|
< terug
Fijn gesprek
Leuk gesprek
We waren gisteren op gang, ja, dat is zo een term die we hier nogal te pas en te onpas gebruiken. Gisteren was het te pas.
Al voor tien uur waren we in Tongeren om de digicorder van onze zoon bij plaatselijke een telenetwinkel te retourneren. In passant liepen we over de donderdagmarkt en troffen her en der kennissen die de marktdrukte ook niet schuwden. Omdat onze zoon voor vijf en veertig jaar juist op Moederdag het daglicht en de wereld wilde ontdekken, was het nu onze beurt hem aan dit uitzonderlijke feit te laten herinneren. De hele markt werd afgeschuimd zonder dat we iets vonden wat hij graag draagt. Hij is een overjarige hippie die graag uitgevallen kleding draagt en ons telkens weer voor een dilemma plaatst. Zich uit dossen en lekker ruiken heeft hij van zijn opa, mijn schoonvader overgenomen. Ook zijn western laarzen moeten blinken dat hij zich erin spiegelen kan.
Nee we vonden niet wat bij hem paste en dus werd de modestad van Limburg alle eer aangedaan en vertrokken we naar Hasselt. Tussendoor en nog voor we de Limburgse hoofdstad met onze voeten betraden moesten we eerst op zoek gaan naar een zo kort mogelijk aan het centrum gelegen parkeerplaats. Nu moet ik zeggen dat dit een geweldig mooie stad is die een bezoekje van ons zeker op prijs stelde maar ons wel kompleet in het zweet liet baden voor we onze benen konden strekken.
Het was een gewone donderdag zoals er twee en vijftig in het jaar voorkomen, maar dit maal vond ik, tja, wie ben ik? Dat het voor een gewone donderdag heel druk was. Aan de twee torenwijk vond ik dat mijn benen even een rustpauze mochten hebben en dus zette ik me op een van die banken die mij schertsend toeriepen dat ze hier niet voor niets stonden en mijn gewicht gemakkelijk konden dragen. Aan deze uitnodiging kon ik onmogelijk weerstaan en dus al was het tegen de wil van vrouwlief, zette ik me neer en een diepe zucht van heel diep in me, vond zijn uitgang tussen kin en neus.
Iets verder op zat een dame haar leeftijd kon ik niet of wilde ik niet schatten, ze speelde met een groene stoffen bal die de vorm en het uiterlijk had van Kermit de kikker. Ik keek geïnteresseerd naar hoe dat zij die kikker van links naar rechts in haar handen liet dollen. Zij zag ook naar waar ik keek en vond dit zelfs fijn, waarop ze met tussenpozen van enkelen seconden van daar achter tot bij mij raakte en we samen een gesprek begonnen. Als gemene deler diende Kermit die ik nu eerst in zijn hele groene glorie zag, en begreep nu dat dit een reden had zelfs een heel goede.
"Ja, weet u, ik heb last van gewrichtsreuma en deze bal houdt mijn gewrichten soepel", waarbij ze me haar prachtige verzorgde tanden toelachte. Ze wees met een lichte knik van haar hoofd in de richting van een elektronicawinkel en zei;
"Mijn man is even daar naar binnen geglipt om zich te vergapen al het nieuwe dat men daar aanbied". Ons gesprek ging nog zo enkele minuten door totdat mijn vrouw me uit dit gesprek haalde. Ja en ze had ook dat hemd voor onze zoon in een tas steken,"zie zo dat heb ik weer, ben benieuwd hoe hij het zal vinden".
feedback van andere lezers- ivo
het kabbelt mooi over het leven dat is ..
Hoeselaar: Ja, Ivo, gewoon een gesprekje, en daar heb ik totaal geen moeite mee, van het moment dat iemand open staat voor een gesprek en ik voel dat die persoon over algemene dingen kan praten, praat ik.
Willy - Wee
Fijn stukje om te lezen.
x
Hoeselaar: Het was ook zeer aangenaam, echt waar. Dank je wel voor dit bezoekje
Willy - warket
Lezend heb ik het meebeleeft.
Hoeselaar: Bedankt dat je dit over mijn schouders mee beleefde
Willy
|
