|
< terug
Tuinman
'Dat waren geen verpleegsters', zei mijn grootmoeder. 'Het waren verzorgsters.'
Ze zal wel gelijk gehad hebben. Omdat ze geen verpleegsters waren, konden ze haar niet helpen met haar gebroken enkel, en nog veel minder met haar hart toen dat ook nog brak omdat ze zich opwond omdat ze geen verpleegsters waren.
In allerijl werd ze naar een echt ziekenhuis afgevoerd.
'De dokter was wel echt', zei ze. 'Die had dadelijk door wat er aan de hand was.'
Al de rest dacht ginder aan komedie.
'Het sterkst van al', vertrouwde ik haar toe, 'is dat de dokter ook geen dokter was. Hij was de tuinman, en soms ook de chauffeur. Ze hebben hem een witte jas aangetrokken. Hij zei dat je niet kon blijven. Iedereen heeft hem hartelijk bedankt toen je weg was.'
Zo monter ik mijn grootmoeder op, en zij laat nooit na mij te hekelen om mijn schandalige uitspraken, met ogen vol liefde. Ze draagt nu geen bril door de buisjes, maar mijn ogen ziet ze zeker door mijn bril.
Ik dacht aan de dokter, die tuinman en chauffeur was. Het schijnt zo te zijn in films en boeken, dat dezelfde brave kerel het landgoed onderhoudt en zijn werkgever rondrijdt. Meestal is hij ook de conciërge. En heel geregeld is hij daarnaast het speeltje van de vrouw des huizes.
Hij is geen minnaar. Het behoort tot zijn taken, al zal hij deze bijzondere opdracht wat discreter vervullen, zodat de echtgenoot er weinig last van heeft, want weten doet die het toch. Het steekt gewoon zo in elkaar. De echtgenoot is oud en rijk. Zij is jonger en houdt veel van hem, maar enkel spiritueel en materieel. Daar komt dus de tuinman in het spel, die zonder omwegen viriel kan zijn en dan naar zijn conciërgewoning afzakt. Het evenwicht in deze huizen is benijdenswaardig. De echtgenoot kan relatief gerust zijn, want zijn vrouw zoekt het niet buitenshuis. En een tuinman, dat is geen rivaal. Alleen langs ingewikkelde psychologische modellen kan je medelijden vinden voor de werknemer, maar hij had dieper kunnen vallen.
Vanavond kijk ik naar de lucht, ik groet mijn grootmoeder in haar verre bed op wielen en een hele hoop andere mensen. Ik denk aan vrouwen met plastic borsten en mannen met plastic verhalen, en ik weet ongelooflijk goed dat ik nooit hun auto zal voorrijden, hun grond zal omwroeten of hun dromen voorliegen. Er is zuurstof.
feedback van andere lezers- warket
heerlijk absurd
falanx: Dank collega! Ik hou enorm van jouw verhaal trouwens. Dat is absurd maar vol betekenis. Zo heb ik het (persoonlijk) graag - Dora
zo'n 'onzichtbare' realiteit waarvan iedereen weet dat het voorkomt, plastisch geplastificeerd, vrouwen met plastic borsten en mannen met plastic verhalen in plastic vormen van oude idealen
falanx: Dank Dora! Paasgroeten. - Danvoieanne
Leuk om te lezen...
falanx: Dank collega! - Wee
Geweldig!
x
falanx: Heel fijn van je, dank. - silvia
ik deel de mening van de anderen !
graag gelezen en graag meer van jouw hand
falanx: Doet me enorm plezier Silvia. Dank je wel! - ivo
je schrijft het wel raak, ook al lijkt het absurd
falanx: Een mooi compliment Ivo, echt. - GoNo2
Meer van dat hé?
falanx: Doen we GoNo! En jij ook! - hettie35
Erg rakend geschreven,
groetjes Hettie
falanx: Dank je wel Hettie! Leuk om over deze nog commentaar te krijgen. Schrijf ze!
|
