Volg ons op facebook
|
< terug
'HET' verwent
Rouen zegt hen weinig, hun hoofd is er niet bij. Het weer blijft benauwd, bedompt en de lunch inspireert niet. Het geduld ontbreekt om er een museum aan te doen. Al was de stad wonderschoon geweest, dan nog had het hen niet gefascineerd. Tijdig aankomen in het volgende hotel lijkt belangrijker en ze rijden er zonder problemen naar toe. Pal aan de weg, niet ver uit het centrum, lijkt het luxer dan zijn soortgenoten hoewel de bouw hetzelfde is. Dromerig in het groen tegen de heuvel geplakt doet het bijna aan als een Zwitsers wintersportchalet met de roodhouten balkons. E & P geven meteen een 'uitstekend' voor ligging en onderhoud. Enkel de cliché-veelkleurige Oostenrijkse bloembakken ontbreken. Het grillrestaurant, dat normaliter op steenworpafstand staat, is hier nergens te bekennen.
Paul blijft bij de auto als Eugenie incheckt.
Met kittige klakjes stapt ze naar binnen en heeft meteen spijt het jasje van haar mantelpak niet te dragen. De ogen van de receptioniste zuigen zich vast aan het logo op haar borst. Ik zou denken dat jij mijn bh-maat meet, ergert het Eus. Annabelle, volgens de batch, is midden dertig, niet moeders mooiste maar lijkt capabeler dan haar rang doet vermoeden. Ze weet echter geen raad met de middelbare zelfverzekerdheid voor haar balie. Uitvoerig raadpleegt ze de computer, algemeenheden murmelend die kop noch staart vatten. De tafeldekkende serveerster gluurt te vaak naar de nieuwe gast, alsof deze iets heeft gedaan dat de moeite van het memoreren waard is. Eugenie krijgt er de kriebels van, verwacht met een smoes te worden weggestuurd, maar daarop heeft ze het antwoord al klaar: er staan pas drie auto's op de parkeerplaats. Uiteindelijk vraagt Belle in gebrekkig Engels om de creditkaart. Dat ze die niet gebruikt schijnt reden om druk uit te oefenen. Alsof men zonder zo'n ding niet welkom is? Ze laat zich niet gek maken en houdt stand. Cash/contant\echte flappen moeten voldoen, herhaalt ze vier keer waardoor geharrewar van expres gemaakte 'misverstanden' op niets uitloopt. Annabelle geeft het op en steekt haar schouderophalend sleutel drieëndertig toe, voor de begane grond in het midden van het gebouw.
Inmiddels staan de trolley's en beautycase buiten. Op één been tegen de auto geleund, staart Paul naar de man die verderop heen en weer loopt met zijn GSM. Zojuist aangekomen, laat hij de receptie links liggen. Een aantrekkelijke vent, ziet Eugenie en weet dat dit snoepje van de week, met de weelderige bos ravenzwart haar en zijn soepele Armani, bij Paul opgewonden hormonen lospeutert. Over dergelijke zaken hebben wij ons thuis niet uitgesproken, realiseert ze zich ineens en besluit het er met 'manlief' over te hebben, want als zij... of hij...
Zij zitten a-rierre, waar het in de schaduw frisjes is. De geasfalteerde gaanderij grenst aan een anderhalve meter hoge graswal, waarachter oude bomen een grote villa aan het oog onttrekken. Spelende kinderstemmen klinken daar. Geluid van verkeer op steenworp afstand wordt er wat door getemperd en met een beetje fantasie lijkt het of ze in een afgelegen bos logeren. Bij binnenkomst is duidelijk dat ze zijn verwacht. Naast de waterkoker staat een fles Medoc met twee onzinnig grote glazen. Er zijn de gebruikelijke voorverpakte koekjes, theezakjes en vetpapieren bekers, maar vandaag pronkt ook een pront mandje stokbrood met kruidenboter, olijven en noten in vierkante witte schaaltjes op een extra dienblad.
"Hebben ze ons afgeluisterd of wat? Het stokbrood is vers, nog warm Paul. Lezen ze soms al onze opmerkingen of kun je dit nog toeval noemen?"
"Zou er iemand zijn die Nederlands spreekt? Vast niet. Ver gezocht, Eus. De tegenpartij spinselt, vult hun eigen slechte 'geweten' in," schokschoudert hij. Ondertussen inspecteert hij de badkamer, waar op het eerste gezicht alles in orde lijkt. Ze installeren wekker, laptop, werkkleding, slaan hun bed open en leggen het nachtgoed klaar. De extra priviléges werken op de zenuwen. Al doende besluiten ze vanavond niet in het hotel te dineren. "Even iets anders zien dan 'Uni-formica-design'," spot Eus. "Het verveelt mateloos. Overal hetzelfde moderne saaigrauw met muisgrijs, accessoires in vermiljoen en groen."
Paul zakt in het bad als zij de laptop opent. Met gemengde gevoelens maakt ze de nieuwe map aan.
"Conclusie: De directie weet dondersgoed dat het schort aan service en kwaliteit."
"Badschuim is heerlijk Eus, dat moet gezegd. Ik denk dat de kamer boven ooit waterschade heeft gehad. Door de hoek van het plafond zitten schimmelresten."
"Wordt genoteerd, baas. Fijn dat we nou eens NIET in Centre Industriël zitten, vind je niet? Makkelijk met het winkelcentrum aan de volgende rotonde. Ik verheug me op een dikke biefstuk van de haas, of zo. Wat doen we trouwens als één van ons een lekker ding tegenkomt?" Uit de badkamer pruttelt stout gegrinnik... het verdachte ondertoontje betekent dat ze elkaar begrijpen.
feedback van andere lezers- koyaanisqatsi
Tsss... De gluiperds...
Dora: Wie, wie oh wie - mephistopheles
Medoc en een vers stokbrood, dan heb je dat grill restaurant niet meer nodig
Dora: Maar morgen blijkt pas wat die Medoc met hen doet... dank je Meph. - bessy
was een dagje weg en ga nu meteen doorlezen
het is een knap verhaal, de zwarte krullebol voegt weer wat toe
ik denk dat we hem nog vaker zien wie weet
ik ben benieuwd
schimmlerestjes in de hoek van het plafond ja E &P moeten wat doen voor de kost....
bessy
Dora: Ja, hun plan moet uiteraard wel doorgang vinden, dank je Beske. Had je een leuke dag? - Mistaker
HET boeit!
Mijn bank staat er sinds gisteren, hoera!
Groet,
Greta
Dora: Fijn, dat ik je kan boeien. Het is niets anders dan jouw alerte poweem van vandaag. Haha, dat is een heerlijke authentieke scherpzinnige 'Greta'. - Wee
Ik volg het op de voet.
Zou ze wel willen toe roepen: pas toch op! :)
x
Dora: Oef, dank je wel Wee... leuke feed, dat je ook bezorgd om hen wordt.
|
