Volg ons op facebook
|
< terug
De kinderwens
"Hallo Crissy, wil jij even op mijn engeltje passen, ik moet wat aan mijn vader vragen?"
"Natúúrlijk Jane."
Met een soepel gebaar zette Nina de Maxi Cosy, met de baby erin, op het bureau. Jane keek even naar de jonge vrouw en dacht: het zal mij benieuwen of zij ooit aan kinderen begint. Crissy was direct betoverd door de kleine schoonheid. Ze stootte volkomen idiote woordjes en geluiden uit, die door de baby met een lach en wilde bewegingen van de ledematen werden beloond.
Crissy hoorde even later in de gang twee kibbelende mensen aankomen. De deur werd opengedaan door een sympathieke man, hij kwam haastig het kantoor binnen gevolgd door zijn dochter.
"Hou nu maar op met je gezeur pa. De volgende keer neem ik haar wel mee naar je toe. Ik deed het voor jou. Weet ik veel dat je het niet druk hebt."
"Sorry kindje, ik zal niet meer zeuren."
"Jullie gaan toch geen ruzie maken in het bijzijn van dit schatje?"
"Maak je geen zorgen Cris, ik moest de kleine even zien en mijn dochter wilde dat beletten."
"Pa!"
Weer werd de baby met de meest vreemde geluiden bestookt, die het ook nu prachtig vond. Vanuit de gang werd de opa toegesproken door een man die niet het kantoor binnen wilde gaan.
"Rik ga je mee, we moeten naar de presentatie."
Met duidelijke tegenzin stapte Rik resoluut het kantoor uit de gang in.
"Als je mij nog één keer durft te storen terwijl ik bij mijn kleinkind en dochter ben dan..."
De rest hoorden de twee vrouwen in het kantoor niet meer.
Na een kopje koffie ging Jane weer weg. Zodra moeder en baby het kantoor uit waren begon Crissy, tot haar eigen verbazing te huilen.
Na de huilbui opende ze voorzichtig de kantoordeur en keek op de gang of er iemand aanwezig was. De gang was leeg, constateerde ze. Schichtig liep ze naar de wc om zich op te knappen.
Een beetje boos op zichzelf, vanwege de huilbui, reed ze na het werk naar huis, waar de tafel al gedekt stond. Degene die gekookt had en de tafel had gedekt, zag dat er iets mis was met Crissy.
"Is er wat?"
"Ik wil een kind."
"Vraag er een voor Sinterklaas."
"Bah! Wat zijn we weer bijdehand."
"Wat moet ik dán zeggen?"
"Wat normale mensen zouden zeggen zoals: hoe kom je dáár nu weer bij of gewoon verbaasd huh zeggen."
"Huh! Hoe kom je dáár nu weer bij?"
"Weet ik veel! Hormonen, biologische klok, ik wil een jonge oma worden."
"Dus het is geen grapje?"
"Nee."
Even was daar een vreemde stilte tussen mensen die elkaar bijna altijd begrijpen, maar nu even niet.
"Hoe lang wil je het al?"
"Vanaf vanmiddag."
"Hoe komt dat?"
"Jane was er met de baby."
"Aha."
Weer was het even stil.
"Nu je over kinderen begint. Ik zou het ook wel willen."
"Wie het eerst zwanger is krijgt de jackpot."
"Over bijdehand gesproken."
"Sorry, je hebt gelijk. Laten we serieus blijven."
"Heb je al nagedacht over een vader?"
"Jazeker. Ik wil ook zo,n mooi kindje als Jane."
"Ik weet niet of haar man daar aan mee wil werken."
"Dat hoeft ook niet."
"Nu snap ik je even niet."
"Ik bedoel de vader van Jane."
"IJzeren, opa Rik?"
"Die ja."
"Hoe wil je dát aanpakken? Uit jouw verhalen over hem is het tot nu toe niemand, ondanks herhaalde pogingen, op kantoor het gelukt hem te versieren."
"Ik vraag het hem gewoon."
"Hé, opa Rik. Zin in een beetje rampetampen?"
"Een beetje serieus Debby."
"Jij begon te lachen."
"Om jou."
"Dat is waar. Vanaf nu zal ik ernstig tegen je zijn."
"Dat kán je niet eens."
"Als het móet wel. Zullen we ook even gaan eten?"
"Graag. Je hebt je best gedaan, het ruikt heerlijk."
"Wat zal zijn dochter daar van vinden?"
"Shit! Daar heb ik niet aan gedacht."
"Misschien kan zij je wel helpen. Als zij er geen problemen mee heeft kan ze bemiddelen."
"Wow! Je bent niet alleen serieus, maar ook op dreef."
"Alles heb ik voor mijn schatje over."
"Hoe zit het met jou? Jij wilde toch ook een kind?"
"Een triootje met opa Rik dus."
Door het lachen verslikte Crissy zich in een stukje sperzieboon.
"Sorry, ik kon het niet laten."
"We moeten een stappenplan maken."
"Doe jij dat maar, want jij kent ze véél beter dan ik."
"Jij moet er wel bij zijn."
"Dat is goed, ik zal zéér ernstig zijn"
"Stap een, we gaan met Jane praten. Vindt zij het een slecht idee, dan gaat alles over. Vindt ze het een goed idee, dan moeten we een manier vinden om Rik zover te krijgen dat hij ons wil bevruchten."
"Bah! Wat is dat nou voor een vreselijke uitdrukking."
"Dat was niet serieus."
"God zij dank."
"Laten we afspreken dat we hier eerst een maand over gaan nadenken."
"Dat doen we. Wat heb je voor toetje?"
Geen avond ging voorbij zonder dat het onderwerp kind ter sprake kwam. De kinderwens verdween niet, hij werd steeds sterker. De maand wachten haalden ze niet. Na drie weken zat, op een zaterdagmiddag, Jane bij hen thuis. Haar man was met de kleine naar zijn ouders. Jane wist dat ze iets belangrijks te bespreken hadden, anders was haar man wél welkom geweest.
"Waarom willen jullie mij spreken?"
Crissy was niet het type die eerst om dingen heen begon te draaien, een eigenschap die ze van haar vader had geërfd.
"Wij willen graag moeder worden."
"Wie van jullie moet de kleine dragen?"
"Als het lukt, wij beiden."
"Jullie pakken het groots aan."
"Ieder een tweeling, dát zou leuk zijn."
"Debby, wat zouden we doen?"
"Ernstig zijn."
"Wat heb ik daar mee te maken?"
"Het betreft de vader."
"Wat is daarmee?"
"We willen je vader vragen."
"Mijn vader! Hoe krijgen jullie dát nou in je hoofd?"
"We willen net zo'n leuk kindje als jij en ik denk dat er geen betere opa, of in ons geval vader, op de wereld rondloopt."
"Dat laatste heb je gelijk in, hij is stapelgek op die kleine. Hij gaat over een paar jaar met pensioen, dan heeft hij in ieder geval wat te doen."
"Hoef ik nu ook niet meer serieus te zijn?"
"Jawel, alleen Crissy mag grapjes maken."
Jane voelde tijdens het gesprek jaloezie opkomen, een oude kwaal van haar. Ze kon niet zo snel overzien wat het zou betekenen voor haar en haar kind als haar vader zou doen wat de vrouwen wilden. Ze besloot, ook in verband met haar jaloezie, voorzichtig te zijn.
"Jullie overvallen mij wel met dit zwangerschapsidee."
"Daar heb je gelijk in. We praten er niet meer over. Jij denkt er rustig over na. Volgende week komen we weer bij elkaar om hier verder over te praten."
"Prima voorstel. Zullen we nu in de stad een cappuccinotje met een saucijzenbroodje gaan halen?"
Het gesprek ging over borstvoeding, slapeloze nachten, poepluiers, maar niet meer over het vaderschap.
Door Crissy en Debby werden die week op Internet alle mogelijkheden uitgezocht die er waren om hun plannen te verwezenlijken. Uiteindelijk bleef er één over om mee te beginnen: de natuurlijkste.
Eindelijk was het vrijdag. Bloednerveus zaten Crissy en Debby op Jane te wachten. Net als de week daarvoor opende Jane het gesprek.
"Na zorgvuldige overwegingen denk ik dat het een goed idee is. Mijn vader is geen man om stil te zitten of een oubollige hobby te hebben, maar het belangrijkste is, dat hij gek op kinderen is en ze veel liefde kan geven. Vertel mij hoe jullie het willen doen."
"Op de natuurlijke weg."
"En dat is?"
"Je weet wel, in bed en zo."
"Jullie zijn toch lesbies?"
"We kunnen evengoed met een man vrijen."
"Natúúrlijk, wat dom van mij."
Crissy had af en toe wat verteld over Rik. Debby vond dat veel te weinig en dramde af en toe een beetje door. Crissy wimpelde dat even drammerig af. In het bijzijn van een nog betere bron van informatie over Rik kon Debby haar nieuwsgierigheid niet bedwingen en vroeg: "Waarom is je vader nooit hertrouwd?"
"Een keer belazerd worden vond hij genoeg. Ik vind het onzin, maar hij vindt dat nu eenmaal. Jullie maken wel een kans denk ik, want het gaat bij jullie niet om samenwonen of claimgedrag."
"Wat is de beste manier om het te vragen?"
"Daar heb ik over nagedacht. Creëer de beste omstandigheden om het te vragen."
"En die zijn?"
"Een weekend naar zijn favoriete plaats Brugge. Laat hem een hotel, restaurant en wijn uitzoeken, dan heb je de tijd van je leven."
"Dat klinkt zéér aantrekkelijk."
"Om jullie te helpen zal ik een verhaaltje ophangen waar hij geen nee tegen kan zeggen. Hij heeft wel een grote mond af en toe, maar ik kan hem wel de baas. De rest moeten jullie zelf doen."
"Wat geweldig van je. Daar moeten we even op knuffelen."
"Hé, hé, afstand houden, ik vertrouw jullie voor geen cent."
Met een rood hoofd van kwaadheid mopperde Rik: "Met die twee potten naar Brugge, ben je gek geworden of zo."
Hiermee startte hij zijn verweer tegen het voorstel van Jane.
Met de woorden: "Nou ja, één troost, zij willen in ieder geval niets van me," eindigde het.
Crissy zat achter het stuur met Debby naast zich. Rik lag op de achterbank te snurken zodra ze hun woonplaats uit waren. Vlak voor Brugge maakten ze hem wakker.
"Oeps, ik ben zeker even ingedut."
"Dat kan je wel zeggen ja. Langs de route van Schagen naar Brugge staat geen boom meer overeind."
Het eten en de wijn waren voortreffelijk. Jane had niet overdreven over zijn kennis hiervan, dacht Crissy. In het hotel werd Rik op hun kamer uitgenodigd om nog even na te praten en iets te drinken. Over het doel van de trip was tijdens de hele reis enige achterdocht aanwezig bij Rik. Die smeulende achterdocht was nu door de wijn verdoofd. Zonder aarzelen ging hij op hun uitnodiging in.
"Rik, we willen je om een gunst vragen?"
Over de smeulende achterdocht werd een liter wasbenzine gegooid.
"Zeg het maar."
"Zou je nog een keer vader willen worden?"
"Dat zou een wonder zijn, want ik heb mij twintig jaar geleden laten steriliseren.
feedback van andere lezers- ivo
schitterend ... maar ook wel zielig, als het hart vreet en de kinderwens spreekt .. sjongens ...
badstop: Mijn slechte geweten begint te spreken. - Dora
Lekker lezen, maar kan het zijn dat ik het al ken?
badstop: Oeps, dat zou kunnen. Hij is wel gedeeltelijk herschreven. - Danvoieanne
Leuk deze tja na een sterilisatie ....
badstop: Niemand kan je beschuldigen dat het jouw buitenechtelijke kind is of zo.
|
