Volg ons op facebook
|
< terug
Kijk! Een Schrijver!
Het gevoel. Stil staan bij het 'anders zijn'.
Ik kom binnen. De eerste dag na 'het grote gebeuren'. Ik ben op TV geweest. Met poëzie. Collega's genoeg bij ons. Ik werk bij het grootste staatsbedrijf in ons land. 'Haaaa, daar is hij dé poëet!!! Je hebt dat goed gedaan hoor!!!' 'Ja...?' 'Ja, ja, 't was tof, op het strand en zo... ik heb wel niets van je gedichten begrepen... dat is te moeilijk voor mij... maar 't was goed!'
Ze hadden mij gezien. Zij die mij niet hadden gezien, pretendeerden van wel of gebaarden van kromme haas. De taal. Dat is een werkinstrument. 'Hij schrijft poëzie!' 'Onze intellectueel!' Ja, ja... jongens... En ik maar de cinema meespelen... Zo red ik mezelf elke dag tussen de hyena's, de gieren, de varkens en de pauwen die het niet tof vinden dat je een schaduw op hun pluimen werpt. De naäpers - of hoe schrijf je dat woord nu ook weer? - vind ik nog het moeilijkste om op te reageren... ze kauwen immers na wat een ander hen in de bek heeft gespuugd... wat moet je daar in 's hemelsnaam mee. Maar ik wil iedereen in z'n wezen laten.
Ik wil zoveel mogelijk niet als 'speciaal' bekeken worden. Ik wil enkel een nummertje zijn. Perfect vervangbaar, zodat ik kan verdwijnen als ik daar de nood toe voel. Dit is een langgerekte nawee van mijn werk in een éénmanscdzaak. (Met mij erbij waren we met twee) Daar moest ik zelfs werken met veertig graden koorts...'Neem maar een dafalgan, zoals ik of anders C4' zei hij altijd quasi grappend. Dus nu ben ik perfect vervangbaar. Maar ik kan me niet wegsteken. Ze hebben het nu wel helemaal door. 'Hij is niet zoals wij zijn, hij schrijft.' Zo is er één die me elke keer opnieuw begroet met 'Ha, daar zie, het genie van Oostende!' Ik lach, ik gekscheer een beetje en ik denk... 'ach jongen...' Maar ik word er niet kwaad van, ik vind het plezant, ik speel open kaart, welke keus heb ik? En uiteraard leidt dit tot een gevoel dat jouw wereld altijd geheimen en onbegrijpelijke plaatsen en gedachten, visies en ja, schoonhéid zal hebben die zij nooit zullen kennen...
Je wil je niet van hen onderscheiden... maar zij doen het voor jou... Dus doe jij het op jouw beurt voor jezelf... En ik heb daar net als zovelen een prachtig evenwicht in gevonden. Dit resulteert in uitwassen zoals aankondigingen doen in de trein - ik ben treinbegeleider, ten minste, ik heb zo'n uniform en mag doen wat de rest doet want ze hebben me nu eenmaal aanvaard (psychologische testen... yeah right...) - die niet echt conform aan de standaard zijn, of controle doen en een volle coupé aanspreken met de vraag : 'Wenst u gecontroleerd te worden of bent u anders ook tevreden?' Vragende ,onbegrijpende en gelukkig hier en daar een lachende blik zijn steevast mijn deel... Muziek op de trein, met mijn walkman via de sono... nog zoiets... Negenennegentig procent kijkt eens verbaasd... of laat ons zeggen tachtig... maar voor die twintig procent neem ik met een gerust hart het risico op het matje geroepen te worden en één of andere infantiele straf of boete te ondergaan... De dankbaarheid... de verbazing... ja, het enthousiasme... daar doe je het voor...
Het schrijven is iets anders. Dat is een noodzaak. Een dwang. Een onbegrijpelijk iets voor mensen die dit nooit zullen voelen... Maar wij... wij kunnen niet anders. Zoals zij denken niet anders te kunnen dan naar 'Big Brother' te kijken... omdat nu eenmaal 'iedereen' kijkt...
Ik heb weer eens pijn aan m'n polsen van 't snelle schrijven maar dat nemen we erbij...
De nacht valt...
De herhaling van 'Big Brother' begint, ik ga eens kijken zi... dan kan ik er over meepraten...
Wat een mooie film is het leven toch...
Al die Kenny's en Kevin's die we leren kennen...
Wat een feest... wat... een... feest....
Ik ben thuis morgen... Hoe spijtig toch... nu ga ik niet weten wat gedaan... er is niets op tv tijdens de dag.
feedback van andere lezers- Ghislaine
Met genoegen gelezen.
CaptainNorth: merci - geertje
dacht al
"de captain heeft zijn vrije dag"
loop heen
van mijn erf
ga buiten
pen en papier
onder de snelbinder
aan zee uitwaaien
of hier
gedichten en verhalen lezen
mooi karikatuur van je werkveld
je voelt je er soms..zo...onbegrepen
maar je past je dapper aan (voor zover...)
graag gelezen
geertje
CaptainNorth: ach... ik voel me daar niet 'onbegrepen', of wel natuurlijk... maar ik vind het niet erg... en men vindt mij zelfs geen 'rare' want ik kijk wél naar tv en ik kijk zelfs naar 't voetbal en ik ken veel namen en ik luister wel als men iets vertelt... en uiteraard... moet ik mezelf af en toe in bescherming nemen tegen een te hoge graad idiotie... maar het is niet meer aanpassen of dapper zijn... het is gewoon... een rolletje... maar ik vind dat plezant...
groetje
jan - roggemanj
heel graag gelezen
groetjes, johan
CaptainNorth: merci... met dank aan lilkim, haar verhaal over haar werk... (haar laatste verhaal met titel 'open monden' bracht me op het idee het mijne s op te schrijven)
groetjes
jan - janwillems
heel leuk om lezen, heel herkenbaar ook. Als je zegt dat je schrijft, klinkt dat niet hetzelfde als 'ik ben bezig met modelbouw', of 'ik speel tennis'. Je voelt bijna de denkbeeldige rotte tomaten en eieren vliegen. Vreemd inderdaad.
Gelukkig bouwen we er elke dag aan om dat misverstand uit de wereld te helpen. Jan
CaptainNorth: Inderdaad... zo is het wel... al was er een machinist die aan modelbouw deed, allez, 't is te zeggen, hij ging naar beurzen maar zelf had hij 'geen tijd' om eraan te bouwen... hij ging wel naar Duitsland om... te gaan kijken... en ik moet toegeven... toen dacht ik ook bij mezelf... 'allez gast...' dus ja... je begrijpt me wel éh...
;-)
groet
jan - lilKim
Met humor geschreven... Heel graag gelezen, kapitein.
Greetz
CaptainNorth: thx, en thx...
greetz !
cap - Leona
had al zoiets van ... déjà vu ... en ja, lilKim ...
'Wenst u gecontroleerd te worden of bent u anders ook tevreden?'
grappig,
ik wou dat ik je zo eens tegenkwam
kreeg meteen de slappe lach tot het einde van de rit :))
héél mooi verwoord!
CaptainNorth: da's dan ook de bedoeling... die lach... bedoel ik!
merci Leona!
groet
cap - backie
Heel mooi en grappig geschreven, CaptainNorth. De hobby van iemand anders is meestal her raarste beestjes van ......! Mooi voorbeeld van die modelbouwer. Het nadeel van een (amateur)-schrijver of -dichter is dat we meestal iets anders of iets intellectueler communiceren(bewust of onbewust). Als een familielid één gedicht van mij leest, kijkt ie me aan alsof ik me vrijwillig moet melden in het zothuis. En als ie het mooi vindt, dan zegt ie meestal: dat is niet van u zeker.
groeten. backie
CaptainNorth: heheheh... ook heel mooi verwoord... en heel typerend voor zij die niet schrijven backie... ik weet het... het is een lange weg...
groet
cap - harmandi
Als gelijkgestemden begrijpen we elkaar hier, herkennen we wat je hebt neerge'pend'. Leuk neergezet.
De laatste zin(nen) vind overigens ik wat warrig overkomen en er staan wel veel voorlooppuntjes in het verhaal. Maar dat alles mag de pret niet drukken!
CaptainNorth: ja... die puntjes... ik ben er gek van... en op 't einde is ' t misschien wat warrig maar indien je 't verhaal van lilkim 'open monden' er voor leest dan wordt er veel verklaard denk ik...
groet
cap - koshka
mooi neergezet
CaptainNorth: merci koshka!
groet
cap - Sangria
Wat een verhalen staan er op de site en jij hebt er ook heel wat geschreven. Ik pak toch maar een verhaal eruit waarvan de titel mij meteen 'pakt'.
Een prachtig verhaal. Vooral de tekst dat veel mensen niet snappen waarom je schrijft en dat het voor ons een soort dwang is om bijna te overleven vond ik er heel mooi uitkomen. Bijzonder.
CaptainNorth: Hey Bedankt! Ik hecht veel waarde aan mijn kortverhaal : 'De Mensen en Vice Versa', het staat helemaal bij 't begin van wat ik hier 'naliet' verder vind ik van mezelf ook... het gedicht 'Schrijversstilte' iets wat ik niet zo vaak uit m'n pen schudden kan en... 'magie' misschien... soit... ja, het is waar er staan veel pareltjes op de site... het is hier goed toeven... ik merci...
groet
cap - knuffieke
Met een glimlach gelezen.. en herkenbaar. Mooi geschreven... . Het onbegrepen gevoel van de anderen heb je heel mooi weerspiegelt..
Groetjes, sonia
CaptainNorth: I know... merci... en we houden vol éh! - Vansion
Wij kunnen niet anders. Je zegt het. Je zei het. Enfin je hebt het moeten zeggen. Bevestigend lezen ben ik aan 't doen. Bang om te schrijven, ben je dat ook soms?
CaptainNorth: neen. Dat ben ik nooit. Bang om te schrijven. Wel bang dat ik geen schrijver ben. Niet genoeg schrijver ben. Het niet ga halen om de schrijver te zijn die ik me soms voelen kan. Ik ben bang van de constante. Het niet halen ervan. Ik ben bang van mijn luiheid. Van mijn onvermogen om telkens overal te overstijgen. Wanneer ik dat wil. Bang van middelmatig bevonden te worden. Bang daar niet mee te kunnen leven omdat het toch soms zo duidelijk is dat het niet zo is. Bang dat alles opeens zal ineenstorten als een kaartenhuisje dat nooit bestaan zou lijken te hebben. Enz.
|
