Volg ons op facebook
|
< terug
De ongecensureerde Marcus Antonius (4)
Toen het avond was, bracht Antonius een bezoek aan Calpurnia, Caesars weduwe die hem de documenten van haar vermoorde echtgenoot overhandigde om te vermijden dat iemand anders deze in handen kreeg. Calpurnia was nog maagd geweest toen ze met Caesar de huwelijksverbintenis aanging en ze voelde zich diep bedroefd over de recente gebeurtenissen. Hoewel haar man een rokkenjager van onverbeterlijk makelij gebleken was, had ze veel van hem gehouden en zijn escapades grotendeels door de vingers gezien. Huwelijken in de bovenste lagen van de Romeinse beau monde dienden voornamelijk als politieke bindmiddels en waren zelden op zoiets triviaals als liefde gebaseerd, waardoor ze ondanks haar gevoelens ten opzichte van haar man zijn buitenechtelijke activiteiten gedragen had met een waardigheid die een goede patricische betaamde. Maar op de één of andere manier had ze nooit kunnen verkroppen dat Caesar zijn oog op Cleopatra laten vallen had, die ze verachte tot in haar diepste wezen. Toen ze aan de weet gekomen was dat haar overspelige echtgenoot zelfs een kind gemaakt had bij deze Oosterse rivale, was er iets geknakt in haar.
'Hij verloor zijn verstand toen hij met haar in bed dook,' zei Calpurnia met een stem die de intensiteit van haar frustraties verraadde, 'die rivier met zijn soldaten oversteken om zijn dignitas te redden was één ding maar een nakomeling krijgen bij dat serpent was zijn grootste stommiteit.'
Marcus Antonius, die door de majordomus binnengelaten was, had Calpurnia getroffen bij het opgebaarde lijk van Caesar, dat binnen enkele dagen gecremeerd werd. Ze was gehuld in een zwart gewaad en haar lange, krullende haren vielen verstrengeld over haar tengere schouders. Ze was een koude en stoïcijnse figuur, met een humorloosheid die killer was dan de blik van een Numidische koppensneller. Dat Caesar zijn heil tot in het van eunuchen krioelend Alexandrië gaan zoeken was, verbaasde Antonius dan ook allerminst. Vermoedelijk had Cleopatra zich als een veel innigere bedgenote ontpopt dan Calpurnia, in wiens bloem van vlees en bloed voor een Romeins veldheer geen overwinningsroes te verschalken viel.
'Nooit wilde hij naar me luisteren,' klaagde ze, 'die ochtend van de aanslag had ik hem nog zo gewaarschuwd om niet naar de Senaatsvergadering te gaan. Ik had een vreemde droom gehad die nacht en ik voelde dat er onheil op komst was. Hij wilde er echter niets van horen en deed zoals gewoonlijk zijn zin. Daarom dat hij nu dood is. Daarom dat ik nu weduwe ben. Omdat hij niet wilde luisteren. Nooit!'
'En moet je hem nu eens zien,' vervolgde ze, naar het opgebaarde lichaam van de dictator knikkend, 'zo stil en roerloos. Ontdaan van alle zorgen. Hij lijkt wel een kind. Dat was hij ook in vele opzichten. Een kind dat alsmaar zijn zin wilde krijgen en er de grootste man van Rome door werd. Hij was zo onvoorzichtig zich onaantastbaar te wanen. Je ziet waar het op uitdraait. Hoogmoed komt wel degelijk voor de val.'
Antonius hield zijn blik strak op het lichaam van Caesar gericht. Het lag daar, mooi opgemaakt en gehuld in een toga, alsof de wonden die men hem enkele dagen geleden toegediend had er niet eens waren. Alsof er niets gebeurd was en hij slechts in een veilige, diepe slaap vertoefde waaruit hij elk ogenblik kon ontwaken. Het was vreemd om hem zo te zien. Hij zag er weerloos en onschuldig uit. Precies een kind, net zoals Calpurnia beweerde, al was ze er het type niet naar een dergelijke opmerking vanuit een moederlijke inborst te maken. Het klonk spottend en honend uit haar mond. Verwijtend haast.
'Uiteindelijk is het de schuld van Decimus Brutus dat hij niet naar me geluisterd heeft,' klaagde Calpurnia verder, 'hij is diegene die ervoor gezorgd heeft dat mijn man mijn talrijke waarschuwingen en smeekbeden negeerde en toch naar die verdomde Senaatsvergadering ging. Het is Decimus Brutus die hem naar de slachtbank heeft geleidt. Kan je dat geloven? Caesar hield van Decimus. Hij beschouwde hem als één van zijn dierbaarste vrienden.'
'Zelfs Caesar was niet vrij van argeloosheden, Calpurnia,' antwoordde Antonius, 'al moet ik er wel bij vermelden dat die momenten eerder uitzondering dan regel waren. Wat Decimus betreft, laat hem maar aan mij over.'
'Hem aan jou overlaten?' spuwde ze giftig, 'wat heb ik daar aan? Denk je dat ik niet weet dat je met Cicero en de rest van die huichelaars overeengekomen bent Brutus, Cassius en al dat andere gespuis amnestie te verlenen? Waarom zou ik op jou moeten rekenen om het geringste iets te doen? Je bent geen haar beter dan hen!'
'Wees alsjeblieft niet te uitzinnig in je grieven,' reageerde Antonius,'Caesar was mijn vriend. Ook ik ben iemand verloren om wie ik gaf.'
'Jij hebt geen seconde van je leven van Caesar gehouden,' beet de gehavende weduwe terug, 'en vrienden zijn jullie nooit geweest. Caesar had geen hoge dunk van jou. Hij gaf toe dat hij je nodig had in sommige opzichten, vooral toen je als bekleder van het volkstribunaat achter hem aan holde. Maar hij heeft je nooit gemogen, Antonius. Hij tolereerde je.'
feedback van andere lezers- MarieChristine
O helmboswuivende schrijver , wat een mooie archaïsche tekst heb je voor ons geplengd met bijna vergeten woorden als 'patricisch' en 'stoïcijns'. Ik vermoed dat je veel opzoekingswerk gedaan hebt , waarvoor een dikke proficiat.
mephistopheles: Helmboswuivend?
Neen, geen opzoekingswerk gedaan. Ik ben al lang gefascineerd door de Romeinen en heb er meer dan genoeg over gelezen om een dergelijk verhaal vanuit mijn hoofd te schrijven. Patricisch is toch niet zo'n ingewikkeld woord? Ik heb een grootmoeder die denkt dat ze het is en op die manier de term in leven houdt - Wee
Ik sluit aan bij MC, klasse!
x
mephistopheles: dankjewel! - Mistaker
Gerse aflevering weer.
Groet,
Greta
mephistopheles: dank! - koyaanisqatsi
Lap. Dat weet onze vriend Antonius dan ook meteen. Al zal hij er, hem uit de betere geschiedenisboekjes kennende, niet wakker van liggen.
mephistopheles: Neen dat niet, hij heeft (of zeg ik beter had?) zo zijn eigen agenda, en dan heb ik het niet over een boekje waar huiswerk in genoteerd werd - Dora
Ik had je al gemist...
leuk, voor de zekerheid opgezocht: majordomus=huismeester
die ze veracht of verachtTe?
mephistopheles: Majordomus betekent inderdaad huismeester. Komt van het Latijnse 'major,' wat de grote betekent, en 'domus' = huis
|
