|
< terug
De inwijding van Saternina
Juist op bloedmooie meisjes kreeg hij makkelijk vat. Alle intelligente gevoelige kinderen voelden de verleiding, maar niet iedere kleuter ging er klakkeloos in mee. Yvonneke wel. Ze was de jongste en mooiste, maar haar mama had het alleenrecht op de allerliefste pappa. Satan schreef zich in het gevoeligste jaar van haar leven in haar toekomstboek en de eenzaamheid van jaloezie nestelde zich stekend in haar aderen. Ze was amper vier toen het vlijmscherpe ijzervijlsel zich aan haar ziel hechte. Niemand had iets in de gaten.
Hij ging Yvonne, twintig jaar later, voor en hing achter Toosjes nachtblauwe gevoerde velours gordijnen te gniffelen. Toos werd onverklaarbaar zenuwachtig op een rare, ongebruikelijke manier en het laatste kwartier leek het of er onverwachte kou door hun huis kroop. De gastvouw verheugde zich helemaal niet op dit bezoek, dat haar man zonder overleg had goed gevonden. Het zou bol staan van leugen en bedrog.
Bij voorbaat genoot hij van zijn Saternina, zoals hij haar koosnaamde. Zijn duivelsmuze kende alle manoeuvres en vandaag kwam ze met haar nieuwe lief. Eerder was ze zich er niet echt bewust van geweest waar haar macht lag. Jaren had ze geoefend, zonder de weten waarvoor. Dit werd de dag der dagen. De mijlpaal van het kwaad. Vanaf hier zou er niets meer terug te draaien zijn. Haar vaardigheden zouden zich vandaag in alle hevigheid openbaren en saters speelpopje zou de slinkse ingevingen volgen als nooit tevoren. Gruwelijk perfect ging ze aan zijn wensen voldoen. Satan vond het altijd een heilig moment zodra zijn uitverkorenen zich hun kwalijke vaardigheden bewust werden.
"De minne waarheid is duivelser dan jullie je het kunnen bedenken." sprak Yvonne tegen Tooske en haar man. "Jullie zijn te vertrouwen, zouden niet eens doortrapte plannen kunnen smeden. Normale mensen kunnen zo'n weergaloos plot als dit niet bedenken. Laat staan dat wij het ons voor kunnen stellen," was Yvonne breedsprakig en ze verbaasde zich erover hoe ze het verzonnen kreeg. Ze hoorde zelf hoe gedragen haar doortrapte leugens klonken als oprechte eerlijkheid. Het leek een sacraal gebed dat één of ander heilig orakel haar ingaf. In de hoofdrol besloot ze langzaam naar de grandfinale toe te werken.
Ineens bleek het, hahihi, duvels makkelijk, besefte ze. Nooit eerder had ze het zo zuiver gezien!
Iedereen was beïnvloedbaar! Zij kon gedachten van anderen de kant opsturen waar zij het hebben wilde. Misschien moet ik er mijn vak van maken; macht, zinsbegoocheling, stemmingen maken en breken, dacht ze in de sneeuwwitte stilte die door de kamer dreef. Achter de zware gordijnen schaterlachte de duivel van trots genot. Hij wist wat zijn beschermelinge in de toekomst zou aanrichten zonder daar enig schuldgevoel over te hebben. Wat een prachtig voorproefje gaf ze iedereen vandaag. Zijn Saterninaatje konkelde duizendmaal venijniger dan hij het in zijn stoutste dromen had bedacht. Zachte zaken zou ze keihard duidelijk maken, ze zou via machtspelletjes zwakke plekken blootleggen en een spel spelen dat alle betrokkenen boven de pet ging. Het mooist van al: Yvonne zou er heilig van overtuigd zijn in het volste recht te staan.
Hahihihi, kneuterde Satan, zolang men niet van zichzelf houdt mag men niet denken de liefde te begrijpen!!! Zonder goed gevoel van eigenwaarde roept men automatisch onze bemoeizucht op. Wij zijn alleenheersers van het Wantrouwige Leugenrijk, waar ons overwicht onoverwinnerlijk is, mompelde hij.
Hahihi en alleen hij wist dat God deze deal met hem sloot toen hij hem uit de hemel verstootte.
feedback van andere lezers- Wee
Lekker weglezend weer, Dora.
Dora: Dank je Wee, een moeilijk onderwerp, fijn dat het lekker las... - julien_maleur
een duivels verhaal, Dora, maar verdomd goed geschreven.
groetjes
Julien
Dora: Oef, dank je wel. - Danvoieanne
Heel graag gelezen, Dora...
Dora: Dank je - ivo
wow wat een kronkel brrr ...
Dora: De engelen vallen je als wokkels om de oren, dank je
|
