|
< terug
Roomboterhoofd
"Theo, we moeten voor mijn familie wel verzwijgen dat je nog getrouwd bent," fluisterde Roma.
Hij was weerloos, kon amper zijn wenkbrauwen optrekken na zijn orgasme en als een blok viel hij om, uitgeput starend naar haar plafonnière met de lieve roze roosjes.
"Mmm, oh ja, waarom lieverd."
"Omdat het te veel lastige vragen geeft."
"Oké Romie,"
Na drie minuten, hij sliep al bijna, openden hij traag zijn ogen en draaide zich op zijn buik om haar in het zachte roomgele licht te bewonderen. Als een glimmende kroon lagen haar krullen op het kussen Steunend op zijn ellebogen kon hij het niet laten er met een voorzichtige vinger doorheen te spelen. Het leek of ze sliep. Met die gesloten oogleden leek ze de Madonna uit zijn kinderbijbel, vond hij en hij vroeg fluisterend waarom ze over hem moesten liegen.
"Mijn zusje is in de steek gelaten toen ze zwanger was."
Zijn wenkbrauwen schoten omhoog. Hij zag geen samenhang. Zij vleide zich tegen hem aan en verborg haar hoofd op zijn schouder waardoor hij haar gezicht niet zag.
"Je kunt het je niet voorstellen, lieverd? Het siert je, echt. Jouw onwetendheid is het beste bewijs van oprechte onschuld," murmelde ze knabbelend aan zijn oor, "maar mijn ouders waren des duivels. Ze konden zijn bloed wel drinken toen die kloothommel mijn zus met het kind liet zitten …"
Theo was er in één klap weer met zijn hoofd bij.
"Ze zijn thuis super christelijk, op overdreven af. Een scheiding is volgens hen een Goddeloze schande dus het is beter dat we voorlopig niets zeggen. Het is ons leven, vind ik. Jij ook?"
Ze kreeg alles van hem gedaan en dat wist ze als géén ander.
"Het is misschien wel beter," dacht hij mee terwijl intense warme dankbaarheid heel zijn wezen doorgolfde. Bewees ze hiermee niet haar zorgzaamheid? Hij knuffelde haar dankbaar.
"Mia behoedde me nooit zoals jij. Zij zou me zo met open ogen in de val laten lopen." fluisterde hij gelukkig, maar ze stootte hem abrupt weg en staarde geërgerd in zijn geschrokken gezicht.
"Hallo…je ligt hier met mij in bed… Kun je die trut er niet buiten laten?" beet ze hem toe. Hij haastte zich om excuses te maken voor zijn oude onbeholpenheid, die weer eens te makkelijk door de façade heen brak en zij humde, wat alles kon betekenen.
"We kunnen hen er later een brief over schrijven, toch? Als ik gescheiden ben, bedoel ik. Ik wil zeker niet worden vergeleken met die klootzak van jouw zus."
Het klonk smekend, maar dat merkte alleen Roma.
"Ten slotte is dat kind van Mia niet belangrijk," onderstreepte ze haar vergiffenis door zijn harde pik nogmaals de weg te wijzen. Hoewel iets hem, toen het licht uit was, om onverklaarbare reden niet lekker zat, wilde hij die onrust niet voelen want hij was trots. Tegenwoordig voldeed hij makkelijk als man en gedragen op bevrediging sliep het heerlijker dan op kritische oplettendheid.
feedback van andere lezers- ivo
wat een hardheid en een gekonkelfoes pfff ... wat een toestanden
Dora: Hoe krijg ik ze verzonnen? - Danvoieanne
Wat een toestanden amaai ...
Dora: Verliefdheid:
de vreemdste kronkelwegen worden recht-streekse snelwegen naar roze wolkenlanden. Blinde hunkering slaat onschuldige omstanders plat als waren het ongewenste insekten - warket
Menselijk fragment...belevend geschreven, ja, grappig ook.
Dora: Sommige dingen worden van ellende soms komisch, ja. dank je
|
