naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Even tussendoor

door Hoeselaar

Regen viel met bakken uit de hemel en het zicht was niet meer dan een paar meter mogelijk. Het pad dat hij volgde leek meer op een riviertje dan een voetpad. Wel was het gras goed zichtbaar dat hem de weg wees doorheen dit ondergelopen wegeltje. De struikbegroeiing aan weerszijden liet hem maar weinig ruimte om ongehinderd te kunnen lopen. Zo af en toe sloeg een tak recht in het gezicht van deze gehaaste wandelaar die naar zijn stappen te oordelen weinig tijd te verspillen had. De wind speelde in het nadeel van de man en deed er een schepje bovenop om de ellende die dit weer veroorzaakte nog eens te benadrukken. Het enge pad dat op vele plaatsen niet breder leek dan vijftig centimeter en de lengte van de nog af te leggen weg stelden de wandelaar voor een dilemma, of wel rechtsomkeer maken of te wel doorgaan tot aan het bittere einde. Hij aarzelde geen moment en zag in het doorgaan de enige mogelijkheid om zo snel als het maar kon uit dit labyrint van overwoekerende takken en twijgen te raken. Door de bijna aan de grond rakende wolken en de niet aflatende regen ploeterde hij zich bijna niets ziend en geheel doorweekt voort. Een muur van niets maar dan ook helemaal niets versperde hem de weg. Waar moest hij heen, waarom hield het pad op te bestaan? Hoe moest het nu verder? Tastend als een blinde de handen naar voren gestrekt zocht hij naar een houvast waarop hij zijn verdere handelingen zou gaan baseren. Het was alsof hij in het luchtledige aan het zweven was. Ja, maar hij voelde toch ook dat zijn voeten de grond of wat hij er voor hield, raakten. Dus moest hij nog steeds aan het stappen zijn. Waar was hij?
Had hij de juiste weg genomen? Was hij ergens afgebogen zonder dat hij daar erg in had? Wie had hem met deze opdracht opgezadeld. Wat zojuist nog wazig wit leek verduisterde zich van stap tot stap en bracht hem in een soort van tunnel. Nog steeds nat tot op de blanke huid en trappelend in het duister draaide hij zich om, om zo het gevoel van onveiligheid te ontvluchten, belandde hij in de harde realiteit. Nat van zweet en zoekend naar houvast keek hij recht in het felle licht van de operatieschijnwerper. Was dit een droom of? …

feedback van andere lezers

• GoNo2
  Dit tussendoortje verslind ik met graagte...
  Hoeselaar: Maar opletten voor de graten, bedankt dat je weer binnenviel
  
  Willy
• Mistaker
  Heel lekker tussendoortje!
  
  Groet,
  Greta
  Hoeselaar: Dank je wel Greta, lief dat je nog even langszij kwam en hier binnenwipte
  
  Willy
• Dora
  Goed stuk Willy, lekker tussendoor....
  Hoeselaar: Vond ik ook Dora, ook jij bedankt om even in mijn dromen te komen
  
  Willy
• julien_maleur
  Soms verliest men de juiste weg, he, Willy.
  groeten
  Julien
  Hoeselaar: Nee! In dit geval niet, heb hier nog niemand zo intensief over dromen zien schrijven, dus is dit wêl de juiste weg geweest
  Bedankt voor het langs komen
  
  Willy
• warket
  machtig verhaal
  Hoeselaar: Dank je wel voor het mooie compliment
  
  Willy
• martine
  de ruwe levensweg die naarmate je vordert verdwijnt
  heel graag gelezen Willy
  Hoeselaar: Ook zo kan men dit verhaal uitleggen, dank je wel leuk dat je even langs kwam
  
  Willy
• Wee
  Daar ga ik eens lekker over door fantaseren.
  x
  Hoeselaar: Dit viel me gewoon zo maar in en heb het dan ook zo hier opgeschreven. Mag ik weer al danken dat je me las.
  Oh ja, fantaseer maar leuk misschien kun je r verder op doorbreien
  
  Willy
• ivo
  of was het realiteit ?
  
  tja .. een vraagteken blijft achter op de ogen van wie leest
  Hoeselaar: dat laat ik aan het toeval over Ivo, dit viel me gewoon zo maar in en heb het dan ook zo weergegeven
  
  Willy