Volg ons op facebook
|
< terug
De ongecensureerde Marcus Antonius (21)
Het verging Antonius goed in Athene. Nagenietend van de grootse zege in Philippi was hij hier naartoe getrokken om enkele kleinigheidjes te regelen en uiteraard het plaatselijke entertainment een bezoekje te brengen om, zoals hij dat gezegd had, zijn zinnen te verzetten na al de beslommeringen die hij had moeten trotseren. Hij bezocht er spelen, woonde religieuze feesten bij en raakte zelfs verwikkeld in de erudiete gesprekken die de Griekse geleerden met mekaar hielden, want als er iets was wat de Grieken konden, was het uitleggen, uitleggen en nog eens uitleggen, tot ze er zelf niet meer wijs uit geraakten. Athene was nog steeds een belangrijk cultureel centrum ondanks haar vergane hoogtijdagen en was zeker niet onbekend met de Romeinen, daar enkelen van de meest prominente senatoren er filosofie gestudeerd hadden en altijd hoog opgelopen hadden met wat ze er geleerd hadden. Dat het niet bijster veel was, getuige de wijze waarop de meeste van hen politiek bedreven, verhinderde niet dat de Hellenistische cultuur een hoog aanzien genoot bij het oorlogszuchtige Rome. Bovendien wisten die Grieken best wel hoe ze hun drinkgelagen moesten houden en dus was Antonius er een tijdje blijven rondhangen om zich door dronkaards, acteurs, dansers en dames van lichte zeden te laten vermaken. Tijdens dergelijke gelegenheden was hij telkens weer de eregast en liet hij het niet na zich te mengen in de conversaties, die de Griekse gastheren trots als ze waren op hun kleurrijk polytheïstisch pantheon al snel naar de goden neigden te reduceren.
'Bacchus geniet veel aanzien bij ons Romeinen,' zei Antonius toen hij het in een weerwoord had over Rome's God van de wijn. 'Volgens de legende werd zijn moeder Selene tijdens haar zwangerschap door de bliksem getroffen toen ze Jupiter te zien kreeg. Het ongeboren kind werd vervolgens in Jupiter's dij genaaid, waaruit het negen maanden later geboren werd. Tijdens zijn volwassen leven reisde hij vele jaren in het rond om de mensheid de aanleg en gebruik van wijngaarden aan te leren. Tot in Indië is hij geweest, nog voorbij het punt waarop Alexanders soldaten begonnen te mekkeren dat ze terug naar huis wilden en er een einde kwam aan de Macedonische expansie. Laten we daarom drinken op Bacchus. Dankzij hem hebben we het wijd verspreide genot van de wijn!'
'Bacchus is een Romeinse kopie van onze god Dionysos,' reageerde Skylax, een jonge luisteraar met knappe, Corinthische ogen. 'Jullie Romeinen hebben jullie god Bacchus gebaseerd op Dionysos, de enige ware god van de wijn, en dat is een Griekse God, geenszins een Romeinse.'
Skylax was een jongen die trots was op het Griekse bloed dat doorheen zijn aders stroomde en schrok er nooit voor terug zijn onmin duidelijk te maken wanneer iemand deze naar de periferie van zijn wezen gebracht had. Daarom dat hij het niet gelaten had zijn tegenspraak te uiten ondanks afkeurende blikken van derden.
'Je hebt misschien wel een punt, jongen,' antwoordde Antonius, die niet kon ontkennen dat een heuse brok van de Romeinse cultuur gebaseerd was op diefstal en plagiaat. 'Het punt is echter dat we de gevolgen van zijn arbeid moeten vieren. Of je hem nu Dionysos of Bacchus noemt, we kennen allemaal de geneugtes van het goddelijke ambrozijn! Na die veldslag die ik in Macedonië tegen Brutus en Cassius geleverd heb, is dat mijn verdienste.'
'Ze zeggen dat Octavianus het lijk van Brutus laten onthoofden heeft,' zei Skylax, 'en dat hij dat gedaan heeft om het aan de voet van Caesars standbeeld in Rome te werpen.'
'Nieuws reist snel,' zei Antonius hierop, 'en je hebt gelijk in je bewering. De kleine schlemiel heeft Brutus inderdaad het hoofd laten afsnijden. Hij was er zo op gebrand dat te laten gebeuren en uiteraard heeft hij iemand anders het voor hem laten doen in plaats van zelf eens het initiatief te nemen. Hij heeft geen reet uitgevoerd in Philippi. In zijn nest liggen klagen en zagen over buikpijn, meer was er niet aan. Octavianus' aandeel is hoogst discutabel, en daar moeten jullie bij definitie niet meteen jullie meest geschoolde zonen voor bijhalen.'
'Toch indrukwekkend dat hij het consulschap van Rome in de wacht kunnen slepen heeft,' antwoordde Skylax bewonderend. 'Dat is een ware taboebreker voor jullie. Iemand die zo jong consul geworden is!'
'Het was één grote farce,' repliceerde Antonius. 'Voor jullie Grieken is dit misschien moeilijk te begrijpen, Scylax, maar wij Romeinen hechten het grootste belang aan de staat. Het grondgebied Rome, de oorlogen die het heeft gestreden in haar overlevingsstrijd, de voortdurende twisten in de senaat om de wereld beter bestuurbaar te maken en de pogingen om cultuur zo ver mogelijk te verspreiden, dat alles is waar Rome voor staat. Rome beheerst de wereld. Denk je dat er ook maar één iemand is tussen Brittannië en Parthië die daarover twijfelt? Behalve misschien een paar achterlijke Germanen en Galliërs die niet eens hun eigen naam kunnen schrijven. Het is een eer om Rome te mogen dienen en wie haar instituties en werkzaamheden bespuugt verdient het niet in dezelfde zin met haar opgenoemd te worden, laat staan tot consul verkozen te worden. Het is een regelrechte schande die indruist tegen de grondwet!'
'Druisten jouw handelingen ook niet in tegen jullie constitutie toen jij een blokkade voor Mutina liet opzetten om een gouverneur van Rome te verdrijven?' vroeg Scylax, die tot Antonius' grote verbazing goed op de hoogte was van wat er in de wereld gebeurde.
'Wie ben jij, jongen?' vroeg Antonius, geïrriteerd dat het gesprek in deze richting uitging. 'Hoe weet jij al die dingen?
'Skylax is nog jong en nieuwsgierig,' zei een man die zich eerder op de avond als Diodoros voorgesteld had. 'Hij moet nog veel leren over de wereld en is daarom geneigd zijn neus zo veel mogelijk uit te steken, als je begrijpt wat ik bedoel?'
'Niet echt,' antwoordde Antonius onaangeroerd.
'Het is mijn eigen schuld,' vervolgde Diodoros op apologetische toon. 'Skylax is mijn slaaf en hij vergeet soms dat de vrijheden die ik hem gun er niet zijn om misbruikt te worden.'
'Een slaaf?' vroeg Antonius, zijn ogen loodrecht op Skylax. 'Is dat zo, jongen? Ben jij een slaaf?'
Skylax knikte.
'Ik heb hem gekocht op een markt in Delos,' zei Diodoros. 'Hij zag er sterk en gezond uit en de prijs was buitengewoon goedkoop.'
'Wat voor een meester laat zijn slaaf een dergelijke toon uitslaan tegen zijn gasten?' vroeg Antonius, die al die tijd gedacht had dat de jongen een vrije burger was daar hij zich zo gedragen had.
'Skylax is mijn lijfwacht,' legde Diodoros uit, 'als zakenman heb ik veel belangen die verdedigd moeten worden, ziet u, en ik heb veel vijanden die jaloers zijn op mijn succes en me graag een kopje kleiner zien. Daarom dat ik Skylax gekocht heb. Hij is zeer vaardig met wapens en heeft me al menig maal de huid gered, wat tevens de reden is waarom ik hem zo veel vrijheden gun. Ik ben hem dankbaar.'
'Vaardig met wapens hé?' bracht Antonius uit met een weifelend gezicht. 'Zo ziet hij er niet uit. Het is een bijzonder klein en tenger ventje.'
'Het is nochtans zo!' antwoordde Skylax brutaal. 'Ik ben de beste messenvechter van heel Griekenland!'
'Skylax!' klaagde Diodoros. 'Hou je manieren of ik laat je geselen! Denk niet dat ik het niet doe!'
'De jongen moet helemaal niet gegeseld worden,' zei Antonius. 'Hij heeft alleen een lesje nodig. Laten we eens kijken hoe vaardig hij echt is met een mes in zijn handen.'
feedback van andere lezers- Wee
Oef, scherpe cliffhanger! Kom op met dat vervolg, aub!
x
mephistopheles: Wel zonder Sly Stalone - Mistaker
Spannend! Dyonisus heb ik altijd een wat voos figuur gevonden.
G
mephistopheles: De Grieken in het algemeen eigenlijk - koyaanisqatsi
Antonius reputatie kennende, had ik een ander lesje verwacht...
mephistopheles: een kastijding? - Dora
Dionysos of Bacchus, what's in a name zolang de wijn goed smaakt?
de prijs is laag of het gekochte is goedkoop
iets kost niet duur al betaal je er veel voor
mephistopheles: al betaal je soms ook veel als iets niet te duur kost
|
