Volg ons op facebook
|
< terug
'HET' rust
Ze haalt glazen uit de badkamer en ploft op zijn bed. Terwijl ze bronwater inschenkt, ontsnapt een diepe zucht. Om de jonge geest in haar veel oudere, inmiddels aan slijtage onderhevige, tempel.
"Tijd is niet inwisselbaar. Heb jij ooit gemerkt hoe gemeen men reageerde op ons succes?"
"Ik? Nee, maar tegen de broer van de eigenaar is men zéker niet eerlijk. Om je de waarheid te zeggen, was ik destijds een a-sociaal leeghoofd," overvalt hij haar. "Ik voor mij, God voor de rest. Anderen waren er om te gebruiken en ik haatte navelstaren... Spiritualiteit? Nonsens. Ik deed keurig wat werd verwacht."
Hij straalt op dit moment aangename zekerheid uit. Zonder schuldgevoel gaat hij verder.
"Géén bewonderenswaardig typetje hè? Paulus de Schildpad met zijn harde huid. Ik drukte gedachteloos, langzaam maar gestaag, door. De psych snapte later niet dat ik angst noch zorg had als ik danste."
"Ik heb er ook niets van gemerkt. Was je dan wel gelukkig?"
"Jawel, maar erg gesloten. En jij was je tijd ver vooruit, het toonbeeld van hoe je het leven echt viert.
Jij merkte niet hoe hoog je boven iedereen stond, ongrijpbaar, gevaarlijk, zeker voor de onzekere.
Haar mond valt open van verbazing want ze stond en staat nog stééds niet boven wie dan ook.
"Sorry Eusje, je hebt gelijk. Men hing projecties om jouw nek. Feilloos systeem om je niet de mindere te voelen naast het wicht met het rotsvaste geweten en een onwijs gevoel voor vrijheid en democratie in gelijkwaardigheid. Eugenie, het flitsende natuurtalent. In robuust vernietigende eerlijkheid. Het was bijna eng hoe jij anderen met zichzelf confronteerde. Zonder het te willen. Door jezelf te zijn. Altijd prijs. Waar jij kwam was er leven in de brouwerij. Eus, de bloedstollend indrukwekkende spiegel. Om zichzelf niet als mislukking te hoeven zien maakte men jou zwart. Dan lijkt men witter. In het spel van het vergelijken gaat het altijd om meer/minder. Wie zou niet zo vrij als Eugenie willen zijn? Vrolijk, intelligent, gevat en spontaan als jij willen zijn?"
"Jaha, wees mij. Hoe heerlijk. Wordt gekleineerd, aan de lopende band afgewezen om wat een ander niet durft, niet kan. Iedereen zit wel iets dwars, dus krijgt de Euzeneus de hoofdprijs. Fijne oogst, afgunst en roddel. Toppunt van logica: Doe zelf je best niet, maar wordt jaloers op wie dat wel doet. Vier daar je agressie op bot." Ze neemt een slok om de brok in haar keel weg te spoelen.
"Het gedoe met Mia schudde mij wakker. Ik hoorde ineens 'vergeten' dingen die jij vroeger had gezegd. Onze wedstrijdtijd had kennelijk in een oude kist op mijn oppervlakkige zolder gelegen toen de dansende vrolijk Fransende Paultje doof was. Op de meest onverwachte momenten hoorde jouw inzicht en inzet."
Hij neemt haar handen in de zijne.
"Lieverd, men zoekt medestanders omdat men het in zijn eentje niet durft. Lasterkampen om samen het onderwerp van jaloezie een hak te zetten. Vroeger strooide jij met observaties die soms de adem benamen. Het was ook zo onmiskenbaar bulseye-raak getypeerd. De cabaretier wordt ervoor betaald. Dan ligt de hele zaal plat om de herkenning, maar in de realiteit is dat reden om je op te bossen."
Beter laat dan nooit omspoelt haar het warme bad van betrokkenheid waarvan ze de passievruchten gretig plukt om zich eraan vol te vreten. Zonder schaamte drupt de traan in haar glas, als offer aan iedereen die, net als zij, wordt miskend.
"Daarom was dansen zo fijn. Vrij zijn. Daarbuiten moet ik een rol spelen om 'normaal' mee te doen. Wie realiseert zich dat ik gevoelens heb, behoefte aan warmte, zoals ieder mens?"
"Weinigen. Wie denkt op zijn vijftigste na over wat jij misschien op je tiende wist? Aan de andere kant ben je in alle onschuld zo naïef als een bos lente-uitjes, zodat men je gebruikt als smaakmaker in hun flauwe salade. Geroosterde pijnboompit, als extra lef tegen de angst die men voor je heeft.
"Smakelijk analyse. Pa gaf ooit toe dat ze mij aan mijn lot over hebben gelaten en dat het verkeerd was te denken dat ik het altijd wel alleen redde, niets nodig had. Maar als ik niet oppas, maakt het negatieve onverschil om me heen me depressief. Weet jij hoe het kan dat ik zo geboren ben?"
"Meid, jouw horoscoop staat barstensvol eenzaamheid en dat wij elkaar opnieuw zouden ontmoeten las ik er ook in." Ze vraagt verrast hoe hij aan haar horoscoop komt en blozend geeft hij toe hem gemaakt te hebben toen ze vijftien jaar later voor de dansdemonstraties trainden.
"Daarom moest ik weten hoe laat je geboren was, maar je vroeg niet waarom."
"Natuurlijk niet. Ik keek wel uit. Jouw gramschap op de hals halen? Liever niet."
"Waarom zou ik kwaad worden? Vragen staat toch vrij?"
"Oh ja? Paul, mijn vragen worden te vaak opgevat als hints. Over een oordeel dat ik zogenaamd heb. Roept men dat ik niet zo'n capsones moet hebben, dat ik mijn plaats niet ken en niet moet denken dat ik beter ben. Dan weet ik genoeg; er zit een minderwaardigheidscomplex tegenover me."
"Kijk poezemuiske, dáárom zijn we hier. Niets wraak." Hij kust haar op haar wang en duwt haar speels van zijn bed. "Omdat men zijn eigen spinsels invult gaan wij, samen sterk, dat ter lering en de vermaak in ons voordeel gebruiken om God in Frankrijk te spelen. Welterusten mopselkont, morgen aan de slag." Ze slaapt al na twee minuten.
feedback van andere lezers- Mistaker
Heerlijk om te lezen.
Mijn bezoek is tóch gekomen, een dag later. Ben nu al uitgeput joh!
Groet,
Greta
Dora: Oeps, sterkte dan... groet van mij - koyaanisqatsi
Ik blijf erbij: Eusje maakt(e) het zich veel moelijker dan het (al) is.
Maar dat is 'part of the story' natuurlijk...
Dora: Uiteraard, de opbouw is ietske ingewikkelder in een langer verhaal dan in het kort. Bedankt wel voor je trouwe lezen. Momenteel is het al rete-spannend, maar daar ben je over een tijd aan toe...
Hier wist ik nog niet hoe en wat, naar welke climax het toe ging, maar dat begint inmiddels wel al te dagen... - bessy
al schrijvend ontstaat het verhaal
lezen blijft een verrassing
waar gaat het naar toe
tot morgen
bessy
Dora: Schrijven ook... wat maken ze vandaag mee?
Dank je Bessy - Wee
Oef, dat uitkijken met vragen stellen uit angst dat ze als hints
(en helemaal fout) worden opgevat is zó herkenbaar! Wat
slaan ze terug als antwoord? Wat zijn de gevolgen?
Maar kijk, aan Paul heb je wat :)
(Ben jij ook zo'n slechtslaper? Ik zag je die nacht online en dacht:
hé, ook een nachtwoeler, lekker eensgezind. Ja, dat was mooi,
even veraf dichtbij.)
Dora: Dank je Wee. Die avond was het weer eens vééheel te laat. En die Paul? Een uitkomst. De schrijver schept iemand die betrokken is en meedenkt. Dat maakt het leven gezelliger. Zo kun je dingen delen die men in het echte leven liever niet horen wil.
|
