|
< terug
Vrijdagvooravond 14 oktober 2011
Kijk, zegt de buurvrouw, terwijl ze haar kuisvod uitwringt in een emmer sop. Mijn nieuwe gevelbekleding is besmeurd met rooie vlekken. Het is de schuld van de trekvogels. Eerst eten ze rode bessen en daarna kakken ze in hun vlucht over dit dorp.
Ja, het is waar, ook het trottoir is bevlekt. Met enige moeite kan ik een schaterlach net onderdrukken.
Ik ga mijn verzekering hierover aanspreken. Ze zegt het met een onzeker pruillipje.
Noway, dit is geen stormschade maar een natuurfenomeen...durf ik niet zeggen.
In deze schemerzone kent mijn empatisch onvermogen geen grenzen. Zou ze bang zijn voor de dood, het einde van haar leven een spijtigheid vinden? Zou ze mij vergiffenis schenken voor de karikatuur die ik van haar maak?
Een onscherp vermogen zal ik hierdoor niet verliezen. Gaan we krijsen tegen elkaar of mekaar aanraken? Een ondenkbare gedachte.
Altijd in het offensief. Beesten als buitenlanders ervaren in een mensencultuur. "Beestachtig" is nochthans een mooi woord. Zo kwetsbaar ook. Het is een kwestie van overgave, een vertraagd ritme in een andere logica. Soms een nachtmerrie, maar dat ligt aan mij.
Nu vouw ik mijn kladwerk dicht. Aan de buitenkant donkerbruin hard kaft met vergulde randen. Een cadeau van haar.
feedback van andere lezers- Dora
Beestachtig, soms vind ik dat wel een prachtig natuur compliment.
Als ik bietjes heb gegeten ligt de wc-pot ook vol rode spatten, haha.
warket: Ja, rooie biet is lekker zoet en maakt de wc-pot 's anderendaags rood. Ben ik toch de enige niet. - Wee
Ik vind 'kuisvod' een grappig woord.
Ja, schemerzone kan ontdeugenen soms :)
(Moet het niet 'grenzen' zijn?)
warket: Ja, ik heb het verbeterttttttttttt. Dank. - julien_maleur
Nog goed dat ze niet dacht dat het bloed was.
JM
warket: Dyt vind ik een grappig commentaar.
|
