|
< terug
saignant
Ze lachen met mij wanneer ik het verschil niet zie tussen een travestiet en een vrouw, maar vandaag ben ik bij mijn pa en ons ma. In oktober worden ze tachtig. Als ik vraag wat ze met die laatste schamele jaren nog gaan doen antwoordt mijn pa: 'Ik wil nog eens met haar met de auto gaan reizen'. Zijn ogen glunderen en zij zegt: 'Liever met een autocar'. Onvoorwaardelijke liefde levenslang. Ik heb de gerimpelde hand van mijn vader vastgepakt en mijn moeder op de lippen gekust. Dat heeft ze graag. Voor ik wegging zei ze: 'Je haren worden weer blond
laat ze opnieuw groeien'.
Het motregent buiten. Julien kwam binnen en ging meteen weg. Katrien is terug uit zwangerschapsverlof. Ze is blij dat ze opnieuw aan de slag kan. Gustaaf kamt elke ochtend zijn haren in het spiegelglas van een vergaderruimte en ik maak met mijn werfschoenen het vasttapijt vuil. Lang blijf ik hier niet. Postvak-in en dan wegwezen in de buitenlucht.
Voor ik het vergeet moet ik nog naar een fontein op de oude markt. Daar eet ik een warme wafel met chocolade. Fietsend door de stad, rond de stad.
Aan de prikkeldraad zwabbert een versleten trui over madelieven. Ik stop, rijd verder, stop opnieuw. De prediker stapt voorbij. 'Baas in eigen hoofd' zegt hij dan. Het is een wereld van goddelozen.
'En ik ben een heiden'. Hij heeft mij niet verstaan. 'Ik kleed me naakt!' roep ik hem na. Het lijkt wel of ik onzichtbaar ben. Spoken zijn die marginalen en ik een kardinaal.
Ik voel de mobilofoon tegen mijn tepel trillen. Het is Katrien. Of ik om zeventien uur met haar naar de kinderkribbe kan gaan. Ja, natuurlijk, ze betalen mij hiervoor. Wanneer ik voorovergebogen aan een vloerrooster pruts duwt een meisjeskind aan mijn schouder. Ze lijkt iets fantastisch te vertellen maar ik versta haar niet tot...ze draagt vrouwenschoenen met hoge hakken horizontaal tegen de vloer geplooid. Vooraleer ik haar iets kan vertellen sloft ze weer weg. Ik denk dat ze zei: 'Kijk, ik loop op schoenen met hoge hakken van mijn mama'.
Het wordt vooravond. De bewolking neemt toe. Zit op een bank en heb mijn notitieboek boven gehaald. Scherp nu het potlood in een speerpunt en bel haar, dat ze op mij nu even niet hoeft te wachten, dat ik later kom. Ze weet echt wel dat ik met nachtvlinders in het fietslicht door de velden heen kan.
Onderweg kijk ik naar de hemel en zie overleden vrienden in mijn fantasie. Niets is vergeten.
Waarom blijven schapen grazen? Omdat IK geen vegetariėr ben. En als u mijn woorden niet begrijpt, eet dan mijn lichaam op...saignant.
feedback van andere lezers- Danvoieanne
Graag gelezen leuk.... - Dora
Oh, ik kan wel brullen hierom... op een mooie manier dan
wat een prachtige beelden...die vader en moeder alleen al samen in de auto, die trui aan prikkeldraad met de dominee. (Pas op jij moet met blote voeten naar bed)... en dan dat kind met die in die damesschoen...
(Wat heb ik daarvoor op mijn kop gekregen...het waren de beste) - GoNo2
Heerlijk! - ivo
zeer mooi en zeer knap geschreven ...
|
