naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Imaginair

door Hoeselaar

De wazige beslagen ruiten lieten enkel maar fragmenten zien van wat zich aan de buitenkant op de stoep afspeelde. Zo af en toe kleurden de grillige condenslijnen donker als iemand aan het huis voorbij liep. Hij was wel nieuwsgierig naar wie daar heen en weer stapte, en zou heel wat gegeven hebben mocht hij in staat zijn geweest deze voorbijgangers gade te slaan. Zijn hand reikte wel, maar raakte niet zo ver en moest zich dan maar tevreden stellen met wat hij dacht te zien. Hij stelde zich een vriend voor die hem verleden-- nee! Dat was langer geleden, bezocht. Dat moet zo rondom kerstmis geweest zijn dat hij zomaar binnen gesprongen kwam. Welke dag zou het nu zijn? De scheurkalender die langs het raam hangt is nog redelijk dik en de herfst moet toch al een tijdje in het land zijn, want zelf de vliegen zijn al een tijdje afwezig. Weer kruiste een donkere schim die een schaduw over het hele glas verspreidde en de lichtinval deed stoppen, maar na enkele tellen verdween deze weer. Hij draaide zich zover als hij kon van het venster weg, waardoor zijn vertrouwde zichtveld een andere invalshoek kreeg. Donkerder. De lijnen die van beneden naar boven tot tegen het plafond raakten, waren ongelijk van breedte en kleur. Nee, dit was niet de eerste keer dat hij deze lijnen waarnam, ze waren hem vertrouwd, ja, ze maakten deel uit van zijn bestaan. Hij kon ze wel dromen. Langzaam draaide hij zijn hoofd waarbij het blikveld dat hij nu zag, sombere beelden in hem wakker maakten. De grote witte schijf die in het midden van de gelijnde muur hing vertelde hem dat de avond snel vallen zou. Het ronde ingelegde met ronde poten voorziene tafeltje waarop zijn telefoon stond riep om gezelschap, maar ach wie komt er nu naar deze eenzaat die enkel maar met zichzelf in gesprek raakte.

feedback van andere lezers

• ivo
  wat een observatie
  Hoeselaar: Mag ik je danken voor de fijne reactie? Ik wist niet wat te schrijven en dus dacht ik me een situatie uit die niet zo alledaags is.
  
  Willy
• Dora
  Ja Wily, wat een secuur beeld, van beslagen tranen
  op besloten ramen
  gevoelige neergezet, gekluisterd aan bed
  hoeveel mensen zouden zo...eenzaam eenzaat moeten wezen?
  Hoeselaar: Op nog geen twee honderd meter van ons speelt zich zo een drama af, hoewel daar vrienden komen en gaan, toch blijf hij verstoken van vrijheid
  dank je wel Dora, lief dat je em dit bezoekje bracht
  
  Willy
• Wee
  Triest verhaal.
  Hopen maar dat zoiets ons bespaard blijft.
  x
  Hoeselaar: Het was maar een ingeving en het thema boeide me
  
  Willy
• hettie35
  Je zoekt een thema uit die je ook nog eens tot in de puntjes beschrijft op een uitmuntende manier. Klasse!
  Groetjes Hettie
  Hoeselaar: dank je wel Hettie, men doet wat men kan, lief dat je me las
  
  Willy