Volg ons op facebook
|
< terug
de bladblazer en ander ongedierte
Er komt een moment wanneer je lang, heel lang, heel heel lang met elkaar getrouwd bent, zoals mijn man en ik, dat je je realiseert dat samenleven makkelijker wordt. Dat bepaalde ergernissen waarvoor je vroeger in een Franse kolère zou schieten, nu passeren zonder meer, ja eerder een gelaten, misschien zelfs vertederde glimlach ontlokken.
En dan heb ik het niet over de bril van de WC, die manlief, die als laatste voor het slapen gaan de badkamer gebruikt, steevast omhoog laat staan, zodat je, als rijpere vrouw, midden in de nacht gevolg gevend aan dringende plasneigingen, pardoes op de blote WC neerploft. In het begin gaf dat aanleiding tot acute moordneigingen. Na 34 jaar lief en leed zorgt het hoogstens voor wat ergernis, en tegen dat de wekker afloopt ben ik het voorval al lang weer vergeten.
En dan heb ik het ook niet over de eierkoker, nota bene door mezelf op de kop getikt tijdens een koopjessessie met een vriendin. In het begin van ons huwelijk hadden we zo'n ding cadeau gekregen en het zorgde tot onze grote vreugde voor perfect zacht gekookte eitjes. Na ettelijke jaren trouwe dienst gaf het de geest en werd niet meer vervangen. Er volgden jaren van ambachtelijk bereide eitjes, lees in een steelpannetje op het vuur. Tot ik op die bewuste dag een uitverkopende elektrozaak aandeed en daar het koopje van mijn leven dacht te doen. Sindsdien wordt Puurs elke zaterdagochtend opgeschrikt door een afgrijselijke sirene, afkomstig van dat vernuftige apparaat.
Nee, dan heb ik het over de bladblazer. Dat verschrikkelijke onding, dat brave huisvaders aanschaffen om de dorre bladeren in de tuin bij elkaar te blazen en vervolgens te dumpen in een daartoe voorbestemde vuilniszak. Niet zo echter voor mijn wederhelft. Mijn halve trouwboek heeft namelijk een afwijking: het vinden van ongewone toepassingen voor gewone gebruiksvoorwerpen.
Zo heeft hij bedacht dat je met die ordinaire bladblazer niet alleen de tuin kan schoonblazen, maar dat je er eveneens de auto en de garage mee kan poetsen. Simpel toch, je blaast gewoon al het vuil naar buiten, de straat op, auto proper, garage proper…
Gelukkig voor mij staan zulke activiteiten altijd op het programma tijdens mijn afwezigheid en ben ik er mits enige oefening ook in geslaagd dit soort beschamende toestanden uit mijn bewustzijn te wissen en me te verschuilen achter absolute onwetendheid en bijgevolg volkomen onschuld...
En dat bedoel ik nu net, na schier ontbelbare jaren gedeeld lief en leed, slaagt een mens er op den duur in om zelfs met dit soort verschrikkingen te leven…ik lig er zelfs niet meer van wakker…
feedback van andere lezers- jan
dit blad heeft ie niet weg kunnen blazen;-)
silvia: hihi, nee, dat klopt !
bedankt voor 't lezen Jan
groetjes - Hoeselaar
Lekker luchtige huis en tuin verhaaltjes, naar mijn gevoel mag je er mee doorgaan dan blijf ik je verder lezend volgen
Willy
silvia: dank je wel Willy voor deze stimulerende feedback !
groetjes en een heel fijn weekend - MarieChristine
Graag gelezen. Vooral dat 'tijdens mijn afwezigheid' is heel herkenbaar.
silvia: hihi, ja hé, leuk dat je kwam lezen MC
ook voor jou een heel fijn weekend - Wee
Genoten van je verhaal.
Ik houd van het woord 'bladblazer', het danst en is toch stoer :))
silvia: hihi, dank je Wee ! leuk dat je kwam lezen !
groetjes en een heel fijn weekend - pieter
Beste Silvia,
Ben je aan het oefenen, c.q. warmlopen voor het schrijven van een column?
Als dat zo is, dan ben je op de goede weg.
Hebben jullie in Vlaanderen ook schrijvers/columnisten als Sylvia Witteman? Zo niet, dan kun jij dat gat goed opvullen. Je schrijft namelijk niet alleen goed, maar ook leuk. Tongue in cheek, zoals de Engelsen zeggen. Dus met veel aardigheid gelezen.
Groet, Pieter.
silvia: wow Pieter, dank je wel. Weet je, eigenlijk schrijf ik meestal gedichten, maar op dat gebied zit ik met een enorm writersblock. Om het schrijven toch te onderhouden schrijf ik af en toe zo'n stukje. Dat je me met Sylvia Witteman vergelijkt doet me blozen als een overrijpe tomaat :-) - warket
Eenvoudig prettig om te lezen. Meer moet dat niet zijn.
silvia: dank je wel Warket, zie ook mijn reactie aan Pieter !
|
