naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Aardvingers

door warket

De tragiek van verbeelding, is haar vermeende werkelijkheid.
Alleen scheert een uil langs de nacht op zoek naar een winterprooi. De dag had grenzen. Ik zocht naar sporen op aarde. Uiteindelijk bleef ik ergens afgelegen staan.
Bij gebrek aan zonlicht was het onmogelijk flirten met een schaduw.
Papa, heb jij dat ook? In het weekend voel ik mij gehaast. Alsof de dag tekort schiet aan mijn verlangens. Er is zoveel volk op het dorpsplein. Is er iets te doen?
Ja, er wordt iemand begraven en sta in het vervolg net zoals ik op in de schemer. Dan heb je tijd genoeg. Ik heb het van opa geleerd.
Hij knikt met een glimlach zoals volwassen kinderen dat doen. Dan neemt hij het samoeraizwaard en de krijgsstokken mee.

feedback van andere lezers

• greta
  Mysterieus. Maar je zet wel een prachtig beeld neer.
  
  warket: dankje
• Wee
  'Bij gebrek aan zonlicht was het onmogelijk flirten met een schaduw.' Móói!
  Wonderlijk stukje, maar ik beeld mij er in en het voelt goed.
  x