Volg ons op facebook
|
< terug
'HET' cirkelt
Paul trekt vrijetijdskleding aan en zet de rechte stoeltjes buiten. Plus het nachtkastje voor de glazen en hun inklapbare reisasbakje. Hij is ontspannen, het observeren begint. De eerste rook van zijn sigaret kringelt hun kamer binnen. Oh mjammie, heerlijk, denkt Eus. Andermans sigaret, het nadrukkelijke aroma van die allereerste trek... Enkel die éérste sliert, bij de volgende is het al over. Restant van thuis, met pa alleen, fijn, vertrouwd, rust zonder domme eisen. Dertien was ze toen ze met hem alleen in de auto zat.
Pa kondigde aan dat ze tegen hem geen 'u' meer hoefde zeggen. De ongemakkelijk mijlpaal leek een compliment. Ze stotterde blozend dat ma er niet van gediend zou zijn. Hij schokschouderde. Het had ook iets van verlies en ze stamelde dat ze dat nu nog vreemd vond. Hij drong niet aan. Ze verzweeg dat ze hem als vader nog te veel nodig had naast het ijzeren regime dat ma over iedereen had uitgevaardigd. Ze 'vergat' het voorstel, kreeg soms een gedachtenflits die ze afwoog, maar zolang het goed voelde bleef het voor beide ouders 'u'. Ze schrok hevig van de manier waarop HET doorbrak. De aanleiding was belachelijk.
Pa had geld in de hand toen hij haar apart nam en overviel.
"Hapjespan? Wat krijgen we nu?" Ze was te perplex, enorm teleursteld. Dit was haar vader onwaardig.
Zo had hij hen niet opgevoed! In de overtuiging dat hij eerlijkheid verwachtte, was ze automatisch fel.
"Begrijp ik het goed? Moet IK zoiets uit UW naam voor ma's verjaardag kopen? Waarom in Godsnaam?"
"Omdat ze hem hebben wil," zei hij doodgemoedereerd, raar gelaten. Er stierf iets af, voelde ze.
"Pa! U heeft mij geleerd niemand voor mijn karretje te spannen! Altijd ZELF iets PERSOONLIJKS voor je liefje te zoeken. Zeker niets om mee te W E R K E N. Ha-hapjespan, toe zeg." Sinds haar vijfde haatte ze hoe ma iedereen manipuleerde. Hij wist dat als géén ander, maar stak toch het geld dwingend naar voren.
"Ja, maar Euske, ik weet niet welke en zo en trouwens...jij kookt immers altijd." Het klonk te zielig. Dit was het absolute kinderachtige toppunt! Ze besloot in één seconde. Voor deze ongein leende zij zich niet.
"Jij bent toch niet wereldvreemd, pa? Makkelijk uitgevallen, vind je niet, om mij hiermee op te zadelen? Het idee, een stomme pan notabene. Jij bent met ma getrouwd, ik niet. Koop jouw cadeau maar mooi zelf."
Ze was vastberaden op haar hakken omgedraaid en liet illusies achter in de stille piepkleine keuken.
Het kan raar lopen. Op mijn vijftiende was ik in één tel gelijkwaardig. Onwillekeurig glimlacht ze, klapt de laptop dicht, bergt de formulieren op en schiet in haar soepele vakantiebroek. En nu? Een heel leven later verheft ze met Paul manipulatie, het spel met gevoelens en invullingen tot 'kunst'.
Buiten schenkt ze wijn in om te klinken op wat komen gaat. Zenuwachtig is ze niet meer. De benodigde gegevens zijn vergaard en naast haar 'eega/ collega' geniet ze op de stoep van haar goudgerande extra lange Marlborootje. De droge Bordeaux loopt soepeltjes naar binnen. Huiselijke tafereel, compleet met het doosje gemengde nootjes. Toevallige passanten, vooral vermoeide vertegenwoordigers, krijgen een beeld van een ouder stel, dat na een dagje toeristisch rondneuzen de tijd tot aan het diner uitzit.
Als ze het restaurant binnenkomen grijpt de baliemedewerkster de telefoon en Eus merkt dat het bedienend personeel begint te smiespelen. Deze keer gaan ze aan het raam zitten van waar ze de ingang in de gaten kunnen houden. Nog voor ze zich goed en wel hebben geïnstalleerd, staat de serveerster naast hen. Ze kiezen van het schoolbord aan de muur een entree plus maaltijdsalade en zien van een begeleidend wijntje af. Het bronwater met bubbels wordt op stel en sprong gebracht op hetzelfde moment dat de dikke manager binnenkomt. Eugenie kijkt verliefd, neemt Pauls handen in de hare en brengt lispelend verslag uit.
"Hij gaat een gefluisterde discussie aan met het vrouwtje dat onze reservering voor Dieppe regelde. Jammer, niet te volgen waarover. Hij drifkikkert met een steeds roder hoofd, gesticuleert druk en zij haalt de schouders op. Een beetje bullebak. Zij krijgt kennelijk op haar kop, wordt verontwaardigd en schudt haar hoofd. De andere serveerster loert er ook naar. Nu beent de baas boos naar de keuken."
"Ik heb het idee dat ze met iets in hun maag zitten, haha." zegt Paul terwijl hij haar hand streelt en er een kushand op drukt. Al snel staat de manager aan hun tafel om te vragen of alles naar wens is. Daarna brengt hij hoogstpersoonlijk de bestelling. Uiterst hoffelijk, bijna knipmessend.
En zij? Doen met stalen gezichten of dit de normaalste zaak is. Wat onzeker verdwijnt de man in zijn slecht zittende pak. Nog net niet in de achteruit, maar wel te diep buigend. De jongen van het onderhoud is opgepiept en verdwijnt gehaast na wat aanwijzingen.
"Er is zeker ergens een lamp kapot of wordt in kamer 33 een peertje verwisseld? De salade is deze keer wel erg goed gevuld, vind jij niet?" Paul vraagt het met plezierige samenzweerdersblik, die lijkt op een vertrouwdheidje met zijn vrouw. Kennelijk heeft hij geen last van trillingen die Eugenies maag befriemelen. Spanning, fijn als bij een goed geschreven boek waarin je door moet lezen… Ze knikt vriendelijk naar de dikdoende manager, die met de ziel onder de arm loopt en al vijf keer naar haar gelachen heeft.
"Geduld is een schone zaak. Camembert en wijn hebben ieder hun eigen 'gaarpunt'," fluistert Paul als ze vertrekken om op de kamer de voorbereidingen voor morgen door te spreken. Als er tenminste niet... Ze kunnen echter vertrekken zonder te worden aangesproken.
feedback van andere lezers- koyaanisqatsi
Ik vertrouw ze niet, die twee...
Dora: Goed zo... - bessy
ik vind HET lekker lezen, spanning ook, wat ik er van denk ...... na de hapjespan denk ik dat het de cullinaire kant opgaat, dacht ik trouwens ook na de aflevering dat Eus en Paul de keuken in keken
je laat de lezer in het onzekere, houd ik wel van, het verhaal is pas begonnen
Bessy
Dora: De spanning, die moet er inderdaad wel inblijven. Dank je, Beske. Morgen vertrekken ze naar Dieppe, met of zonder de knuppel in het hoederhok of de gesloten cirkel - Wee
Het krijgt ook steeds meer vorm.
Dora: Gisteren was ie iets te lang. Nadat jij hem al gelezen had ging de laatste strofe eraf en ineens kringelde die sigarettenrook binnen... Leuk proces als het onder je handen groeit, zijn eigen vorm krijgt, dank je Wee... - Mistaker
Lekker om te lezen, jammie.
Groet,
Greta
Dora: Dank je, jammie jammie
|
