Volg ons op facebook
|
< terug
Vreemde vogels
Het is dat windstille moment van de avond, waarop het lijkt of de natuur haar adem inhoudt. De meeste vogels zitten op hun nest, de grote libelle jaagt als een minihelikopter op insecten, kikkers duiken de vijver in, een pad schuifelt naar de composthoop en onder de heg ritselt het: de egel gaat op jacht. Heel even geniet ik alleen in mijn tuin van het volmaakte paradijsje, dan verstoren stemmen de stilte.
"Moet je dat mens daar nou zien zitte op haar rolkar, ksnap nie dat ze zo'n ding gekrege heeft, ze kanne beter eerst die hond afmake. Dat beest kijk ook al ergens naa. Ik haat die beesten, ze moste mense met katte en honde op een boot zette en dan midde op zee…"
Zo te horen leunt mijn buurman Piet aan de overkant met zijn maten tegen het hek, drie kleine kleutertjes, maar dan met twee oude mannen en een dertiger. Mijn vriendin zit op haar rollator tegenover mijn tuin naar de lucht te kijken. Er hangt een zwerm muggen boven de straat en vleermuizen vliegen rondjes om zich te goed te doen en ons te verlossen van die slaapverstoorders. Ik zwaai even naar mijn rollatorvriendin en blijf staan kijken naar het avondballet. De overjarige kleuters schroeven hun stemsterkte op.
"Ik hou wel van honden als ze maar klein zijn, ik mis mijn Terry nog steeds. Ik ging altijd een sigaretje roken bij de beek, kon Terry even rennen. Nu moet ik hier gaan staan om te roken. Ik kan wel naar de beek lopen, maar op de brug hangen steeds een stel van die jongeren tegen de leuning. Hebben zeker niks anders te doen dan tegen een hek hangen en kletsen. Kijk, je buurvrouw staat ook al te kijken. Nou ze kan beter eens gaan vegen, moet je zien, allemaal blad, wat een troep. Jij een stokkie rollen Piet, jij rookt nog steeds niet knul? Hoe is je moeder, wil ze nog niet naar het bejaardenhuis? Wees maar blij dat je nog werkt. Maar ja, zonder vrouw in huis moeten we zelf ons potje koken en opruimen. Dan worden we net als Piet. Mag niemand bij ons binnen komen."
" Maar zijn tuin ziet er keurig uit, je kan zien dat ie militair was, alles mooi op een rij en geharkt zand. Toen ik vanmorgen op het busje stond te wachten zag ik Piet de boom met de plumeau schoonmaken en de heg stofferen. Doe je dat binnen ook, Piet?"
"Tuulijk nie, klaat nieman in huis, zeker die domme Achterhoekers hier niet. As de voortuin maar strak is. Deek in dienst ook. Mijn plein was glad geveegd, wask om bekend, de Rotterdamse zandschuiver noemd' ze me.
Moet je die rare plantehangers zien onder de dakrand. Ze hange d'r nu al een paar jaar, kheb er nog gee blommetje in gezien. Wie hang danou daar?"
"Volgens mij zijn het nestkastjes. Alsof er nog niet genoeg vogels zijn. Bij ons zat laatst vogelpoep op het raam. Mijn ma kwaad, man. Afschieten moeten ze die beesten."
"Op een boot met die gaste en lekker late zinke. Wat sta ze nou toch te loere, ik zie niks. Hé, je peuk is nie uit, het pampiertje van het pakkie vlieg in de fik. Gooi in hun tuin, kan de boel lekker affikken. Ken je mooi een straatje leggen, of be je't verleerd Aloys?"
"Kom nou, ik ben blij dat ik van dat werk af ben. Het zou wel veel stof schelen, er valt heel wat zand uit die bomen. Zo uit, het verbrande spul zit in de put. Kijk, er lag een tennisbal in de goot. Geef ik morgen aan mijn kleinzoon."
"Die is vast van je buurkinderen, of van dat tuig verderop, die ballen altijd hier op de hoek. Mijn moeder snapt niet dat niemand daar iets aan doet. Er komt geregeld een bal bij ons in de tuin. Zo knakken de geraniums nog kapot."
"Nou deze doet alvast geen kwaad meer. Dat mens zit er nog altijd, zou ze niks anders te doen hebben dan zitten kijken naar niks?"
"Ballende kindre, ze moste ze.."
"Ja, 't is al goed Piet, kom knul we gaan naar binnen hier is toch niets meer te beleven."
Sloffende voetstappen en een paar stevige stappers laten hun echo achter in de stilte van de nu duistere straat. Als de lantaarns aangloeien zoeft de schaduw van een uil voor me langs. De vleermuizen maken plaats voor de volgende jagers, de muggenzwerm is bijna verdwenen. In het licht van de lantaarn zie ik achter de egel twee jongen scharrelen, een paar nachtvlinders fladderen naar het licht om daar door de laatste vleermuizen te worden genuttigd.
Stampend trekt buurmans schaduw naar zijn huis, als de deur dicht dreunt, klinkt:
"Bure, ze moste ze.."
Mijn vriendin zwaait en schuifelt naar huis. Licht valt op haar tuin als de deur opengaat, een konijn schiet weg, ik hoor de deur niet dichtgaan.
feedback van andere lezers- geertje
Mooi geschreven Marja. een écht beeld geschetst.
ik vermoed dat de schrijffouten in het verhaal een weergave zijn van "spreektaal" of de gedachtengang...dialect misschien ? (ontbreken van "n" op het einde van woorden....)
het kan bijna niet anders...dat doe jij nooit.
knap ! (het allerbeste gewenst)
geertje
puk: Klopt. Het was de bedoeling het erschilin spreken van de personen weer te geven. - Aditi
Leuk verhaal en de dialoog tussen de mannen is echt een realistische weergave van de spreektaal. Ik had hier en daar wel moeite om te volgen. Dat is het gevaar natuurlijk als je zo'n stijl gebruikt.
Ik vond het contrast tussen het lieflijke tafereel van de dieren en de dialoog tussen de mannen een erg leuke vondst.
Aditi
puk: Dank je. - Ghislaine
Prima. Zeer sterke persoonlijkheden sieren je verhaal.
puk: Dank je - harmandi
Prachtige momentopname. Alleen had ik qua taal van Piet meer het gevoel dat hij een Amsterdams accent heeft en niet een Rotterdams. Vraag me niet waarom...
En ergens bovenaan staat 'dan worden we net als Piet', terwijl de spreker Piet zelf aanspreekt. Dat is volgens mij niet goed, toch?
puk: Tja, de man in kwestie was een rotterdammer, maar de schrijfster is geboren Amsterdammse. Daar zal het aan liggen.
Hij praat tegen de ander man en Piet.
Bedankt.
|
