|
< terug
De Laatste Kans (Begin) {Hoofdstuk vier}
Ze keken elkaar aan. In de secondefracties. Ze waanden zich in een film. Elkanders gedachten lezen zoals in de Matrix of zo… Perfect weten wat te doen. Hij sprong opzij, zij liet zich vallen…. De schreeuw was niet van haar. Zij liet zich vallen. Ze trapte net voor ze tegen de grond viel, twee van hun belagers sloegen tegen de grond, verbouwereerd was de uitdrukking op hun gezicht… Je kent dat wel… die uitdrukking van verstomming bij iemand die zich gewonnen waant en dan toch nog onderuit gaat… Hij haalde rustig z'n iPod uit z'n binnenzak en zocht 'I wanna be your dog' van the Stooges. Hij duwde op 'play' en keek de derde sukkelaar met de uitdrukkingsloze blik recht in de ogen. De tijd stond stil… even maar…
Toen ging het, inderdaad, bliksemsnel… Haar vliegende lijf vloog hem voorbij… 'Now I wanna be your dog!!!' Die rust die hij voelde bij het gebeuren was een van de meest gelukzalige momenten die hij tot dan toe had gekend. 'Beng'… de kreet van machteloosheid tegen zoveel accuraat voetenwerk was inderdaad van een ijzingwekkende toonhoogte. Achter de vormeloze kleren en het non-transparante zwarte masker bleek een vrouw te zitten… Alles was mogelijk op dit moment. Zelfs dat een vrouw onherkenbaar blijft tot haar stemgeluid haar verraadt. Het begon te regenen. Het trio lag versuft op de grond… uitgeteld…
Niet wachten. Geen tijd hiervoor. Ze keken elkaar niet eens aan. Hij bleef luisteren. Zij knikte zichzelf toe. Goedkeurend. Voldaan. Bevestiging van het vermogen de Laatste Kans te zullen grijpen. Falen was geen optie. Ze moest opnieuw lachen om die clichés die door haar hoofd spookten. Allemaal van die zinnen die ze zo vaak had gehoord in series en films… Maar zo was het wel. Ze had hem gevonden. Hij was net zoals ze zich hem had voorgesteld.
Ze wandelden rustig weg. Schaduwen langs gevels… Ingetogen. Bijna onzichtbaar.
"Waar luister je naar?"
"Wat?"
Ze wees naar z'n iPod.
"O… Iggy…"
"Iggy… welk nummer?"
Hij hief een been op en deed een hond na die tegen een gevel plast.
"Echt? I wanna be your dog?"
"Yep"
"Die song is een mijlpaal in mijn leven… "
"Logisch, bij mij is het net zo…."
Ze hadden geen woorden meer nodig.
Een blik volstond.
Hij nam haar hand in de zijne, diepte een extra koptelefoon op, en zo'n stukje waardoor er twee koptelefoons in één uitgang konden worden geplugd, en ze neurieden samen…
"I Wanna Be Your Dog"
So messed up I want you here
In my room I want you here
Now we're gonna be Face-to-face
And I'll lay right down In my favorite place
And now I wanna be your dog
Now I wanna be your dog
Now I wanna be your dog
Well c'mon
Now I'm ready to close my eyes
And now I'm ready to close my mind
And now I'm ready to feel your hand
And lose my heart on the burning sands
And now I wanna be your dog
And now I wenna be your dog
Now I wanna be your dog
Well c'mon
Daar gingen ze, enkel zij wisten waarheen, dat was meteen hun grootste troef in deze tijden waar het boek van Georges Orwell uit een lang verleden, steeds meer de werkelijkheid benaderde…
feedback van andere lezers- geertje
teksten van "songs" intrigeren mij ook heel vaak,
zes keer hetzelfde nummer soms op "repeat"
een song geïntrigeerd in een verhaal,
een uitstekend idee
en een uitstekend verhaal.
liefs
CaptainNorth: merci... hopelijk slaag ik er deze keer in om het wél uit te werken... om er vaart in te steken, om de personages 'aan te kleden' om zoveel... te doen wat in m'n hoofd zit maar er niet altijd in de juiste vorm uitkomt... maar ik doe dus m'n best... zoals je weet....
;-)
good night!
|
