|
< terug
Zoals het klokje tikt 8
Ze hadden na weken van voor en tegenspraken, alle argumenten tegen elkaar afgewogen, en dan toch uiteindelijk de beslissing genomen het er op te wagen. Tenslotte moesten ze ook een onderkomen vinden waar zij zich goed bij voelden, en hier waren ze meteen op de goede plaats. Nu dit huis klaar was en van alle gemakken voorzien, buiten de elektriciteit en een nieuwe waterput, wilde iedereen het wel hebben.
De waterput was in opdracht gegeven maar wat de elektriciteit betrof dit kon wel tot in het najaar duren. De firma die voor het leggen van de kabels instond kon pas dan die werken uitvoeren omdat ze dan juist ook het hele net in het dorp moest herzien. Deze schoonheid van een huis werd aan de achterkant omgeven door zeedennen die door de eeuwige zuidwesterwind gekromd stonden, als wilden ze zich verontschuldigen voor hun aanwezigheid.
De vele bebloemde struiken en aangelegde bloemperken door Lisbeth's vader nog aangelegd, veranderden dit in een droomvilla waar velen achteraf jaloers op waren. In en rondom dit juweeltje heerste een oase van rust, ook al was hier de zee altijd van op een afstand te horen. Ook al rezen net zoals op andere plaatsen aan zee, de huisprijzen de pan uit, toch bleef dit huis jarenlang onaangeroerd liggen en verstoken van alle aandacht.
Men vertelde dat er ooit mannen in verdwenen en nog meer van deze rare verhalen. Misschien wel om eventuele kopers te weerhouden, of waren er andere redenen om de verkoop te saboteren, wie weet. Lisbeth in ieder geval had dit huis met open armen in bezit genomen. Ze had sindsdien nog niet één enkele dag spijt gehad, en dat was dan toch al meer dan drie en een half jaar geleden, en van spoken of al die onzin hadden ze tot nu toe nog niets van gehoord of gezien. Sterker nog als er bezoek kwam dan werden deze verhalen wel naar boven gehaald en zo nodig nog feller in de verf gezet, om zo een gezellige avond te garanderen. Nadat hij in de brief van een notaris Howland gelezen had, had Franck al meer dan eens er over nagedacht om hier een bed and breackfast hotelletje van te maken. Het pand vroeg er gewoon om en de omgeving was ervoor gemaakt en de hele regio hier aan de kust was een trekpleiter geworden. Hij zwoer dit meteen weer af omdat Lisbeth ook kinderen wilde, en dat strookte dan weer niet met zijn plannen. Franck zag zich al als hotelmanager en plande daardoor ook luchtkastelen zonder vaste bodem. Trouwens, als ze kinderen wilde, dan had Lisbeth al niet meer zoveel tijd te over, want haar biologische klok bleef ook niet voor altijd op ontvangst staan.
Het onverharde pad dat naar het huis leidt moet dringend hersteld worden.
Er hadden zich verschillende kuilen gevormd door de overtollige regen van de voorbije maanden. Het huis dat helemaal in het wit geschilderd werd, ligt rechts van de weg op het hoogste punt van de heuvel en het geeft van hier uit een uitzicht over het glooiende groene en tevens lager gelegen landschap. Men kan van hier uit zelfs tot op de grote weg kijken, die aan beide zijden door typische Engelse heggen geflankeerd is. Ze reden het erf op en Franck draaide zijn wagen zo dat het licht van de schijnwerpers Lisbeth hielp om bij het uitstappen meteen voor de voordeur te staan. Naar het zuiden toe wordt het zicht door enkele eiken beperkt, maar van op de plaats waar Franck's auto zich nu bevindt is het juist een pluspunt voor deze unieke locatie. De koplampen van de auto zetten de mooi gebeeldhouwde voordeur van het huis in het volle licht, zodat Lisbeth geen moeite had om met de sleutel het slot te vinden. Franck liet veiligheidshalve de motor nog even draaien zodat de lichtinval ook het interieur verlichtte en Lisbeth sneller de gaslamp kon vinden en aansteken. Terwijl Lisbeth de deur ontsloot opende hij het achterportier en nam heel voorzichtig de nieuwe aanwinst uit de auto.
"Hou jij de deur alvast even open dan breng ik de klok al naar binnen, wil je" vroeg Franck en draaide dit pronkstuk in zijn handen om en om, en droeg de pendule als een koninklijk juweel naar binnen.
feedback van andere lezers- Wee
Je bouwt de spanning langzaam op ...
x
Hoeselaar: Heb al meerdere malen gelezen dat een verhaal langzaam naar een climax moet steigen, nu dat doe ik
Bedank dat je me volgt
Willy - Mistaker
Ik zet me schrap voor de climax!
Groet,
Greta
Hoeselaar: Dank je wel lief dat je weer paraat stond voor deze aflevering
Willy - hettie35
Grote spannig,
groetjes......
Hoeselaar: Lief dat je me blijft volgen
Willy
|
