Volg ons op facebook
|
< terug
zaterdagblue's
Je weet wel, als radio Klara (klassieke muziek radio in Vlaanderen) in continuio speelt (via kabel) dan komt er enkel een golf van muziek mijn living binnengewaaid.
En weet je, als ik dan mijn koffie zwart drink uit de beker die ooit werd meegebracht vanuit Engeland en waarop de hooligans van de Engelse voetbal jaloers zouden zijn, dan komt er veel terug dat al een tijd in dozen en herinneringen is weggepakt.
En dan zie ik zo die vingerstreep in het stof dat in de jaren alsmaar dikker is geworden. Stof dat ooit heeft gedanst in de warmte van de zon, achter het witte gordijn. Maar dat door de saaiheid en foutieve keuzes zo dik is geworden, dat het enkel nog kan liggen en wachten op een vinger die sporen nalaat.
Het is alsof een dikke traan heeft gerolt en door het stof is opgeslorpt tot een natte brij van verloren momenten en gewonnen veldslagen die ik uiteindelijk verloor. Want het is niet omdat men wint, dat men winnaar is, integendeel, vele echte verliezers zijn zij die het ogenschijnlijk allemaal gewonnen hebben.
Terwijl een alt-viool en piano de kamer hier verlucht, bijt ik nog even op mijn tanden, want de lucht van mijn slapen mist de lucht van jouw slapen en mijn lichaam mist het lichaam dat je hebt, niet enkel om het lijfelijke, maar ook om wie je bent
De symbiose tussen twee, als samenlopende stromen ...
Terwijl dit zo allemaal doorheen me fietst, zoals een oude madam die op een zwarte fiets, moeilijk evenwicht houdend met wind op kop de straat over fietst, zie ik hoe de buurman aan de overkant zijn auto aan het poetsen is en wat verder staat er iemand op de ladder de klimop bij te knippen, sjongens wat een energie ... misschien is dat stukje van mij als een lege batterij geworden, ik wil wel, maar kan er niet meer aan beginnen, de motor sputtert tegen.
En dan voel ik hoe andere gevoelens, door gesprekken met de vinger op het toetsenbord, toch het een en het ander kan wakker maken, zaken waarvan ik nu echt niet wil dat deze blij en opgewekt aan mijn gemoed zitten te trekken, ik ben ook maar een mens ..
Ik drink mijn koffie en eet mijn broodje kaas ... en zie het stof liggen, de stofdoek ernaast, die is niet meer in de la geraakt, ik zal me er toch eens aan moeten zetten, want anders verzamel ik zand, zand dat ooit speelklare energie maakte, en nu enkel als zwaarmoedig stof, zoals op een strooiweide, het verleden verspreidt en doet waaien, klaar naar eeuwige rust, maar wat blijkbaar met vlagen terug komt aanwaaien en me onderdompelt in weemoedigheid van hoe het ooit allemaal is begonnen en hoe het is gelopen en verlopen en vergaan ..
Zaterdagblue's, ik begin eraan te wennen, blij dat het enkel in de ochtend is, vanmiddag ben ik weer weg, mezelf zoekend misschien tussen de verplichtingen waar ik mezelf heb tussengezet, misschien wel om geen spiegel te moeten zien en de realiteit te moeten aanschouwen.
ik zie je nog wel, we zullen aan dit gemoed moeten wennen vrees ik, want zolang die dozen er staan en die pakken nog onuitgepakt zijn, dan blijft alles als bevroren ijs liggen ... een kou die ik ontvlucht in de warmte van mijn hemd en onderhemd, dicht op mijn lijf gekleefd als een harnas tegen waar ik vechten moet
feedback van andere lezers- Dora
Alleenzijn is een kunst
Je kunt niets BIJ knippen, wel AFknippen, < ; )))
Klim op klimt niet af...
ivo: klimop is een plant en die kan je wel bijknippen dacht ik
http://www.tuinkrant.com/snoeigids/snoei_hedera.htm
tja het zal Vlaams zijn denk ik dan maar ..
dank je wel voor je tips en voor het lezen en langskomen - Wee
Pure melancholie, Ivo.
Mooi, hoe je je muziek de toon laat zetten.
(Je titel mist nog een erretje :))
x
ivo: ondertussen al hersteld, dank je wel wee, idd muziek die de toon zet en het geheel vult met overpijnzingen en gevoelens die herkenbaar zijn voor velen denk ik .. - Mistaker
Muziek kan veel losmaken...
Mooi verhaal.
In de titel ben je een R vergeten.
Groet,
Greta
ivo: oeps ja, dank je wel Greta, die r komt er terug in, en dank je wel .. - Danvoieanne
Heel intens en gevoelig geschreven Ivo, herinneringen
men draagt ze steeds mee....vr. groet @nne. Fijne zondag.
ivo: dank je wel Anne
|
