|
< terug
Druipkaarsen
Beter ten halve bezeerd dan ten hele genaaid, grinnik ik om mijn spreekwoordelijke verbastering.
Ik ben gezond, heb een lekker lijf en ook mijn ogen niet in mijn zak. Inhoudsloze vluggertjes zijn me de moeite niet waard, maar een lekkere kerel kan me wel opwinden. Als ik er overdag een heb gespot vrij ik die nacht eenvoudig hartstochtelijker met de mijne.
Dat is... als ik hem zover krijg…
De laatste tijd verkoopt hij meestal nee, wat ik lichtelijk beledigend begin te vinden. Dat blauwe pak naast ons bed met The Best There is -het zijn de dunste- lijkt onder deze omstandigheden een pesterige aanfluiting. In dit tempo is driekwart van het gros condooms straks tien jaar over de datum.
Ben ik zo onaantrekkelijk met mijn strakke lijf en goed gevormde stevige tieten?
Geen gram teveel, maar ik ben zeker niet te mager. Zijn afwijzingen maken me toch onzeker.
Zelf is hij toch ook niet direct een van olie glanzende adonis waar hele optochten meiden gillend achteraan hollen, laat staan een in honing gedoopte glad gebekte playboy.
Laatst maakte hij het wel bont, vond ik.
"Als ik die immense prammen in die blaadjes zie, vergaat me de trek in jou."
Zo hé, dacht ik, incasseer, vraawhoem-bullseye in het doel en ik hield mijn smoel.
Al zou ik het willen, dan nog kan ik daar niet tegen concurreren. Vanuit mijn werk weet ik welke hulpmiddelen de dames gebruiken om onvolkomenheden weg te werken dan wel de mindere rondingen kunstig op te krikken. Dat alles opdat onschuldige opgewonden mannen zich op de wc kunnen terugtrekken, zich vergapend aan met mierzoete melk bestreken drillende droombeelden.
"Waar blijven wij, Minamuts en Kaatjekokkin, als we het daar tegen op moeten nemen?"
"Dat maakt niets uit, het gaat om het beeld," deed hij gewichtig.
"Daar zijn Mina en Kaatje dan lekker klaar mee, haha."
Of juist niet dus, dacht ik er pittig achteraan, als het dan toch leuk moest blijven.
"Hoor wie het zegt," draaide ik me venijnig om want ik wilde me niet te veel verspreken...
Momenteel lijkt ie zelf meer een uitgedoofde kaars. Hihi, zo'n druiper met treurige pastelkleurtjes die we opstaken bij de visnetfeestjes. Dans- en hangfuiven waar het kaarsvet over de tafels en de vloer droop terwijl we wereldverbeterend driftig discussieerden in kleermakerszit. Over ethiek, esthetiek en de maatschappij. Waar lampionnen ons wondermooi beschenen.
Ik glimlach om de 'Franse kaasfuiven' die moderne Victoria organiseerde. Van haar leerde ik authentieke Parijse uiensoep koken met een kittig krokant dakje van geraspte kaas. Ik zie de zingende Marianne, die daar ook altijd bij was met haar gitaar. Weemoedig mijmer ik hoe wij op de grond zaten en met haar meeblčrden. Dylan, The Stones, the Carpentiers, Joan Baez en zo meer. Zij zong op ons huwelijk 'Une lit de Mouse' van George Moustaki. Op het altaar, voordat we elkaar het jawoord gaven.
Mijn held gedraagt zich nu al, nog geen dertig, als een bejaarde afgekloven kluif, de dooie druif.
Laatst hoorde ik van een man, die ook niet begreep dat hij iets leuks dient te doen om het huwelijk knapperig te houden: "Ik hoef toch niet achter een tram aan te hollen als ik er al in zit?"
Hij had wel de lachers op zijn hand, allemaal mannen.
feedback van andere lezers- ivo
oeps wat een verhaal en wat een intro .. tja het leven kan verkeren zei Bredero al eeuwen geleden ... en wie koopt voor de buitenkant, komt steeds bedrogen uit ..
Dora: misschien zit ie nu voor de TV, na middernacht?
Dank je - Danvoieanne
Gglezen, Mooi...
Dora: Dank je wel... - GoNo2
Uwen held is dus een pak jonger dan jij en gebruikt condooms bij het vrijen? Ik geloof er de ballen van...
Dora: Deze conclusies zijn mij een raadsel. - Mistaker
Lekker verhaal!
De fb van GoNo is mij ook een raadsel, zou daar wel meer over willen weten.
Groet,
Greta
Dora: Dank je... ben ook wel benieuwd...
|
