Volg ons op facebook
|
< terug
'HET' is onbeleefd
De wekker is gezet. Met de nasmaak van kersenlikeur, die geil over bollen volromig vanilleijs druipt, schenkt een broodnuchtere Paul zijn Bordeaux in. Eugenie kruipt giebelend volgegeten met Martin Blok in bed. Zijn column over de vuurrode betonmolen, die de beoogde uitwerking mist is, haha, monsterlijk herkenbaar. Nog vóór de nieuwe dag aanvangt vallen haar ogen dicht met haar wang op de opengeklapte Martin. De bladzijde met de anekdote over de afstervende zuivelafdeling van de Supermarché in het Franse dorp krijgt daardoor een scherp gevouwen ezelsoor… Bij Paul gaat een half uurtje later ook het licht uit.
Terwijl hun wittebroodsneetjes in de rooster opkleuren, kiest hij één van de twee voorverpakte marmelades en wil kaas of ham voor hen beiden meenemen. De kaasschaal is leeg hoewel het ontbijtbuffet nog een uur open blijft. De laatste ham wordt door zijn voorgangster van de schaal geprikt. Hondsbrutaal. Paul schudt onwillekeurig zijn hoofd als ze wegloopt. Hoe asociaal. Vijf golvende dikke vleeslappen, die breed over haar bord hangen, heeft ze ingeslagen. Nu is hij wel benieuwd of er iets wordt aangevuld. Gelukkig is de koffie heet en sterk. De serveerster, ze is een beetje scheel, draait onzeker haar ronde door de zaal. Om tafeltjes leeg te halen en er met een grauw vodje overheen te aaien. Ondanks dat er nog een aantal gasten langs het buffet schuifelt blijven de ham- en kaasschalen maagdelijk bloot. Niemand protesteert over het brood.
"Zal ik voor mijn mannetje dan maar een schotel mangopartjes halen? Of heb je liever een kommetje yoghurt met zuidvruchtenmoes?" vraag ze plagerig zijn hand strelend, toneelmatig koket.
"Eus… als dat prutje is zoals de jus d'orange, die van de goedkoopste plank bij Leclerc komt, neem ik liever nog een lel stokbrood. Daar kun je tenminste op naar Nice rijden. Met slappe banden en lange tanden, er zit geen knapperig kontje meer aan. Nee, als rechtgeaard inspecteur ben ik niet echt tevreden. Jij?"
"Nou vraag ik u af, mijnheer Sjarofsky, waar mot ut met ut hotelweze nar toe as we zo krities benne?"
"Dat mot de mams allemaal opnotere bij de categorie ontbijtboel."
"Zoveel plek heb moeders der niet voor uitgereserveerd, meneer."
Ze hebben het naar de zin, er valt aardig wat te noteren over de service en het te kort aan broodbeleg.
Eugenie tikt de gegevens van het form. 2a=le dejeuner, in bestand 'Dieppe' als een bescheiden klopje op de buitendeur hun aandacht vraagt. Verbaasd doet Paul open en stumpert iets in steenkolen Frans, wat opmerkelijk is. Hij kan beter met de taal uit de voeten dan Eugenie. Het bezoek staat op zijn strepen en 'haar man' sluit even later opvallend voorzichtig de deur, alsof zij slaapt en niet gewekt mag worden. Zwijgend gaat hij op bed zitten met een enveloppe in de ene plus een fles rode wijn in de andere hand. Ze weet niet of hij acteert, maar zijn hoofd lijkt ineens op dat van een verdwaalde blinde schildpad. Hij bestudeert de ingelijste poster die en masse is ingekocht; hij hangt in iedere kamer.
"Krijgen we nou wéér geld toegestopt?" vraagt ze lachend, maar hij zwijgt, kijkt peinzend in het niets.
"Wacht, ik maak dit eerst af, dan kan ik het opslaan." Zonder een woord verdwijnt Paul abrupt met stoel en asbak. Met de bokkenpruik op, lijkt het. Eugenie is verbaasd, zo kent ze hem niet. Is hij kwaad om iets dat zij deed? Wat dan? Heeft hij, meester der koelbloedigheid, moeite met deze ontwikkeling?
'Op de stoep' in de schaduw van de galerij op de eerste verdieping roken ze. Eus zucht want Paul speelt stommetje. De nadrukkelijke uitnodiging van mijnheer Le Grand is deze keer hoogstpersoonlijk overhandigd, wat haar in tweestrijd brengt. Hem niet. Wat nu?
"Hij wil dat we die wijn waarderen als blijk van erkentelijkheid en we kregen de hartelijke groeten. Wel, hij van mij ook. Toen ik zei geen behoefte te hebben aan een speciale behandeling wilde hij van geen wijken weten. Deze kerel is niet makkelijk plat te kletsen, Eus, juist daarom kan hij wat mij betreft de pot op."
"Totaal negeren is onbeleefd, Paul. Dat kan ik niet hoor."
"Waarom niet? We spraken gisteren af niet toe te happen. Of ben je nu al afvallig aan je eigen plan?"
feedback van andere lezers- koyaanisqatsi
Uitgekookt zijn ze toch wel, die twee. Zou prima filmpje kunnen opleveren, dit verhaal.
Dora: Oef, wat een leuke feed, DANK je wel , ik zit achter de knoppen te gloeien... - Wee
Hm ... waar gaat het naar toe?
Dora: Ja, 24/7 bij elkaar op de lip borrelt er uiteraard ook wel eens iets anders dan Bordeaux en Kirsch... Dank je wel Wee - bessy
Paul schenkt bor(d)eaux...
dus toch... control freaks alsof en daar hun brood mee verdienen denk ik....
ik blijf lezen
bessy
Dora: We zullen zien, er zitten meer lagen in de doos met bonbons...
Wellicht zitten de lekkerste snoepjes wel onderop.
Maar wie weet in deze, wie HET hier waarmee controleert?
Dank je meis... - Mistaker
Knap geschreven verhaal over deze intrigerende lui.
G
Dora: Dank je Greta...
|
