Passie voor schrijven
|
||
home wat is writehi(s)story? bladeren uitgeven gezamenlijke publicaties boekenwinkel manuscriptanalyse inschrijven contact | ||
top 10 wedstrijden forum hulp |
Volg ons op facebookGa naar chat |
Zoals het klokje tikte 18door Hoeselaar
Ook het soort letters dat gebruikt werd was volledig uit de tijd. Zelfs het gewicht van deze klok was opeens niet meer diezelfde als deze van gisteren. Dat kan niet, dat bestaat niet dreunde het door zijn hoofd. Zou ik me dan zo vergist hebben, en niet meer weten wat er gisteren gebeurde. De vorige avond had hij wel een kilometer met deze pendule gesjouwd, zonder ook maar iets bemerkt te hebben van dit uitzonderlijke gewicht. Als hij nu met deze klok diezelfde afstand zou lopen, dan moest hij wel uit het goede hout gesneden zijn en een atletisch lichaam bezitten. Nee, ik laat de pendule staan waar ze staat, en zal met Lisbeth wel overleggen wat er verder gedaan moet worden. Ook horen wat zij van mijn ervaring denkt. Franck schoof een stoel naar zich toe en nam plaats daarop en vouwde de oude vergeelde krant heel voorzichtig voor zich open. Hij ging op zoek naar wat de koppen van die dag waren, hij kon en wilde zijn ogen niet geloven, dit was onmogelijk. Voor hem lag een krant met het jaartal 1932 erop maar de dagtekening was ingescheurd en niet meer zo goed leesbaar. Dit kon onmogelijk de krant van gisteren zijn. Franck stond op en verwijderde zich van de tafel en betrachtte de open geslagen krant van op een afstand. Gisteren nog leek het een nieuw en pas verschenen exemplaar te zijn, dat kraakhelder en nog naar toner en terpentijn rook. Linksboven prijkt een foto van een Duitser met net daarboven met kapitale letters "MOORDENAAR" gedrukt. Langszij een tekst over een zekere Bruno Hauptmann die door de federale politie van de Verenigde Staten gevangen werd genomen als zijnde de eventuele moordenaar van Charles Lindberg junior. Hij vouwde de krant weer dicht en borg ze in de lade onder de tafel op. Vanavond zou hij zou de krant samen met Lisbeth nog eens doornemen en dan hoorde hij wel wat er verder mee gebeuren moest. Nu de pendule naakt, maar zeer elegant voor hem op de tafel stond, was het juist alsof ze hem iets zeggen wilde. Franck had het gevoel alsof die klok voor hem hypnotiseerde, hij kreeg zowaar rillengen over zijn hele lijf en de nekharen gingen vanzelf rechtstaan.
|