|
< terug
een absolute rotdag
Ik leer het maar niet. Op mijn leeftijd, waarop je toch al min of meer wat levenservaring zou moeten opgedaan hebben, slaag ik er nog steeds in om me te laten kwetsen door de boosaardigheid van anderen.
Ik ben zeker geen heilige, maar probeer op een vriendelijke, behulpzame manier met mensen om te gaan, en hou me bij voorkeur niet bezig met geroddel over anderen. Zo ook op mijn werk. En dan sta ik er telkens weer van versteld als ik ondervind dat anderen het minder nauw nemen met de ethiek en ongebreideld kletsen over Jan en Alleman en als het hen uitkomt uiteraard ook over mijn persoontje.
Vandaag was zo'n dag. Ik had het nochtans moeten zien aankomen. Onlangs werd me, totaal onverwacht, de kans geboden om voor een conferentie naar Zweden te reizen voor enkele dagen. Totaal onverwacht omdat mijn baas zulke reisjes doorgaans voor zichzelf reserveert maar sinds enkele maanden waait er dankzij onze nieuwe commerciële directeur een andere wind door het bedrijf die lustig de vloer aanveegt met de vroegere vriendjespolitiek en de vrouw-onvriendelijke politiek die heerst, en oordeelde dat ik de aangewezen persoon was om hem te vergezellen naar het verre Zweden…Strikt genomen en mijn job in acht genomen correct geredeneerd.
Ik had ervoor gevreesd en mijn vrees is dus bewaarheid. Eerst en vooral waren er al de nodige roddels omdat Wim, de commerciële directeur en ik met ons tweeën reisden (logisch, de uitnodiging gold slechts voor 2). Een man en een vrouw samen op reis, tja, dat zal wel in bed eindigen…zulk soort onzin laat ik meestal vlotjes voor wat het is, maar vandaag kwamen mij enkele venijnige roddels ter oren die me onverwachts en dus voluit in mijn gezicht troffen.
Kapot was ik ervan en de hele dag heb ik gevochten tegen de tranen van machteloosheid en frustratie…Een goeie collega die me door dik en dun steunt moest het ontgelden want in mijn verdriet keerde ik me, volledig onterecht en onrechtvaardig, tegen hem.
Gelukkig konden we het uitpraten en slaagde ik er, dank zij hem, in om één en ander te relativeren en te klasseren waar het thuishoort : de vuilnisbak.
Een absolute rotdag maar gelukkig met een happy-end en nog maar eens een levensles op mijn palmares. Zal ik de volgende keer wel bestand zijn tegen jaloezie en haat en nijd, afgunst en de neiging van bepaalde mensen om vooral vriendelijk te zijn in je gezicht maar je ondertussen vrolijk een mes in de rug te steken ?
feedback van andere lezers- warket
Niks vanaan trekken Silvia. Gewoon doen.
silvia: dank je Warket, ondertussen is alles een beetje "gezakt" en is dat exact wat ik van plan ben : gewoon mijn eigen weg volgen en me van de prietpraat niks meer aantrekken
dank voor je reactie
groetjes - jan
wanneer ga wij eens naar Zweden?
silvia: wanneer heb je tijd Jan ? graag :-)
groetjes - Mistaker
Gewoon walgelijk dat geroddel!
Groet,
Greta
silvia: ja, ik kan er niet tegen, doe er ook nooit aan mee en dat weten ze allemaal, maar dat verhindert hen niet om mij toch wel lekker op de korrel te nemen. dank voor het medeleven, Greta !
ik voel me al een pak beter ondertussen
groetjes - Wee
Ik leer het ook maar niet ... Bíkkeltjeshard zou ik willen zijn!
Probeer er boven te staan. Sterkte hoor.
silvia: dank je Wee, misschien moeten we het niet leren, want wat voor mensen worden we dan hé ? vandaag heb ik een dagje vrij en heb ik mijn kleinzoontje van drie de hele dag bij me, dat zal mijn gedachten verzetten :-)
groetjes - Dora
Goh Silvia, zo bekend dit en wie kan WEL tegen? Via jaloezie en achterklap te worden belaagd zegt gelukkig meer van het niveau van hen dan van jou...Sterkte toch... Oh ja, was die trip naar Zweden geslaagd?
silvia: dank je Dora ! en ja, de trip naar Zweden was absoluut geslaagd. Misschien schrijf ik daar ook wel een tekstje over, maar eerst moet mijn rotdagje wat bezinken...:-)
|
