writehi(s)story Passie voor schrijven
home   wat is writehi(s)story?   bladeren   uitgeven   gezamenlijke publicaties   boekenwinkel   manuscriptanalyse   inschrijven   contact   
top 10   wedstrijden   forum   hulp   
 
naam:  
pass:  


wachtwoord vergeten?
 
 

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Betere leesbaarheid

Try-out

door Dora

Eerste try-out: Ellende hunkert naar bevrediging… Deel een: Pas op... het geluk ligt op de loer.
Heftige zaken met humor of zelfspot aanpakken maakt de pillen minder giftig.

De ontwikkelingen binnen de psychologie heb ik de laatste tijd niet zo gevolgd. U wel?
Zouden alle jongelui lijden aan het vergelijkende keurmerksyndroom of doet alleen mijn kind dat over laag bij de gronds of hoog. Moedig boven mij? Zijn er maar twee kanten: potentiële onderdaan of gedoodverfde baas? Staat niets er tussenin op het menu? Is dat het oediepoesende lanterfantcomplex?
Wellicht noemt men het tegenwoordig géén weeffoutje meer, is het de algemeen geldende norm om ouders te zien als randafval. Ik neem niet aan dat bij alle gezinnen gebeurde wat ons overkwam, maar rond de pubertijd kwam de aap uit de mouw. Dat hoort zo, dacht ik eerst, om de kunst van het onderhandelen, overleg met ouders onder de knie te krijgen. Dat liep bij ons echter voor geen meter. Mijn dochter wist alles beter en speelde nog bitser de moeder dan daarvoor. Een circusvertoning. Omkeer-act. Twintig jaar later hangt ze nog hooghartig hoog in de touwen om via acrobatische toeren op mij neer te zien. Kijk, dat vind ik nou pas echt ongezond. Waarom snoert ze me de mond? Geen spatje vooruitgang geboekt. Het is verplicht éénrichtingsverkeer op een doodlopende weg, maar dat mag ik, naar ik hoop, als uitzondering zien? Anders is de volgende generatie voorgoed helemaal de weg kwijt.

Dochterlief lijkt snel en bij de tijd, vetcool. Voorvarend en origineel is het een zelfverzekerde tante van in de dertig, die via internet haar ziel en zaligheid over de ganse wereld uitblabbert. Vrij en veilig is ze als een vis in het opgeflufte water van het selfmade internette leven. In de realiteit van alle dag blijft ze hardnekkig dictator en ben ik de sigaar, zonder één druppel drank toch een kater. Ik krijg van haar de HZZ therapie (Horen, Zien en Zwijgen). Wat moet ik aan met zo'n virtueel windbuilimago? Heeft ze alleen bij mij in de buurt last van een opgeblazen hoofd, vraag ik me dan af. Bombarderen jongelui mensen met een eigen mening tot vijand? Verdenkt ze alleen intimi ervan haar te naaien? Dat zou ik op zich al een zinvolle ontdekking vinden. Dat riekt naar oplosbaar gedragsprobleem, niet naar karaktertrek…

Twee druppels water doet ze als haar vader. Het arme kind houd onvoorwaardelijk van hem. So What? Dat moet kunnen vind ik. Ik ken hem nog van vroeger. Mij was hij één onverbeterlijk egoïsmedruppel teveel. Op het eerste gezicht lijkt het of die twee een fijn dagje hebben tot blijkt dat negatief gezwets structureel is. Nu draaien er twee drollen in één en dezelfde pot om elkaar heen en lossen niets op. Ik ben wel blij dat ik niet in die stank hoef te zitten. De bacterie waaraan ze lijden, afgekort als A.N.G.S.T, is resistent aan gezond verstand. Voorlopig gebruik ik de werktitel: 'adhoc-mania. Men beweert dat tijdelijk egocentrische gedrag het logische gevolg is. Waarvan? Wat is er tijdelijk aan negen jaar en zo erg dat je iemand moet verbannen? Niemand verklapt het. Ik weet het wel, maar mij wordt niets gevraagd. Ik stelde uiteindelijk voor om professionele hulp lastig te gaan vallen in plaats van mij te vermoorden. Daar had ik meer feducie in, ik leef namelijk best graag en ik wist een perfecte. Hij maakt korte metten met aan negatieve aandacht lurkende lieden. Ervaren ook. Gespecialiseerd in extreem moeizame gevallen. Hij neemt je serieus, verdient er eerlijk geld mee en bergt na werktijd het dossier op. In de archiefkast. Daar sta je gezellig naast collega-ontmoedigden die ook tot de volgende sessie aan de erkenningsfles hangen. Hij helpt jongeren van oude angsten en mythes af, leert oude mensen hun valkuilen herkennen. Na enkele sessies zijn de problemen in kaart gebracht en daarna wordt hij raadgevende observator want de cliënten moeten aan het werk, hun verantwoording nemen. Juist dat deel is verhelderend. Een moorddadig duidelijke confrontatie want men krijgt huiswerk mee en dat MAG men maken. Het HOEFT niet! Een meesterlijk methode, glashard!

Waarom snel groeien als je het tot aan je dood kan rekken? Alles is te saboteren. Simpel. Men hoeft enkel maar de geestelijke sommen 'te vergeten'. Mijn dochter wist na drie weken niets meer van de eerste sessie. Haha. Werd ik geYoup van het Hekt? Nu kan ik er wel om lachen, maar toen sloeg ik achterover en haar tijdelijke dementie stond een zinvol tweede gesprek uiteraard wel stevig in de weg. Van dergelijke ongein gaat mijn rug stuk en ik had al een fikse hernia opgelopen. Uiteraard kregen wij de schuld. De andere kant van die medaille glanst ietske prozaïscher. De ellende moest eerst een tijdje warmpjes op worden gerekt. Genezen? Ah bah. Drie keer is scheepsrecht. Een beetje in verwachting zijn is ook onmogelijk, of je beschuldigt je vouw van overspel....Dat is wel geschikt voor een te gekgaaf keigoed weblog, want daar wacht geen hond op je ontbinding.
Zodra ongelijke doelen als een roedel hongerige wolven de sfeer belagen bescherm ik mijn privé, doe ik geen moeite meer om smoezen te ontzenuwen...of net als hen te leren 'schaken' met hoop of trouw.
Ieder zijn heug en meug. Je minderwaardig willen voelen over de rug van je moeder vind ik geen fris aanlokkelijk doel... U wel? Ellende koesteren, mmmjammie? Wie speelt er graag als deurmat mee? Of als modderbad? Respect is anders dan in je broek schijten voor je moeder. Mams daarna ook nog gebruiken als gratis hakblok is een scenario voor een onbegrijpelijke avantgarde film. In zwart-wit. Ze had beter voor keurslager kunnen doorleren. Man en paard benoemen is grote mensenwerk. Durfde ze dat maar, dan had ik tenminste ook een fikse kluif gehad om aan te werken.

 

feedback van andere lezers

  • ivo
    eigenlijk is dit een en al een droevig verhaal gevuld met ellende, het is maar hoe je het leest ... pfff
    Dora: Droef jaja, triest en bijna ongeloofbaar dus dan probeer ik er toch maar een enigszins vrolijke noot doorheen te jassen. Ik 'doe' hem wel eens in een kleine kring en dan lacht men er wel om. Het ligt erg aan de entourage, intonatie, het tempo en de mimiek... Dank je wel Ivo... dit is stof voor een sterke omkeervermogen...je moet in staat zijn humor in ellende te horen zonder al die hulpmiddelen...
  • Mistaker
    Tragikomisch....

    Groet,
    Greta
    Dora: Dank je , mooi compliment...Precies zoals bedoeld...
Er zijn bezoekers online, waarvan leden: .