|
< terug
Een fontanel of twee
Niemand zal er bij stilstaan. Zelfs geen hond. De fontanel. Het is een opening tussen de delen waaruit de schedel is opgebouwd (de schedelbeenderen). De meeste pasgeboren kinderen hebben twee fontanellen: de grote en de kleine fontanel. De grote fontanel (die de vorm van een ruit heeft) ligt vlak boven het voorhoofd, de kleine fontanel (die de vorm van een driehoek heeft) ligt ter hoogte van de kruin. De reden dat de schedelbeenderen openingen ertussen bevatten, heeft te maken met het feit dat tijdens een bevalling de schedel door het bekken heen moet. De schedel is het deel van het kind met de grootste diameter. Dat wil zeggen dat dat deel bepaalt of het kind door het bekken heen kan of niet. Als er ruimte is tussen de verschillende schedelbeenderen, is er de mogelijkheid om de diameter van de schedel wat te verkleinen, namelijk door de schedelbeenderen wat over elkaar te laten schuiven. Dit fenomeen wordt moulage genoemd.
Van de fontanellen wordt door verloskundigen, huisartsen en gynaecologen dankbaar gebruikgemaakt als oriëntatiepunten. Als er inwendig gevoeld wordt naar het hoofd van het ongeboren kind, kan de ligging van het hoofdje bepaald worden aan de hand van de ligging van de verschillende fontanellen. Bij baby's vormt de fontanel een kritieke plek, omdat de hersenmassa erachter veel minder goed beschermd is. Bij het volgroeien van de schedel wordt de fontanel gesloten.
De fontanel groeit helemaal dicht rond de leeftijd van 12 tot 18 maanden. Een holle fontanel kan duiden op uitdroging. Een bolle fontanel kan duiden op verschillende normale dingen, zoals kauwen, persen of huilen. Als de bolling aanhoudt, wordt aangeraden een dokter te raadplegen. Dit kan namelijk veroorzaakt worden door onder meer bloedingen of infecties.
Tot zover de technische uitleg, zonet gehaald bij Wikipedia. Ik had ook bij mijn huisarts kunnen langsgaan voor de info, doch die man wil geld zien.
Vannacht, tijdens een lange babbel met mijn allerliefste vriendin, stak het gegeven plots de kop op. Eerst lag ik mij af te vragen of de fontanel werkelijk een soort opening was. Iets als een gat. Ik stelde Marleen dus de vraag hoe dat zat. Vrouwen weten sowieso altijd meer over dat soort dingen. 'Hoe groot is die opening dan?' vroeg ik. 'Kan je daar bijvoorbeeld een kaars insteken, zoals in de kandelaar op de hoge kast beneden?' De lieverd kreeg er bovenmaats de slappe lach van. 'Lukt het vanwege de kleinere omvang misschien beter met een verjaardagskaarsje?'
Tussendoor: alhoewel beiden atheïst, we waren in de vooravond aanwezig op een gebedswake voor de overleden broer van een goede vriend met Afrikaanse roots. Tijdens het gebeuren mocht deze Augustin een kaars aansteken ter nagedachtenis van zijn thans aflijvige broer. Gelijk merkte ik op dat deze specifieke kaars wellicht enkele maten te groot zou zijn om in een fontanel te zetten.
Een hele uitleg kreeg ik. Het was inmiddels al ruim over middernacht. Toch liet het ons niet los. Vooral mij niet. Ik bleef doorbomen op het onderwerp. 'Zo'n wit theelichtje, zou dat gekund hebben?... Of zou een naar eucalyptus geurend lichtje in hetzelfde formaat stijlvoller zijn?'
Plots reageerde ik op de duiding met de opmerking: 'Schat, ken jij die slogan nog van een of andere winkelketen? Van GB destijds, geloof ik.' Zes seconden bleef het stil naast mij. Ik had meteen een variatie klaar. 'Dat moet zoiets geweest zijn als,' gaf ik aan, 'als: *Fontanellen, je moet ze verdienen.*' Mijn lieverd schoot andermaal in een danige lachbui. We gierden samen. De kat die al of niet het bed deelt, nu dus wel, richtte tersluiks het hoofdje enkele seconden op. 'Geloof zelfs dat die quote nog een cijfer bevatte,' ging ik nagiechelend verder. 'Denk dat het hier het telwoord 100.000 betrof.' 'Inderdaad, dat zat er in,' reageerde mijn schattebout. Even was er weer een stilte. 'Weet je', zei ik, 'laten we afsluiten en de nacht ingaan maar niet zonder dit standpunt: *Fontanellen, je moet ze verdienen. Maar 100.000, 't is net iets te veel van het goede*'
We werkten het dekbed over ons heen. We kropen in de lepeltjeshouding. De doorgegeven warmte deed de slaap komen. Poezie, de ros-witte kater was het eerst wakker. Zo omstreeks vijf voor twaalf. Als alle normale katten reeds uren bezig zijn met niks, onder het motto: wij breken er onze fontanellen niet over.
feedback van andere lezers- Wee
Jouw stijl smaak ik wel :)
x
ERWEE: Er komt dan ook heel wat uit mijn strikt persoonlijke fontanellen. *lol*
Toch weer zeer bedankt voor de lezing.
|
