Volg ons op facebook
|
< terug
Huishoudbudget
Moontje heeft netjes de tafel gedekt. Het eten is bijna klaar, over enkele minuten kunnen we aan tafel.
"Goed gedaan, de messen rechts plus genoeg onderzetters. Dank je wel, lieverd."
Ze reageert nors op het compliment en staat stijfjes te bekijken hoe ik saus door de groente roer.
"Zeg mama, hoeveel verdien je eigenlijk?" vraagt ze aan mijn rug. Omdat het zo grappig klinkt kijk ik even glimlachend om, maar ik merk dat ze bloedserieus is. Leren ze op school budgetteren? Redaktiesommen, nu al? Rijkelijk vroeg voor een zevenjarige. Alhoewel, tegenwoordig, met die kringgesprekken...
"Gingen de sommen vandaag over het salaris?"
"Ach, doe nou niet zo raar! Ik moet het gewoon weten."
"Nou lieverdje, er is geld genoeg. Daarover hoef jij je géén zorgen te maken."
"Oh nee? En waarom dan wel niet?" Ik schiet als vanzelf in de moeder-maak-je-niet-druk-modus want ik zie hoe dochterlief zich opdraait om een rel te schoppen.
"Moontje, omdat jij je daar echt geen zorgen over hoeft te maken."
"En toch wil ik het weten," wordt ze nadrukkelijk. Ik zucht…
Terwijl ik de aardappels afgiet overweeg ik: Poeh, huishoudbudget, dat is voor volwassenen soms nog te ingewikkeld. Vriendin Yvonne houdt iedere maand een schuld over. Ik maak er een sport van, kom altijd uit, anders hadden we alleen droog brood op de plank.
"Waarom wil je mijn inkomen weten, lieverd?"
"Dat doet er niet toe."
"Wil je iets kopen?" probeer ik, maar ze bromt dat ik er weer niets van begrijp.
"Vanwege een project op school? Wilde de meester het ergens om weten?"
"Ik zeg toch, doet er niets toe. Vertel het me nou maar, ik moet weten of er genoeg geld is."
"Ja Mona de Koning, er is geld genoeg en dat is mama's zorg." zeg ik lachend terwijl ik op mijn hurken zak om haar in mijn armen te nemen, gerust te stellen. Als een kwikstaartje draait Moontje zich onder mijn liefkozing vandaan. Een paar meter verderop staat ze stram en probeert me met schroeiende blikken van de grond te kijken. Ik weet niet goed raad met deze situatie en sta op. Moet ik echt straks met mijn kind van zeven plus de boekhouding rond de tafel? Van wie moet dat? Dit is toch te gek? Moontje bekijkt gepikeerd hoe ik de jus afblus, het in het petieterig vuurrode pannetje uit Hongarije giet, waarna ik alles op tafel zet.
"Mmm, jammie, kijk eens, Moon, lekker, andijvie." blijf ik goedgemutst. We schuiven aan.
Ze weet altijd precies hoeveel ze eten wil en we maken een kuiltje voor de jus
"Ik moet het weten hoor! Hoeveel geld is er?" dramt ze door.
"Duizend en nog wat honderd meer. Wat wil je dan kopen?" Ze kijkt of ik haar het bos in heb gestuurd en haalt geërgerd haar schouders op. "Kom, we gaan eten. Kijk, gehakt, dat lust je zo graag." Ik leg een balletje naast haar groente en begin aan mijn maaltijd, maar Moon rolt het vlees verveeld over haar bord. Wat wil ze toch?
"Jullie maken op school toch nog niet zulke moeilijke rekensommen? In de duizend en zo?"
"Wat weet jij daarvan? Jij hebt zelf niet eens de school afgemaakt." knalt het snerend uit haar mond. Ik schrik koude rillingen, van de denigrerende toon en de vreemde wending.
"Moontje, ik wil NIET dat je ZO tegen me spreekt en ik heb meer dan voldoende gestudeerd."
Met een harde bons zet ze de ellebogen op tafel en snuift weerbarstig, maar negatief gedrag negeer ik. In stilte eet ik door tot zij aan haar maaltijd begint. Na een paar happen probeer ik luchtig.
"Hoe ging het op school? Wat hebben jullie gedaan? Gym, tekenen?" Mokkend blijft ze zwijgen en legt haar bestek demonstratief terzijde. Dan niet, denk ik. Het is weer eens zo'n dag dat er niets goed is.
"Eet maar door, lieverd, straks is het koud."
"Nee, ik moet eerst weten of we deze maand wel rond kunnen komen."
Dat ze zich niet van het onderwerp af laat leiden verontrust me steeds meer.
"Ja Moontje, we kunnen héél goed rond komen en kinderen hoeven zich dáárover geen zorgen te maken. Die mogen spelen, ravotten met vriendjes, boekjes lezen, tekenen of wat ze maar leuk vinden." Het helpt niets. Vanaf de overkant blijven twee zwaar beladen ogen me afschieten terwijl ze zich met lange tanden door de maaltijd werkt. Ons groepje van twee is zo confronterend klein. Op dit soort momenten mis ik haar broer en zusje, die ik met haar vader had zullen krijgen. Zij waarschijnlijk ook, realiseer ik me.
Ze houdt de bokkenpruik op. Na het badderen wil ze geen knuffel, ze heeft geen zin in een spelletje en kijkt zonder interesse naar Sesamstraat. Ze gaat ook beslist niet op luchtige algemene vragen in. De reden van haar ongerustheid blijft strikt geheim. Als ik haar later instop om te gaan slapen, reageert ze geagiteerd op mijn kus. "Jij bent veel te stom," vindt ze en draait zich bokkig om. Ik besluit op school na te vragen of er iets speciaals is gebeurd, anders...
PS: Ik vraag me af:
Doen de 'Moontje-verhalen' het beter in de
IK-vorm
MIA-vorm
Of lees je zulke verhalen liever helemaal niet?
feedback van andere lezers- warket
Ik verkies de Ik-vorm, al stel je dan als schrijver(ster) jezelf meer bloot, tenzij het een aanvaarde leugen in fictie is. Niemand zal het weten. Fictie is een kunst die ikzelf niet kan. Niet belangrijk, maar ik lees jullie verhalen graag en ook die van mij.
Dora: Dank je voor de uitgebreide feed... Ik probeer uit te vinden wat sterker overkomt en ben blij met je antwoord. - Wee
Hi Dora. De ik-vorm vind ik pakkender. 'k Zit er meteen 'in' , zeg maar.
En al zit ik zelf meer aan de dichterszijde, lees ik jullie verhalen graag.
Groetjes en nog fijne dagen.
x
Dora: Dank je wel, ik neem jouw commentaar zeker mee... - ivo
de ik vorm snoert me naar de keel, en ja ik ga sneller in het verhaal, je schrijft ook goed, alhoewel ik altijd een pelletje voel, zoiets dat gesublimeerd met jezelf is ... maar dat kan ook maar gevoel zijn ... iets wat ik niet direct kan duiden, maar het voelt wel in ieder geval ..
Dora: Dank je Ivo, Een pelletje? Zoals een verduisteringslaagje?waardoor ik niet het achterste van de tong laat zien voor jouw gevoel?
Interessant om eens over van gedachten te wisselen... - badstop
De ik vorm maakt het echt.
Dora: Dank je wel voor je feed en de medewerking. - Danvoieanne
Nog fijne paasdagen verder...
Dora: Jij ook, dank je wel.
|
