|
< terug
Voor de pauze
Valerie kijkt dromerig naar de speelgoedclown die ze met haar voet kleine duwtjes geeft. Het veelkleurige vrolijke ding valt niet om, komt telkens weer perfect in evenwicht, rechtop
Boontje heeft van het loontje geweten, schatteke. Ach lieverd, dit alles heb ik je nooit verteld. Het is immers jouw aanbeden idool... Het was allemaal zo raar, zo helemaal niet zoals ik het zou willen...
Vaak beheerste ik mij om niet te gillen, schoppen of slaan. Een keer was ik héél blij dat er geen mes op tafel lag. Ik maakte hem niet zwart. Uit principe. Waarom zou ik doen wat mij was aangedaan?
Later schaamde ik me voor hem. Raar hé? Die onmogelijke domheid begreep ik niet. Ontbindend was het wel. Ooit was ik met deze wanvertoning getrouwd... oprecht had ik een gezin met hem willen stichten en wat ben ik blij, dat er niet meer kinderen de dupe van werden.
Hij zou ooit inzien hoeveel geld hem de liefde kostte, dacht ik, want zijn 'schat' had het mij zelf verklapt dat ze hem liet betalen voor elk foutje dat hij maakte. Vertel mij lieverd, wat had dit nog met liefde te maken? Ik kende hem ook niet meer terug. De gierige knieperd strooide drie keer meer dan modaal met geld... Tig keer per jaar op vakantie. Hoe kon dat zonder mijn vette salaris? Wat had hij volgens zijn nieuwe lief in s'Hemelsnaam misdaan om haar zo rijkelijk te verwennen? Hij studeerde ook bij haar met het boek op de kop? Met blinde vinkenogen kan niemand de boekhouding van het nieuwe leven opmaken. Dat varkentje zal ik eens even wassen, zal hij wellicht gedacht hebben? Eerst geloofde ik het amper toen de zoveelste dagvaarding door de gleuf gleed. Vlak voordat hij haar het jawoord gaf liep de pioenrode gladiool voor de vierde maal jammerend naar de rechtbank. Waarom? Hij was al zo vaak afgedroogd als hij om vermindering van alimentatie zeurde en er kon niets meer af.
Hoe gek wordt iemand voor de GROTE liefde? Deze keer ging het om minstens 20 000 euro die hij van mij eiste. Toen wist ik dat hij onverbeterlijk tot aan het gaatje ging. Geloofde hij ECHT zelf dat het zinvol was MIJ aan te klagen voor hun niet kloppende budget of vond hij dat ik óók nog zijn huwelijksfeest mocht bekostigen? Och Gottekes, Heremetijd, wat kreeg hij ze getrokken van de edelachtbare die onderhand schoongenoeg van hem had. Ik vraag het me nu nog steeds af waarom hij persé met zijn kop door die muur wilde. Een plank voor de kop zit toch niet in de genen, lieverd? Gelukkig had hij dat zelf niet zo in de gaten... hahaha. Laat mij alsjeblieft gewoon gek. Dat leeft een stuk gelukkiger... en jij weet niet half wat jij in hem aanbidt. Vertrouw mama niet! Ze liegt, die vuile slet, heks. Dat is jou ingepeperd toen hij zijn afspraken niet meer nakwam, niet meer was zoals die drie jaar daarvoor... Oeroude heksenketel, die verdomde KOD en GOD.
Jaja, jij bent te zien, maar lieverd, hoe komt het dat jij dat op je dertigste pas beseft?
Ik herinner me hoe jij op je vierde van angst de ogen en oren sloot. Een kind denkt dan nog dat de gemene schreeuwwereld weg is door de handen voor de ogen te slaan...
Buiten buitel je van het maatschappelijk succes, maar binnen kun je niet tot tien tellen en zolang je me negeert kan ik niet helpen die kluwen te ontwarren. Gehandicapt als een giraffe die persé op zijn kop wil balanceren. Jij breekt nog liever je nek dan vrede met ma te sluiten want die hoort buiten. Heb jij een struisvogel al eens goed van dichtbij bekeken? Mij vind je niet terug onder het zand...in je eentje met je kont op een kussen voor een huisaltaar om via yoga rust in je hart te krijgen? Of in boekjes met inzichten die alleen geschikt zijn voor onbeschadigde kinderen. Mama is knettergek, zei pa en ik zag best hoe moeilijk je het daarmee had.... Als je eens kon geloven hoeveel ik van je houd… Het is maar goed dat je niet weet hoe zeer het deed. Nu laat jij je herstructuteren door een surogaatpaps in onbedwingbaar verliefd. Ook goed, als het maar helpt. Verliefdheid is het meest creatieve proces van zelfontplooiing en ik hoop dat je opschiet, er niet zolang over doet als je vader. Pas na de dood van zijn moeder wist hij dat hij geen tijd meer te verspillen had, maar wat had zij daar toen aan? Houden van, mijn lief... begint bij jezelf. Mama en Onze Lieve Heer doorziet je, mijn maffe, lieve doorzichtig verdwaalde grietje.
Val schrikt, is zich zogenaamd nu pas bewust dat er mensen in de zaal zitten. Ze staat op en verontschuldigt zich uitvoerig dat ze zich zo heeft laten gaan. Verlegen haast, betrapt...
Weet u, dat heb ik wel eens. Je voedt ze op, maar wat kan er veel fout gaan zonder dat ouders dat willen...Liefde maakt niet alles goed...Helaas. Nee, laat ik het bij mezelf houden. Ik voedde haar op, gaf het voorbeeld van een meid die op haar toekomst was voorbereid, maar haar hart is aan papa blijven hangen toen hij scheldend verdween. Ze was daarvoor zo'n vrolijk clowntje, meisjemijn, zo vrij als een vogel in de lucht maar….Het toneel slaat op zwart…de gordijnen sluiten… Pauze
feedback van andere lezers- Hoeselaar
De ongelijke strijd tussen David en Gohliat verhaal je hier alsof je voor een jury staat en dit om gerechtigheid af te dwingen op een een bühne waar je voor dovemansoren de hoofdrol speelt.
Jouw vertolking is eenmalig en lijkt zo uit een van de vele dramas van William Shakespeare te stammen.
Willy
Dora: Ja, zonde he? Dovemans oren... maar als er een in de zaal zit, die er iets mee doet is het niet vergeefs geweest. Dank je Willy. - ivo
je hanteert de dramaqueen als sublimatie .. ach het leven is vaak zo genant voor velen ...
Dora: Ik zou het de ommezijde van humor willen noemen. Die snijdt soms harder dan jankend gehoord willen worden. Maar je je hebt volkomen gelijk.... sommigge zaken zijn te genant om te honoreren met verzwijgen of te ontkennen.
|
