Volg ons op facebook
|
< terug
'HET' werkt
Ze kent de weg en steekt haar arm door de zijne. Nog niet in werkkleding beweegt Paul toch mannelijker. Bijna zo lichtvoetig als haar vader en ineens kwiekt ze eleganter langs de tennisbanen, ingeklemd door Art-Deco van De Haan. In de verte zucht de zee. De lucht is, als uitroepteken achter het perfecte weer, bezwangerd van een neusvleugeltje zilt. Zodra ze op de boulevard de Noordzee ondergaat, golft realiteit doorheen de reden van haar aanwezigheid. Alsof het zo moet zijn komt precies op dat moment het beste plaatsje van het overvolle eetcafé vrij. Aan het raam.
"Mvrouw-mneer, ik ben dun Markus. Wat mag ik voor u gaan betekenen?" Giebelend kiezen ze de door hem aanbevolen maaltijdsalades. "Das dan één kipske voor denheer en voor zun meske 't zalmke metnun gleske witte droge vandun Mark." Bijna schrikt ze omdat hij hen als stel ziet. Dun Markus knipoogt naar haar en zegt dat het er subiet aankomt. Paul zwijgt, zij mijmert: Ingekaderd, veilig uit de wind, draait buiten de doorlopende kaskraker van zoutgekuifde vlokken. Grauwgroene golven rollen grommend om de kustlijn van mijn laatste toekomst te kussen. Om melancholiek van te worden...
"Paul, stel... jij was hetero… zou je dan op mij vallen?" De vork met gerookte kip in glimmend groen zweeft halverwege zijn geopende mond. Met een mix van spot en verbazing staart hij zijn 'eega' aan en besluit zijn eten veilig te stellen voordat het in zijn schoot belandt.
"Mwah? Wat nu?… Wat een vráág. Bijbedoelingen ontwikkeld?" Zijn reactie verwart, ze is bloedserieus.
"Nee, maar stel… ach je weet wel... of niet?"
"Wat heeft dit nu zo plotsklaps ineens met ons perfecte superplan van doen?"
"Niets, denk ik. HET is onzijdig versus onzedig. Volgens mij maakt seksuele voorkeur niet zoveel uit."
Hij schiet in de kenmerkende half ingehouden lach die buitenstaanders voor intiem aanzien. Met spotlichtjes in zijn ogen doet hij een poging aandachtig te blijven. Ze ziet best hoe ongebreidelde humor uit zijn ogen spat, maar fluistert dat volgens haar houden-van bij de mens begint en niet bij 't geslacht… "Want ik ervaar zoveel soorten liefde. Jij ook? Of hoe zie jij dat?"
Broederlijk legt hij zijn hand op de hare, komt naar voren en fluistert.
"Euzeke, lieverdje, naïeve tante Pollewopseltje, seksuele voorkeur bepaalt of je verliefd wordt en dat lukt me van geen kant bij een vrouw. Laat staan bij jou. Jij bent veel te doortastend, analytisch en dat, beste meid, behoort nou eenmaal per definitie aan mij toe, als rechtgeaarde man." Nu schateren ze beiden. Geen ander als Eugenie weet dat: zodra Paul met een man is kruipt de kathedraal van zijn geaardheid in zijn volle majesteitelijkheid tussen de voegen vandaan. Hun plezier werkt aanstekelijk, de groep middelbare vrouwen glimlacht mee. Ze eten in stilte, voeren elkaar hapjes om te proeven. Ontroerend, liefdevol.
"Houden-van is volgens mij iets anders dan de chemie die verliefdheid opwekt." hervat ze gedempt, "want die vonk, dat tintelen, het alerte lijf, dat verlangen er bovenop te springen, bestiaal meteen, onmiddellijk… Dát ontstaat in je hersens door chemicaliën. Voortplantingsdrang om de soort in stand te houden."
"Ja, geef 't beest een troetelnaampje. Euzelieske, jij bent voor de 'echte' man te sterk, laat staan voor de gay frivolee kom mwa. Ik vrees dat je niet voor niets alleen bent en daar ben je dus mooi klaar mee, want hoe kom jij aan liefde zonder je de blaren op de appelwangen te acteren." Humor maakt rauwe bonen zoet.
"Kijk, dat bedoel ik," slikt ze met de zacht glanzende zalm haar gemis door.
"Ik ben leuk, spontaan en origineel, zit bomvol liefde maar de lont van Venus naar Mars wordt niet ontstoken. Ben ik gedoemd? Een gloeiend kruitvat van verlangen dat bij gebrek aan beter, maar beter aan bestofte hanenbalken kan worden opgehangen? Dankbaar tevreden, gereduceerd tot gerookte beenham."
Zijn krullende mondhoek trekt gevaarlijk naar de volgende daverende lach.
"Gij zijt onderhevig aan de wet van Maden en Pezen, in de volksmond genaamd: misbruik uit onwetendheid. De minnaar wentelt zich in jouw onverdeelde aandacht plus meegeleverd gewillige vlees en als jij aan de beurt bent merkt ie dat er gelijkwaardigheid wordt verwacht... gehakketak en de vijver valt droog."
"Droogkloten voor gevordenden, daarvan heb ik alle diploma's al in mijn bezit."
"Wedden dat mijnheer dan ook nog reageert of jij HEM heb genaaid. Hihi. Sorry, inkoppertje. Hij blijft een kind, zegt men en hij kent geen middenweg. Jij bent ingehuurd om te moederen of hij wil jou bevaderen."
"Of deze: Ik ben een JA-GER… hoezo? Ik ben ook wild, maar op mij maakt niemand jacht. Ben ik uitgeloot of wat? Nee, mijn onnavolgbaar veelkleurige aura schreeuwt vrolijk in het rond dat ik niet voor de poes ben, geen kind zoek en pats..." In een quasi dramatisch gebaar verdwijnt de rest van haar wijntje in één teug.
"Jij hoort en ziet te veel van mijnheer De Jachtopziener met zijn kleine hartje en niet te stuiten kwajongen. Hij blijft of wordt onzeker en kruipt zielig terug naar af. Zoek er één met een erectieprobleem, hihi."
"Mijn liefde is géén toneelstuk, noch handjeklap op de veemarkt, maar HET vliegt pruilend uit de bocht en gaat verongelijkt op zoek naar een meegaander poeske."
"Wie kent jouw kont in Frankrijk? Wie weet schat, komen we wel een lekkertje tegen."
"Ik val op dezelfde mannen als jij en een trio staat niet in onze functieomschrijving, toch?"
Paul rekent met een knipoog af. Twee gekscherende pubers willen langs het strand om uit te waaien.
"Das nog us nen goeie nechtpaar," gniffelt Marcus tegen de weduwen van 'DenHaantjes', de macraméclub die wekelijks onder het genot van een vet gefrituurde lunch hun losse eindjes aan elkaar komt knopen.
feedback van andere lezers- Mistaker
Het is heerlijk sfeervol. Ik geniet van mijn week vakantie, uitrusten en lezen (Bonita Avenue en Tonio) en donderdag mijn moeder die een paar dagen komt logeren. Weg rust!
Groet,
Greta
Dora: Veel rust gewenst (tot aan moeder, dan maar) Dank je - koyaanisqatsi
Filosofie aan een tafel aan de kust...
Dora: Dank je wel - bessy
je draait om de hete brij heen
wel leuk zoals je het doet...
afleidingsmaneuvre ?
Mooie sfeerbeelden schrijf je
Dora: Er speelt altijd meer mee dan alleen het kale verhaal, ook in het echte leven... dank je voor de complimenten. Bessy - Wee
Ja, hier voel ik de sfeer, warm en góed.
(Alinea twee, veRbazing?)
Houden van en verliefd zijn ... een groot verschil.
Het verlangen van Eugenie mooi verhaald, ik gun het haar zo!
Heerlijk Door-stukje met fijne spekjes humor.
Dora: HET blijft onzijdigheid allom, met die waarheden die iedereen graag zou willen weten... Fijne feed Wee, spekje voor muisjes bekje, ik voel me gelardeerd met humor goed door jou begrepen...
|
