar toch zo graag zien, ik heb ook een cadeautje voor haar gemaakt, wil je het zien? Bertje kon doordat het niet heel duister was zien, hoe die jongen naast hem zich oprichtte en iets onder het kussen vandaan haalde Hij boog zich voorover en kon zo zijn geschenk aan Bertje tonen. Het bleek een uit hout gesneden manneke te zijn dat hij zijn moeder zou willen geven omdat ze zo lang zonder haar zoon moest leven.
Floep! Het licht vloog aan en een harde geïrriteerde stem riep luid " Wat is dat hier heb ik jullie niet gezegd dat op deze slaapzaal niet gesproken wordt?" Wie heeft zich niet aan mijn woorden gehouden?" Er kwam geen reactie totdat een van de jongens hij die het onderen bij zuster Amanda het al voor te zeggen had zijn stem verhief en luid door de zaal riep "Zuster het was Jan die langs de nieuwe ligt, die was zich weer eens aan het aanstellen, u weet wel die huilbaby" Allen begonnen te lachen en Bertje zag dat zijn buurjongen het liefst in de matras was gekropen. '"-- Die moet ik in de gaten houden dacht Bertje, draaide zich om en viel in een diepe slaap.
feedback van andere lezers- hettie35
De heftigheid spat ervan af, knap geschreven.
Groetjes Hettie
Hoeselaar: Ook jou wil ik danken voor het geregeld langskomen en een berichtje achter te laten
Willy - ivo
kindermishandeling brrrrr ... erg hoor
Hoeselaar: dat was vroeger zo, we wisten toch niet beter en Bertje ook niet,hé
Willy - GoNo2
Knap hoor!
Hoeselaar: Dank je wel Noël
Willy - jan
ik val midden in het verhaal, maar het heeft potentie!
grtzz
Hoeselaar: Dank je wel Jan, je mag het helemaal lezen zo krijgt het geen je leest meer inhoud
Willy - Dora
Ik ben blij dat je ons een kijkje geeft in de tijd van toen...
Hardvochtige regels waarin een mens werd gemanipuleerd via macht en je moest overleven om zijn vege lijf te redden. Gelukkig zijn we inmiddels wijzer, al hoor ik soms erg schrijnende gevallen van kindermishandeling.
Hoeselaar: Die bestaan nog altijd, ik las dat er in Duitsland jaarlijks 40.000 kinderen mishandeld worden en dat zou nog maar een donker getal zijn.
Groetje
Willy - Mistaker
Eens met Wee.
Groet,
Greta
Hoeselaar: Dank je wel, ben blij met wat je me daar schrijft
Willy - Wee
Ontroerend stukje.
Mooi, Willy!
Hoeselaar: Lief dat je me blijft volgen en ik van mijn kant zal het volhouden
Willy
|
