Volg ons op facebook
|
< terug
Jonathan of Cox
Er valt geen Cox Orange van een Jonathanse boom. Dat is althans mijn ervaring.
Schuldgevoel over wie je bent is niet nodig, beweer ik altijd. Met een rein geweten hoef je niet bij te houden wie je wat op de mouw speldt. Ik houd het gemakshalve simpel: De tien geboden plus mijn eigen ethiek: ik erken mijn daden. Al dan niet dom of succesvol, stuikel ik over 'mijn' fouten en leer ervan.
Niemand maak ik zwart. Dat hoeft ook niet. De meesten doen dat meesterlijk goed zelf.
Beschimpt en gekleineerd ben ik wel om mijn geloof in het zuivere geweten. Voor gek versleten als naïef, een achterlijk gebakje. Zelfs voor heks, hoer en sloerie ben ik uitgescholden. Sommige vinden aanval nou eenmaal de beste verdediging. Wat verdedigt men dan? Toen ik jong was deden die rare oordelen zeer. Toch stak ik nimmer veel energie in zoiets uitputtends als wraak of oorlog om het gelijk. Ik weet wie ik ben, wat van mij is en dat is meer dan voldoende. Wij leven in een VRIJ LAND, een verdomd groot voorrecht. Daarnaast levert een schoon geweten rust en kinderlijk geluk op. Al hebben we niet alles wat ons hartje begeert, we hebben onszelf: Door, Dora en Doortje. Dat besef gun ik iedereen!
Hij, laat ik hem Stefan noemen, had het groot seminarie bezocht, maar vanwege het celibaat had hij het vlak voor de eindstreep niet laten bezegelen. Vanaf het eerste moment zag ik dat hij zichzelf geen 'losbandige' verliefdheid toestond. Die optie hield ik voor mezelf dan ook veilig gesloten. Ik heb liever een liefje dat wel wil. Hij leek verschanst achter een vestingmuur. Zo af en toe ontdekte ik hem door zijn kijkgaten heen, aardig en meelevend. Vriendschap was wel mogelijk, meende ik.
Stefan kende mister X, onze collega, tien jaar langer dan ik. Na mijn verkering met X zette Stef zich als mediator in om ons te helpen de boel netjes af te handelen. X gijzelde namelijk mijn spaarcenten. De bewijzen lagen op tafel, ik werd ongeveer opgelicht. Hoe Stefan ook probeerde, geen cent kwam er terug en ik likte mijn wonden. Een half jaar later vertelde ik X een brief te hebben gestuurd met de vraag simpel eerlijk te worden en Stefan vroeg: "Waarom geef je hem de kans om je wéér af te wijzen?"
"Ik heb dat geld nodig. Het recht is aan mijn zijde. Jij vindt ook dat hij mij mijn geld terug moet geven?"
"Ja, zeker wel, dat zou netjes zijn, maar dat weigert hij."
"Gewetenloosheid is toegestaan omdat ik het uitmaakte? Wraak? Dus hij komt met onwil weg?"
Stefan vond dat ik niet door moest draven.
"Stef, ik ben niet haatdragend, maar... Nee heb ik al, ja kan ik nog krijgen. Inmiddels heeft X er over na kunnen denken. Hij weet dat hij gemeen bezig is en ik wil hem de kans geven om het recht te zetten."
"Ach, houd toch op. Jij wilt heiliger zijn dan de paus," was zijn repliek. Het leek een terechtwijzing. Deed dat zeer omdat het juist uit de mond rolde van een bijna priester? Omdat ik dacht dat we gelijkwaardig waren? Omdat ik hem zeer respecteerde? Later bleek dat hij me enkel ontving om de 'hulpverlener' uit te hangen. Wat voelde ik me bescheten. Stefan heb ik dit 'misverstand' vergeven. Mister X daarentegen mag van mij een zéér hardnekkig onuitroeibaar schuldgevoel meetorsen. Dat doet hij lekker ook! Als ik hem tegen het lijf loop weet ie niet hoe snel hij weg moet vluchten, een kop als een boei. Diep vanbinnen zal hij nooit vergeten wanneer en waarom hij de waarheid verkrachtte. Hij staat namelijk dagelijks in de badkamer die ik heb betaald. Alle plafonds in zijn huis heb ik gezet en zijn hele stulp glanst van mijn verfwerk.
Er zijn er een paar die ik héél dolletjes en supergraag likkebaardend een machtig groots en meeslepend schuldgevoel toewens. Zo één dat er echt diep invreet. Waar ieder weldenkend rechtgeaard mens krom van loopt. Omdat ze dat verdienen! Via hun laakbare gedrag hebben ze geheel en al zelf het recht op schaamte verworven. Helaas... Bij hen werkt zoiets subtiels als schuldgevoel niet.
Je mag hen niet aanspreken op de gevolgen die hun daden voor jou hebben want zij schoffelen met duvels gemak hun minne streken in jouw schoenen. Pas dan op! Voor je het weet is óók nog je reputatie naar God en de mensheid weet: waar rook is... komt men er niet tussen om rechtvaardig de brand te blussen.
Ik blijf tegenwoordig uit de buurt van minderwaardigheidscomplexen. Dat complexe volkje heeft volgens mij geleerd zichzelf te minimaliseren. Eenmaal volwassen, vinden ze het te veel werk om zelf verantwoordelijk te zijn. Een gezond en stevig gevoel van eigenwaarde kweken is zinloze dikdoenerij? Of wat? Gebrek aan eigenwaarde lift via de genen mee, vrees ik. Mijn ex-schoonpa was zeer fijnchristelijk. Hij leurde iedere zondag keurig de zwart fluwelen collectezak met goudgallonnen kwastje door de kerk. Aan zo'n zwiepende stok van drie meter. Hij nam het echter niet zo nauw met dat deel van de tien geboden waarvoor ruggengraat en (zelf) respect benodigd zijn.
feedback van andere lezers- ivo
wie de mens meet aan zijn daden zal merken dat zijn woorden veel langer zijn, maar daarom is het binnenste nog altijd niet zo slecht, de mens ansich is een wezen dat weet maar vaak niet kan, de geest is wel gewillig, maar het vlees is zwak :)
Dora: Wie weigert te praten word op zijn daden afgerekend. Als ik word bestolen is mijn geld weg...Daar roddel ik niet over, maar schrijf.
Ik ben het met je eens, ja ja...maar ik wens sommige TOCH een geweten toe. Dan kwam er ook eens SORRY over hun lippen.... Schuldgevoel is tevens een hulpmiddel tegen laakbaar gedrag. - Mistaker
Ik neem een hap van een Fuji appel!
Leuk verhaal weer Door, ik hoop ook ergens mee te komen deze week al schiet mijn www er wel bij in (cursus BHV woensdag).
Groet,
Greta
Dora: Nooit een klink aanpakken van een deur waarachter de brand woedt...
Dank je Mis T - elpe
je schrijft zeer gebeten goed. To the point, ik lees je graag Dora.
Ik dacht dat het "iemand iets op de mouw spelden" was en niet "spellen". Maar ik kan verkeerd zijn hoor , hihihi
PS: kijk eens op het Forum, ik heb een voorstel gelanceerd
Dora: Dank voor je mooie compliment... Dat spelden was een waar struikelblok, haha, heb het meteen even aangepakt, dank je. Op het forum gekeken, maar ik weet niets van honden en om me er zonder enige kennis in te verliezen... Wel een leuk idee... Veel succes met de medeschrijvers, ik zal het beslist gaan volgen. Inderdaad, het Forum bezoek ik te weinig! - hettie35
Knap geschreven Dora, heb het dan ook graag gelezen.
Groetjes Hettie
Dora: Dank je wel Hettie, voor je compliment - badstop
Negatieve mensen en mensen met een minderwaardigheidscomplex moet je uit de buurt houden. Wanneer ze hun leven willen veranderen zijn ze bij mij welkom, anders niet.
Dora: Ja, negatieve krachten zuigen mij leeg.
Pas als ze zijn veranderd mogen ze er weer in. Dank je wel
|
