Volg ons op facebook
|
< terug
De wijzen
"Het zou verboden moeten worden," roepen ze in koor.
Egomania-de-los-Bolus knikt heftig en slaakt een zucht. Goed zo, erkenning. Hier is ze gelukkig veilig.
"Verbranden die handel. Weg ermee," neemt Narcistico het voor haar op. Ze heeft een oogje op hem, maar tot op heden deed hij nog niets met haar flirten. Misschien vandaag?
De opwinding geldt deze keer het boek dat Egomania van iemand kreeg waar ze notabene respect voor had, maar… oh jeh. Later bleek dat het haar bijna de weg naar de losgeslagen waanzin wees.
Nietsvermoedend, nooit te beroerd om iets op te steken, was ze aan 'Vrije ontwikkeling' begonnen. Volkomen verrast had het haar en gretig, bijna gulzig, had ze het gelezen. Ze was trots geworden als een klein kind omdat men haar beschreef als hoofdpersoon. Exact. Heb ik model gestaan voor de schrijver, dacht ze halverwege. Daarom hakte het er zo hard in toen ze las dat haar emotionele intelligentie was gestagneerd. Een trauma heette dat. De elektrische schok die ze kreeg weekte dat vieze visioen los. Ze had hem vertrouwd en nu zat die engerd met heel zijn grote alles in haar... Het deed lichamelijk zeer en zij spleet in twee. Verderop zat een ander Egootje in de zandbak taartjes te bakken terwijl het vuile Egokind in de keuken iets fouts begreep.
Klabats klengde de deksel van de pedaalemmer woedend toen het boek met de stinkende zinnen en het hete vernietigende vergif er met een rotklap in belandde. Die hele dag kwam ze tot niets meer en durfde zelfs haar eigen keuken niet meer in. Goed, dat ze inmiddels die gekte in haar hoofd beheerst en weet wat ze wel of niet binnen mag laten. Want anders... Oef zeg, nou was ze toch bijna verdronken in TOEN. Sinds het boek is haar leven verdeeld in ervoor en erna. Het zweet breekt haar telkens uit als ze aan dat rottende pompende spookding denkt. Ze staat er na een week nog trillend van op haar benen, zenuwachtig, opgefokt.
Nu ze in 'Het Slinkse Genoegen' is, kan ze haar woede eindelijk ventileren. Hier hoeft ze die nachtmerrie, die ze zich nu continu herinnert, met niemand te delen. Men graaft nooit in voorbij kinderverdriet en laat de verstikkend beschamende zelfverwijten van ooit ongemoeid.
"Laat je niet gek maken. Waanzinnige lulkoek. Alleen watjes, zachte piepkuikens trappen in dat soort gezemel. Ze willen mislukkelingen wijsmaken dat ze van voren niet weten hoe het van achteren werkt," stelt Didactili van Zwieten tot Graaistad haar gerust. Hij is dit seizoen groepskampioen. Ja, denkt Ergootje, hij deed het van achteren en ze zwijgt verslagen als Didact de arm beschermend om haar heen legt. Egomania heeft even ieders attente aandacht
"Nou en of, weg met alle verneukerij. Hoe halen ze het in hun hersens te doen of wij niet deugen," roept opgewonden Aspargoontje. "Trek je er niets van aan liefje." Narcistico betuigt uitvoerig zijn medeleven. "Wat denkt het uitschot wel, die vuile betweterige idioten?"
"Psychologen. Niet op letten meid, het is een complot, ingehuurd om ons de kop gek te maken. Kom, Egootje, neem nog maar eens een lekker toastje kaviaar. Van mij. Lekkere borrel erbij, want je hebt wel een opkikkertje verdiend." Didactili blijft vaderlijk aardig en het hele struise boeket van aanwezige egologe hoogtronigen nart en cist instemmend mee. Hun leider geeft een rondje. Dan toont men eerbied, niemand zegt daar nee tegen. De gemoederen komen tot rust. Het is maar goed dat ze bij hen aanklopt voor de broodnodige steun. Egomanie heeft talent maar ze is nog geen gehard lid van het genootschap. Ze staat op de tweede sport van de ladder. Sommige ouderen kijken vertederd naar het addertje dat in de toekomst veel in de melk te brokkelen krijgt. Zij zullen over tien jaar plaats maken voor de groengroep waar zij deel van uit maakt. Ieder zit in zijn eigen levensfase. De veteranen moeten op tijd stoppen, (tussen de veertig en vijftig) voor ze verlinkt worden of de bak indraaien.
Egootje verlangt naar de vader, die haar moeder wegstuurde. Hier begrijpt iedereen dat je niet je hele leven kunt blijven simmen over gedane zaken. Ieder individu kiest zijn/haar compensatiestrategie. De één troost zich met gevoelloos rond neuken, de ander straft een mindere, een derde gebruikt vervangend geestelijk geweld, tegen zichzelf of een zwakkere en ga zo maar door. Het blijft privé.
Gelukkig is Ergomania nog net op tijd ontsnapt, want anders waren ze haar kwijt en zou ze een ander mens worden. Daar schiet niemand iets mee op. In de buitenwereld gelden harde wetten, dien je te voldoen en verder geen gelul. Voor je het weet wil niemand jouw speciale kunde meer kopen.
Trouwens, hoe zou één van hen ooit kunnen veranderen? Hoe doe je dat na al die jaren bovenop die eenzame berg te hebben gezeten? Na dat erge? In de Mount Everrot liggen de kinderkwetsures helemaal onderop. Bedolven door weggedrukt verdriet. Daaroverheen is laag na laag bewijslast gemetseld over de schuldige, gevolgd door aan elkaar gelijmde smoezelige uitvluchten tegen dat eeuwige tekortschieten. Dat is allemaal niet meer op te graven. Al weet men ze precies te vinden, aanpaste waarheden van tegenwoordig voelen te vertrouwd. Nee, geen onnodig denkwerk, eng, te ingewikkeld, te moeilijk, te dom, te, te, tut tuttut, die zandbak is voor kleine kinderen.
feedback van andere lezers- ivo
je bent er weer eentje he ..
Dora: Jaja, dank je...
Morgen komt in dit drieluik een autobio-staaltje onmacht aan de beurt, - Wee
Onwijs goed gevonden, die namen :)
Dora: Dank je Wee, leuk wel om met die namen te spelen ook, maar je moet wel één en ander erover weten, denk ik..
|
