naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

'HET' koopt

door Dora

Vrijagmorgen. Paul rekent af. Nonchalant gooit hij de enveloppe met de 'gratis verblijfsverklaring' op de achterbank en ze verlaten stilzwijgend de parkeerplaats. Vanmiddag vertrekt hij nadat ze hun nieuwe domicilie hebben betrokken. Hij denkt drie dagen weg te blijven en hoewel ze dan niet over de auto beschikt is zij van plan zich uitstekend te vermaken tijdens zijn afwezigheid.

Voordien gaan ze naar de ochtendmarkt. Speeksel loopt in haar mond van alle kleuren en intense karakteristieke mensen. Vrij onbezorgd leven grijpt haar in de klauwen, Bloemkool, aardappels en boontjes plus uien, tomaten en diverse soorten kaas uit de omgeving koopt ze in en voelt zich een volleerde Française. Paul loopt gelaten achter haar te pak-ezelen. Geniet hij zelfs hier niet van? Ook niet van de leuke mannen achter de bric-a-brac-kraam met oude radio's? Hij heeft zijn ogen in de zak, besluit ze.
Als ze eindelijk vraagt of hij blind is, waarom hij zo stil en afwezig is, fluistert hij.
"Ik vind het niet fijn om je hier achter te laten."
"Je moet nou eenmaal weg, Paul. Die paar dagen kom ik echt wel door. Vergeet niet dat ik dat gewend ben en dit huisje heeft mijn hart gestolen. Paul, ik ben er gewoon verliefd op. Een nieuw avontuur begint, het voelt als een goede ontwikkeling."
"Ja, maar nu, met dat gedoe. Die Le Grand en zo." Ze klopt hem op de arm, hevelt de plastik zakken naar hem over en loopt veerkrachtig naar de kraam van de bioslager die naast de bakker staat. Verleidelijk, ze kan de geuren niet weerstaan. Ham en reepjesvlees, rookspek plus enkele soorten onheus duur broodbeleg. Voor Paul, straks onderweg. Zo onstuimig in te kopen bevrijdt haar en ze kijkt niet op geld. Nu even niet! Nooit meer wil ze hoeven krabben en bijten om rond te komen, al is dit feest misschien maar tijdelijk... Ook bij de delicatessenwinkel haalt ze schaamteloos haar hart op. Binnen no-time zit haar mandje vol. Wijn, zoutjes, de plaatselijke specialiteit, Roses de Breton, gedroogde vruchten, karamelpasta, honing, meel en echte boter, olijfolie plus diverse pakjes huisgemaakte gekleurde pasta. Over kruiden hoeft ze zich niet druk te maken. Die staan in de kruidentuin bij het huisje, zag ze in de glanzende brochure die het VVV meegaf. Jammer dat ze die pas later las. Dat zou een bom onzekerheid hebben bespaard. De eigenaars van l' Hirondelle zijn Nederlanders. Er is internet, een schotel die Nederlandse programma's ontvangt en, indien nodig, zijn ze rechtstreeks via mail en telefoon bereikbaar. Hun website vermeldt wetenswaardigheden, evenementen in de regio, riep het glossy boekwerkje met aantrekkelijke foto's. Paul lachte gisteren zowaar tevreden. "Alles werkt samen, Paul. Alsof we in een gespreid bedje komen." Hij knikte, leek weer blij. Net als nu. Hij gniffelt om haar, hoe zij zich grenseloos overgeeft, als een kind bijna. Haar onderhuid tintelt zelfs duivels ondeugend, zegt ze. "Moet je eens bedenken, Paul...haha, dat onze belager al deze luxe betaalt."

Paul trekt zich met de zware boodschappenkar terug op het terras van café 'Jazz" als Eus de winkel met kunstenaarsbenodigdheden verovert. Ze komt er thuis in de geur van olieverf en mediums. Alle bekende materialen roepen regelrechte hebzucht op. Twee aquarelbloks, fijn en dubbelgrof, legt ze bij de kassa klaar. Met verstand van zaken pikt ze filament penselen uit de stelling. Geen 'kattentongen'. Daar werkt ze nooit mee. Plat en gepunt, in vijf maten en ze leeft zich uit bij de aquarelverfblokjes. Ze kiest alleen haar lievelingstinten voor in de nog lege waterverfdoos. Het opwindende nieuwe gevoel dat oude passie haar terug heeft gevonden blaast een blos op de wangen, strooit sterren in haar ogen. Paul ziet het meteen als ze bepakt en bezakt naast hem in de stoel ploft. Geluk werkt aanstekelijk positief, hij lijkt iets van de oude toeschietelijkheid terug te hebben.
"Heb jij ook gemerkt dat de sedan noch de Jeep ons volgt?" stelt ze overmoedig vast.
"Ach, die lui zijn ook niet gek. Ze hebben immers gehoord dat wij drie weken opgeborgen zitten. Lekker weggewerkt op die berg, zullen ze wel uitgeroepen hebben en nu heeft de baas hen teruggeroepen." Dat had ze zelf natuurlijk ook wel kunnen bedenken. Op de valreep koopt ze nog een krant en wat magazins. Hun bergavontuur staat op het punt om in alle hevigheid los te barsten.

feedback van andere lezers

• koyaanisqatsi
  En daar (op de berg) lopen ze Heidi tegen het lijf?? ;-)
  Dora: Hi hi, mooi nie... dank je
• bessy
  lekker hé deze aflevering
  alhoewel ik weet wat Paul uit gaat vogelen
  Beske
  Dora: Oh ja? Wat dan? Eus weet nog van niks...
• Wee
  Zó hoort vakantie te zijn. Ik word er zelf hebberig van, haha.
  Leest het niet logischer dat ze veerkrachtig naar de kraam
  van de bioslager loopt? Omdat ze dáár koopt?
  
  Dora: Als jij het zegt... doen we dat haha, dank je wel