|
< terug
Speelbal 18
Na een paar dagen dat Bertje langzaam aan het tot nu toe regelmatige levensritme probeerde
af te ontkomen, lukte dat toch niet zo als hij zich dat had voorgesteld. Ook al deed zijn moeder wat ze kon, toch bemerkte ze dat ze de weg die vroeger uit angst om haar zoon ingeslagen had, haar niet dat kind terug bracht dat ze gehoopt had terug te vinden. Ja, Bertje was haar zoon en leek ook sterk op haar ex, gelukkig want ze had nog al wat nare ervaringen met hem meegemaakt. Bertje zette zich aan tafel en begon het gebed zoals hij dat altijd al had gedaan en keek heel verrast op dat moeder daar niet op in ging. Het was zijn bloedeigen moeder en toch was ze een vreemde voor hem geworden. Wat kende hij van haar? De korte bezoekjes de tedere knuffels die naar gelang Bertje ouder werd afnamen. De oppervlakkige gesprekjes, de vele beloften die bijna nooit in vervulling gingen. De mooie voorspelingen die steeds weer als tegenslagen werden afgedaan. Qua uiterlijk was ze steeds een van de mooiste vrouwen die op bezoek kwamen. Als hij dan die andere moeders zag die dik onverzorgd en met smoezelige kleding op bezoek kwamen, dan was hij wel trots deze vrouw als zijn moeder te kunnen noemen. Ze zat met Bertje aan tafel en keek wat onwennig naar die jongen tegenover haar. Ze zou er al haar geld voor willen geven om er achter te komen wat in dat hoofd gebeurde. Wie was deze jongen die zij haar kind noemde? Wat wist zij van hem, buiten al datgene dat ze als moeder weten moest. Hoe zou zijn karakter in al die jaren geëvolueerd zijn. Zou hij op zijn vader lijken en de hele wereld beliegen en bedriegen. Zou hij diezelfde lossen handen hebben of tijdens conflicten eerder naar oplossingen zoeken?
"Mama, ik heb al die jaren dat we van elkaar gescheiden waren me vragen gesteld waarop ik tot op heden nooit een bevredigend antwoord van jou kreeg. Ik hoop dat jij me uit deze nare droom kunt halen want ik voel me daar echt rot mee".
Moeder van Bertje had altijd al schrik gehad dat die dag zou aanbreken waarop haar zoon deze vragen aan haar zou gaan stellen. Ze had voor zichzelf deze vragen wel duizenden malen gesteld, en telkens naar een bevredigend antwoord daarop gezocht, zonder ze echt te vinden.
" Ik weet niet waar ik moet beginnen Bertje. Je moet weten dat het een verdomd moeilijke tijd voor een moeder die werken moest gaan, was. Daarvoor twee a drie uur nodig had om op haar werk te raken,en dat dan nog midden in de oorlog terwijl je de bommen om je oren vlogen en dan nog een kind te hebben dat onbeschermd thuis zat. Bij oma kon ik je niet meer brengen want haar huis was al door bommen geraakt en moest zelf om onderdak bedelen. Vergeet niet dat ik voor de Wehrmacht moest werken en elke absentie als een soort van landsverraad beschouwden. Het waren geen mooie tijden, bovendien was de kindergarten ook al weken van te voren door bommen geraakt. Waar moest ik met jou naartoe? Bij je twee tantes kon je niet die hadden het veel te druk met zichzelf en de mooie soldatenogen. Er bleef me geen andere uitweg dan je uit deze stad en de bombardementen weg te sluizen, en geloof me het deed mij meer pijn als jou, voor jou was het een avontuur".
feedback van andere lezers- Mistaker
Sterke persoonlijkheid die Bertje!
Groet,
Greta
Hoeselaar: Hij zal het op prijs weten te stellen, daar ben ik zeker van dank je wel
Willy - Dora
Uit elkaar gegroeid, iedere teleurstelling is een stap van elkaar weg....en dan de moed om te vragen. Ik dacht al wel dat Bertje lef had
Hoeselaar: Bertje heeft wel moed maar voel ook zoiets van onmacht omdat hij de dingen die rondom hem gebeuren niet altijd een plaats kan geven. En dan, hij komt in feite eerst kijken, hé?
Willy - julien_maleur
een problematiek die me boeit vlot neergezet en met plezier gelezen.
groeten
Julien
Hoeselaar: Dank je wel Julien, ben blij je tot mijn lezers te mogen rekenen
Willy - GoNo2
Lees het nog steeds met veel genoegen!
Hoeselaar: Waarvoor ik je dan ook hartelijk dank Noël
Willy - Wee
Wel dapper dat hij durft te vragen, hij moet immers wel
voelen dat de antwoorden hem pijn zullen gaan doen.
x
Hoeselaar: O maar daar is hij zich zeker van, de waarheid is altijd even slikken
Willy - ivo
oeps emotie en vragen, altijd moeilijk om dit zo beschrijvend te blijven beschrijven ... de afstand wordt af en toe te ver of te dichtbij .. toch knap om te lezen
Hoeselaar: Je hebt gelijk Ivo, het is moeilijk maar als hij niets onderneemt dan verwaterd alles en daar is niemand mee gediend. Per slot van rekening heeft hij er alle baat bij het ijzer te smeden als het heet is.
Willy
|
