Volg ons op facebook
|
< terug
'HET' puzzelt
Ze ploffen met de grasgroene enveloppe op bed en koesteren hun verlate surprise. Plotseling piepjong, twee nieuwsgierig opgewonden kinderen die 'schatgraven'. Ongeduldig op de vingers gekeken door zijn vriendinnetje peutert Paul voorzichtig de zorgvuldig dichtgeplakte enveloppe open en trekt er een dubbelgevouwen vel uit. Cremekleurig dik papier. Ongelinieerd. Geen briefhoofd. Enkele met de handgeschreven Franse zinnen die aan het eind naar beneden buigen. Kinderlijk handschift danst in donkergroene vulpeninkt. Veel moeilijke woorden. Getekend: Alex Pompiers, manager d'hotel B. sur M.
Aan de hand van het woordenboek ontcijferen ze dat het om een afspraak gaat. Bij ene P. le Grand. Om 20.00 uur verwacht hij hen, 's il vous plait, in hotel "Le Parvenue Rouge" aan le rue blabladiebla 201 te Dieppe. Men wil een voorstel doen waarvan men hoopt dat zij het zullen aanvaarden. Tevens spreekt Alex de verwachting uit, dat de medewerkers van firma AIH deze regeling passend achten en positief zullen waarderen. Met vriendelijke groet… …. De dato … …
Ze kijken elkaar verbouwereerd aan en vallen languit achterover. Welke regeling, haha. Hun lach is tot in de receptie te horen. Al snel komen ze bij hun positieven, zich realiserend dat het menens is. Dat ze bij de eerste poging al succes hebben, dat hun plan werkt, dat een bejaard echtpaar zich niet laat gaan als een stel halfwas pubers. Rechtop geveerd vallen ze stil; Het komt er nu op aan!
Vanaf dit moment moeten ze zakelijk beschaafd blijven. Dat besef stuurt ijssplinters door haar bloed en ze kijken elkaar lang aan. Alsof ze ieder voor zich hun ingestudeerde rol memoreren. Zonder een spoortje aarzeling op elkaar vertrouwen. Op acteertalent. Improviseren, elkaar aanvoelen, aanvullen, steunen, helpen. Ook zonder onderling overleg.
"Nog zes uur te gaan," zucht ze en stopt trillend de brief terug. Wat niet lukken wil. Het stugge papier glijdt niet meer op de plek en Eugenie onderzoekt wat er in de weg zit. Ze geeft een gilletje, hijgt en zet zulke grote ogen op dat Paul schrikt. Wat heeft ze gezien? Met een plechtig gebaar haalt ze het te voorschijn. Een bankbiljet. Vijfhonder Euro.
Gebiologeerd staren ze ernaar. Razende harten en open monden. Ze horen hoe het knispert als ze ermee zwaait, het verfrommelt en weer glad strijkt. Paul grijpt het uit haar handen en houdt het tegen het licht. Het lijkt echt. Worden ze omgekocht? Vóórdat het voorstel op tafel ligt?
"Oh jeh, hier moet ik wel even heel goed op puzzelen," piept ze schor en hij knikt.
"Jazeker. Verstevigt dit geld onze positie of maken we ons dan makkelijk chanteerbaar?" murmelt hij. Hij staat abrupt op en poot de stoelen buiten om een sigaret te roken. Het succes komt hem te snel. Ze moeten oppassen, weet hij, want ze zijn wel voorbereid, maar niet hierop. Ze gaan zich begeven op terrein dat hun tegenspelers kennen, maar zij niet. Eugenie komt ook met gespannen schouders en pakje Marlboro naar buiten. Onelegant valt ze op haar stoel. Van de weeromstuit vergeet ze de benen onder haar nette rokje over elkaar te slaan. Gelukkig zijn er op dit moment geen pottenkijkers.
"Laten we rustig bedenken wat er achter onze rug kan zijn gebeurd, in het hoofd van die Alex kruipen. Wat zou jij doen als je erachter kwam dat wildvreemde lieden je hotel bespieden?"
"Dat ligt eraan of ik een schoon geweten heb?" reageert Eugenie automatisch.
"Het is duidelijk dat hij dat niet heeft want hiermee laat hij zich kennen. Hij weet dat er stront aan de knikker is. Alleen niet precies wat. Kennelijk heeft hij wel een idee, zodat hij bij voorbaat met geld smijt."
"Maar, eh... dat gebeurt toch vaak? Afkopen. Een blunder verbloemen. Uit angst voor de baas of om niet af te gaan tegenover je mindere? Weet ik veel." Eugenie denkt mee. Paul hoort haar echter amper, puzzelt hoofdzakelijk in zichzelf. Ze doet een nieuwe poging.
"Ik zou me niet druk maken, toegeven fout te zitten en de represailles accepteren."
Paul schiet daar niets mee op, zegt hij.
"Zet jezelf uit, Eus. WIJ vinden een fout geen probleem… Alex kennelijk wel, maar wat drijft hem?"
"Ik vraag me héél andere dingen af, Paul. Waarom zonder briefhoofd?"
"Inderdaad. Ook een goede insteek, Eus. Waarom schrijft hij het met de hand?"
"Opdat er anders in de hotelcomputer een bestand van bestaat?"
Paul ligt, aan zijn afwezigheid te zien, als detective in de clinche met het motief.
"Waarom laat hij het niet eenvoudig op zijn beloop? Hij had er voor kunnen kiezen het zogenaamd niet gemerkt te hebben en het probleem lekker naar de volgende manager door kunnen schuiven. Maar nee... Hij schakelt iemand anders in en denkt met geld iets te bereiken. Wat? Waarom?"
"Omdat hij een streber is? Omdat ze onderling verantwoording aan elkaar hebben af te leggen? In competitie zijn? Bang zijn voor de grote baas? Omdat zijn vrouw op het punt staat te bevallen? Of wat. Weet ik veel. Nee Paul, ik laat het invullen aan jou over want ik raak verdwaald in alle mogelijkheden." Ze gaat naar binnen en zet de waterkoker aan om thee te zetten. Gelukkig hebben ze nog vijf uur om hun strategie te bepalen.
feedback van andere lezers- koyaanisqatsi
Wie zich bespied voelt krijgt mijns inziens automatisch een slecht geweten. Maar misschien ligt dat wel aan mijn paranoïde aard... ;-)
Dora: Hahaha, jahaha, wie weet... dank je weer - Wee
Blackmail in een grasgroene enveloppe.
Maar waarom?
Dora: Omkoperij, alleen warvoor? HET drijft op andermans vooringenomenheden, op de reacties en aanpak van de tegenspelers...
Dank je weer Wee. - bessy
vijfonderd eurootjes..... snel verdiend hoor!
Ik kom toch weer bij mijn eerst gedachten over HET plan maar houd deze nog even voor mijzelf...
Le reu de "blablieblabla" zou ook gewoon een serieuze naam kunnen hebben.
bessy
Dora: En dat verdiend hebbende zonder dat iemand zogenaamd weet wat ze doen, voor wie en waarom... Dank je Bessy - Mistaker
HET leven zoals het kan zijn...
Ja heb mijn moeder doorstaan haha, en eigenlijk viel het nog mee. Ben maar twee keer wanhopig geworden en had geen sterke drank nodig ;-)
Groet,
Greta
Dora: Haha. HET leven zoals het kan zijn...
Sank je wel.
|
