|
< terug
Anton deel 2
Omdat de moeder van Anton nog te overstuur was en bang dat Anton haar in een rechtstreekse confrontatie zou afvallen, hadden ze besloten dat zijn stiefvader hem het nieuws alleen zou vertellen.
De volgende ochtend ging het café, ondanks dat het zaterdag was, later open. Hij ging naar boven om Anton te roepen.
"Anton, kom je beneden koffie drinken, ik moet je wat vertellen."
"Ik kom eraan," klonk het op slaapdronken toon.
Op het moment dat Anton de gelagkamer binnenkwam en zijn stiefvader ineengedoken zag zitten wist hij dat het over zijn biologische vader zou gaan. Angstig voor wat er komen zou en tegelijkertijd opgelucht dat aan zijn twijfels een einde zou komen, ging hij tegenover zijn stiefvader zitten.
"Anton. Je weet waarschijnlijk al waarom je hier bij mij zit."
Anton knikte bevestigend.
"Ik zal het heel beknopt vertellen. Wil je later meer weten, dan kan je dat altijd vragen."
Weer knikte Anton.
"De oom van je moeder had gelijk; ik ben je biologische vader niet. Hij heeft je moeder wel naar Amsterdam gehaald, daarvoor zal ik hem de rest van mijn leven dankbaar zijn. Dat hij je, dronken of niet, vertelde dat ik je echte vader niet ben zal ik hem misschien wel nooit vergeven."
Anton keek naar zijn stiefvader. De laatste tijd had hij gemengde gevoelens voor hem. Wat was zijn rol geweest in de dood van zijn echte vader. Waarom gedroeg hij zich als een echte vader, uit schuldgevoel misschien. Nu zag Anton in zijn ogen een absolute liefde zonder welke beperking of bijbedoeling ook. Het gaf hem een opgelucht gevoel. Nu was hij klaar voor elke waarheid hoe gruwelijk dan ook.
"Was mijn vader echt bij de NSB?"
"Ja, hij heeft een aantal van zijn collega's verraden en nog een aantal mensen in de buurt van hun dorp. Net voor de bevrijding heeft hij in de schuur, met zijn dienstpistool, een einde aan zijn leven gemaakt. Op dat moment was je moeder net zwanger van jou."
"Ik snap iets niet."
"Wat snap je niet."
"Stel dat mijn moeder het niet met hem eens was."
"Dat was ze ook niet."
"Dan snap ik het helemaal niet. Waarom heeft ze dan toch met hem, je weet wel."
Ondanks de ernst van het gesprek moest De stiefvader van Anton glimlachen om zijn opmerking.
"Dat moet je aan meneer pastoor vragen. Het was haar huwelijksplicht om met je vader te vrijen. Zo ging dat in die tijd."
Anton was opgelucht omdat de twijfel nu weg was, maar ook woedend op zijn biologische vader. Maanden worstelde hij met zijn gevoelens over hem, want de oorlogswonden waren in Nederland en bij hem nog in volle hevigheid aanwezig.
Op school ging het weer prima met Anton, tot opluchting van zijn klassenleraar. Op een dag in het laatste schooljaar kwam de politie een oproep doen om de opleiding tot politieagent te gaan volgen na de ULO. Dit trok Anton meteen aan. Enthousiast fietste hij naar huis om zijn voornemen politieagent te worden aan zijn ouders te vertellen. Halverwege begonnen de twijfels over hoe zijn moeder zou reageren, want zijn biologische vader was ook agent geweest. Hij besloot tot een indirecte benadering.
"Pap, ik wil je wat vragen?"
"Vraag."
"Ik wil politieagent worden maar ik durf dat niet aan mama te zeggen."
"Vanwege je vader zeker?"
"Inderdaad."
"Ik zal het met haar bespreken."
De stiefvader van Anton nam een bloemetje mee voor zijn vrouw, voor hij haar de vertelde wat Anton wilde.
"Dan wordt hij net als zijn vader."
"Ben je gek geworden. Hij is door ons opgevoed en niet door de ouders van zijn biologische vader."
Tegen dit argument was niets in te brengen. Anton ging na de Mulo naar de politieopleiding. Daar viel hij op door zijn ijver en zijn systematische manier van werken.
Tijdens zijn straatdienst studeerde hij door. Na vier jaar solliciteerde hij bij de recherche en werd aangenomen. Ook hier viel hij op door zijn ijver en methodische manier van werken. Een snelle carrière begon. Na twee afrekeningen in het illegale gokcircuit kreeg hij de opdracht daarin undercover te infiltreren om het geweld te stoppen. Het bracht hem in contact met iets wat zijn leven later zou gaan beheersen.
In zijn vrije tijd hielp hij af en toe zijn ouders in de kroeg, door achter de tap te staan. Tijdens een van die avonden kwam er een mooi meisje met haar vriend de kroeg in. Hij was direct verliefd. Zij ook, want voor ze de volgende keer in de kroeg kwam had ze eerst gekeken of Anton achter de bar stond. De vriend was inmiddels afgeserveerd. Ze trouwden een jaar later in het café. Het was het laatste feest dat zijn moeder en stiefvader daar organiseerden want, zijn stiefvader was het aanhoren van de zielige verhalen vol zelfmedelijden en het nachtwerk zat. Wat ook een belangrijke rol speelde was het bod dat een projectontwikkelaar, in opdracht van een verzekeringsbedrijf, bood voor de kroeg. Ze vroegen aan Anton of hij de zaak wilde voortzetten. De vraag werd uit beleefdheid gesteld, want ze wisten wel dat hij dit toch niet zou willen. Moeder en zoon hadden een diepgaand gesprek over het verleden en de toekomst. Zo had hij nog nooit met zijn moeder gepraat. Het resultaat van dit gesprek was dat ze afscheid namen zonder afspraken voor de toekomst. Zijn moeder en zijn stiefvader vertrokken naar Portugal om daar in de zomermaanden een barretje te runnen. De rest van het jaar wilden ze genieten van elkaar en reizen.
feedback van andere lezers- Dora
Eind goed al goed, alhoewel...
Ik ben benieuwd naar wat zijn leven gaat beheersen...
badstop: Het verhaal eindgt hier omdat ik het ga herschrijven misschien daarna... sorry - Wee
Is dit het slot? Waarom namen ze afscheid zonder afspraken voor
de toekomst? Woelt er dan toch nog e.e.a.?
Ik hoop dat je nog een staartje schrijft!
x
badstop: Achter dit begin komt nog een hele roman, maar die ga ik niet plaatsen
|
