|
< terug
Prikkelend champagne-ontbijtje (3)
Lieske klapt een smakkerd op moeders zachte wang voordat ze borden en bestek pakt.
Na drie jaar kent ze de weg in het 'Paddenhuis' op haar kleine duimpje.
Ze dekt de tafel en legt de familiebijbel naast het bord van het gezinshoofd, zoals het hoort.
"Pa houdt niet van jouw zevenmijls laarzen, ha ha. Ik ben benieuwd of je hem ontdooit, maar ik blijf bij je, Aafke is blij met je," fluistert Paul. Lies schudt opnieuw haar hoofd, denkt dat ze het zich verbeeldt.
"Nee, ik ben er wel. Let maar op. Mijn moeder zal het je zo laten weten." Ze hoort het zonder woorden en beelden ziet ze er ook niet bij. De foto op het dressoir is net zo grijs als altijd.
Hendrik de Grote Verdeler kiest deze keer de tekst over "de liefde". Ach gossie, hoe origineel.
Daarna stouwt H.de GVD zwijgend enorme happen naar binnen, alsof hij bang is niet genoeg te krijgen. Hoezo ben ik onopgevoed, schiet het door Lieske heen. Zijn drie onderdanen genieten zonder haast van Lieskes lievelingskostje tot Aafke haar keel schraapt en met hoog rode konen zegt.
"Wist jij, Annelies, dat onze Paul ook zo hield van bami. Hij smulde dan als jij. Jij lijkt veel op hem."
Daar is het teken, weet Lieske. Ze ziet hoe Hans schrikt en de mond van het opperhoofd verbijsterd dichtklapt. Zijn lippen verdwijnen in de bekende bloedeloze streep. Hij knijpt zijn ogen tot dwingende spleetjes waarmee hij zijn vrouw bestraffend aankijkt. Zou Aafke weten dat Paul met mij communiceert, vraagt Annelies zich plots af.
Hans had zich niet zo afzijdig moeten houden, vindt Annelies.
Hij brengt haar in hun 'Opel-Broodje' naar huis. Halverwege de Rijnbrug brandt ze al los.
"Waarom zei jij niets? Een beetje steun was fijn geweest."
"Ik had er niets aan toe te voegen. Prima, zoals jij dat deed."
"Wel heel makkelijk uitgevallen, vind je niet?" Hij haalt zijn schouders op.
"Hallo, het zijn JOUW ouders, niet de mijne. Als de pad zijn zin niet krijgt weigert hij een gesprek. Leven we soms in Argentinië of China?" Hij kan haar associatie niet volgen, ziet ze als ze opzij kijkt.
"Zag je hoe venijnig hij deed toen je moeder eindelijk, na drie jaar, het lef had om Paul aan te halen? Het sloeg een krater in de eenzijdige wetten van de gierig kruidenierende krentenkakkende dictator."
"Haha, wat weet JIJ daar van?" reageert hij onverwacht fel. De neerbuigende toon ontgaat haar niet.
"Oh, nu durf je je mond ineens wel te roeren?"
Ineens is ze razend. Drie jaar geil loeren, beleefd slikken en toekijken hoe de vrouwen worden genegeerd is genoeg. Laat staan dat haar verse verloofde dat gedrag zal verdedigen.
"Ben je ons eerste afspraakje vergeten? Jij kon niet wachten om jouw oordeel over hem op mijn bord te leggen. Een bullebak is het, zei je toen. Ik kom lang genoeg daar over de vloer en je had gelijk. Ik raadde jou meteen aan: zoek een psycholoog! Ik heb mijn ogen en oren niet in de zak. Jullie, de mannen, zitten volkomen vast in dat rouwproces. Geen enkele dooie dominee bereikt iets met bidden zolang jullie dat niet aanpakken. Je moeder wil er graag over praten en ze begrijpt ons best. Zij gunt ons alle vrijheid. Dat zwijgen slaat het leven dood en Paul loopt door dat huis. Hij praat tegen ons." De gemakzuchtige brokkenpiloot loert alsof hij haar zojuist van de brandstapel heeft moeten plukken.
"Bij wijze van spreken Hans, figuurlijk. Doodzwijgen helpt niet. In harmonie een compromis met levende volwassen kinderen sluiten hoort onderhand te kunnen."
Ze draaien in doodse stilte de straat van haar ouders in en zijn zwijgen begint haar tegen te staan.
"Ik wil in ieder geval worden gerespecteerd. Jij niet?" Hij knikt.
"Horen zien en zwijgen is een verouderde methode om lijfeigenen de mond te snoeren. Ik ben géén aap die zijn kunstjes op gaat voeren en jouw pa hoeft niet te proberen me plat te walsen of kleineren. Ik heb géén minderwaardigheidcomplex! Denkt hij het met tirannie te winnen? Daartegen ben ik te goed getraind. Vergeet niet, zelfs mijn moeder is het niet gelukt om mij onder het tapijt te vegen. Moet ik weg? Ik ben NIET bang, al ben ik óók de jongste en levenslustig zoals Paul. Er is alleen maar géén vrachtwagen over me heen gereden!"
feedback van andere lezers- bessy
hoe en waarvoor mensen bij elkaar terecht komen
een psychologisch verhaal verteld door de ervaringsdeskundige
Dora: de mens leert sneller van fouten dan van wat hij kan
(er zijn er ook die niets horen en zien, die kun je maar beter met gelijke munt terug betalen...) - Wee
Weer graag gelezen.
Dora: Dank je wel Wee.. nog even en het is gepiept met de bubels. - Mistaker
Dit soort families... breek me de bek niet open...
G
Dora: Ik ga ze liever uit de weg, maar ja, jonge mensen hebben nog niet zoveel middelen om het te beoordelen, denk ik... Dank je wel - ivo
het gaat er allemaal wel heftig aan toe brrrr wat een kilte ..
Dora: Tirannie vraagt om harde protesten.
Een opgroeiend mens eet het maar één keer zo zout, of anders is er een behoefte aan onderdrukking, die men zou moeten onderzoeken....dank
|
